Opoffering

Verassing

/Liselotte\

Het is nu al bijna een jaar geleden dat ik bij Bram ging wonen. Ik kwam uit het ziekenhuis en mocht met Bram mee. En een paar maanden terug bleek ik zwanger van Bram en het is nu al goed te zien aan mijn buik...

Vandaag is de dag dat we het aan Fenna en Evert gaan vertellen. Die 2 zijn echt onafscheidelijk sinds de ontvoering. We rijden samen naar Everts huis als ik ineens een wee krijg. "Pfff Pfff Auww!!!" schreeuw ik uit. Bram stopt de auto meteen. "Pfff Auuu!! Pfff!" schreeuw ik weer. "He lieverd?! Wat is er gaat het niet goed?!!" vraagt Bram. Ik wil uit de auto stappen maar val op de grond en geef over. "Pfff Godverdomme!!!! Aaaah!" gil ik uit. Ik begin te huilen. "Het doet Pfff zoveel pijn!" snik ik. Bram tilt me op en legt me op de achterbank. "We gaan eerst naar het ziekenhuis!!" roept Bram bezorgd. "Nee Pfff dat hoeft niet Bram! Het g- Aaaah!" Ik begin weer te huilen. Als we bij het ziekenhuis zijn stapt Bram snel uit de auto en rent naar mij. Hij tilt me op en draagt me naar binnen. De wee stopt maar niet.. "Aauuw!! Bram ik Pfff denk dat de baby komt!!" Bram rent -met mij nog in zijn armen- achter de dokter aan naar de verloskundigen. Ik word op een bed gelegd. Iedereen is weg en ik voel me rustig worden. De dokter komt binnen. Hij gaat naast me zitten en ik kijk hem aan. "Vincent?! Wat doe jij nou hi-" Voor ik mijn zin af kan maken duwt Vincent een wit doekje met chloroform op mijn mond. Ik duw hem weg en schreeuw: "Wat doe je?!" Hij drukt het doekje weer op mijn mond en ik duw hem er weer af. "Help!!!! Iemand help me?!?!" Schreeuw ik paniekerig. Vincent drukt zijn hand op mijn mond en pakt mijn polsen stevig vast. "Je houd je bek anders snij ik je open!" Ik was heel bang. "Ben je stil?!" vraagt Vincent fel. Ik knik en hij laat me los. "Waarom doe je dit?" vraag ik zacht. "Dat doet er niet toe.." zegt Vincent snel. Hij bind mijn polsen vast aan de bovenkant van het bed...