Opoffering

Alles gaat mis... (2)

/Fenna\

Floris staat voor me met een wapen op me gericht. "Floris?!" Hij loopt naar me toe en ik loop achteruit. "Floris rustig aan oké! Wat wil je van me?" Floris staat stil en kijkt me verdrietig en boos aan. "Ik wil dat je meegaat! " "Waarheen dan?" vraag ik. Mijn stem trilt. Floris loopt weer naar me toe en ik loop achteruit. Opeens sta ik tegen het aanrecht. "Naar mijn huis..." zegt Floris en hij grijpt naar mijn haar. Ik duik net op tijd weg en ren naar de deur. Hij zit op slot! Ik trek als een debiel aan de klink. Niks. Floris grijpt mijn arm en trekt me naar de kamer. Hij gooit me op de vloer en richt zin wapen op mij. Als reflex trap ik tegen zijn been. Hij wilde net schieten, door mijn hoofd, maar doordat hij bukt schiet hij in mijn arm...

/Evert\

Als ik bij Fenna ben val ik zowat uit de auto. Als ik naar binnen wil gaan hoor ik een schot. Ik duik in elkaar en ren in de richting waar het geluid vandaan kwam. Ik schrok toen ik Floris met een wapen zag. Maar ik kreeg bijna een hartverzakking toen ik Fenna hoorde gillen. Als een gek rende ik naar haar toe en stelde haar gerust. Daarna belde ik een ambulance.

3 weken later....

/Fenna\

Ik mag eindelijk weer uit dit klere ziekenhuis het is al de 2de keer dat ik hier ben. Maar waar ik me zorgen om maak is Floris. Hij was verdwenen toen ik werd afgevoerd. Als ik thuiskom is iedereen er. Ik voel me gelukkig. "Ik heb zoveel geluk dat ik jullie heb als vrienden." zei ik blij en gaf iedereen een knuffel, behalve Evert. Evert gaf ik een zoen. Evert tilde me op en zoende passievol terug. Het voelde als uren zo fijn was het. "Gatverdamme gast! Doe dit ff als ik weg ben ja?!" Typisch een Bramreactie..... Dit was het beste moment van de afgelopen 4 jaar.