Opoffering

Angst

/Fenna\

Mijn hoofd is leeg. Ik slaap, maar niet in mijn eigen huis en ook niet bij Evert. Als ik wakker word ben ik bang. Ik kan niet gillen daar heb ik geen energie voor. Opstaan lukt ook niet, gelukkig zit ik niet vast. Ik voel de zenuwen. Het lukt me nauwelijks om mijn ogen open te doen. Rustig kijk ik rond. Ik ben wel bij Evert ik zie het! Ik kijk heel nauwkeurig rond als mijn ogen aan het donker gewend zijn. Mijn adem stokt als ik Bram en Menno zie zitten. Ze bewegen niet. "Menno.... Bram.." fluister ik. Bram word wakker. "Fenna... Ben jij dat? Waar zijn we?" zegt hij zenuwachtig. "Weet ik niet.." Ik probeer nog een keer te staan. Ik wankel extreem. Ik loop naar Bram maar iemand pakt mijn enkel. Ik smak op de grond. "Oh god... Het spijt me. Ik dacht dat..." Ik herken de stem van Liselotte. Plots hoor ik zacht gesnik. Ik kijk om en kruip naar Liselotte. "Kom..." zeg ik en we lopen naar Bram. Die ondertussen Menno wakker heeft gemaakt. "Fenna! Liselotte! Bram! Gelukkig jullie zijn oké! Maar waar is Evert?!" vraagt Menno in paniek. Ineens horen we een harde kreet. Ik schrik. Wij allemaal. Liselotte grijpt naar haar broekzak. Daar haalt ze haar telefoon uit tevoorschijn. Ze zet de zaklamp aan en we zoeken samen een trap. "Gevonden!" fluisterd Bram. We rennen allemaal naar de trap en lopen zacht naar boven. Ik loop voorop. Als ik boven ben hoor ik nog zo'n angstaanjagende kreet. "Volg mij ik weet de weg!" Dit is het huis van Evert! Ik wist het! Maar wat doen we hier?? Plots komt er uit een deur voor ons iemand naar buiten vallen....