Dans ettiği prensesi, merdivende düşürdüğü ayakkabısından tanımaya çalışan fetişist prensin değil; hazırladığı listeye en uygun prensi arayan, prensesin hikayesi.
İstanbul Masalı'ndan tanıdığınız Kuzey Deniz nam-ı diğer, Hiter Jr. ve gizli bir hal...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bayram günü koyunun, dananın, kavurmanın içinde debelenirken beni umursamayacağınızı bildiğimden erken geldim.
Öncelikle hepinizin kurban bayramı mübarek olsun. İnşallah bu bayram, oranızı buranızı kesmeden kazasız belasız geçer.
Umarım bu bayramda etler değiş tokuş yapılmak yerine, gerçekten ihtiyaç sahiplerine ulaştırılır da bu sayede durumu olmayan insanların evlerine, aş girer. Neyse lafı çok uzatmayayım. Büyüklerimin ellerinden; küçüklerimin gözlerinden; yaşıtlarımın da alnında öperim.
Veganlar ve vejeteryanlar üzülmesin anam, ben de onlara kurban oluveririm.
Sizi seviyorum. Yallah bölümü okumaya💕
NOT: BU HİKAYEDE DUYAR KASMAK TEHLİKELİ VE YASAKTIR. (Gerekirse ben kasıyom bolca siz zahmet etmeyin anam.)
Bölüm 24
"Ben çıkıyım o zaman... Yani Bihter'in yanına." İyi oldu böyle söylediğimTabii canım! Maazallah adam kendisiyle falan çıkacaksın zannederdi yoksa! Rezillik bir ödül töreni olsa her dalda aday gösterilirdin!
"Tamam ,müsait olursan yarın da benimle çıkarsın." Koltuktan sakin bir şekilde kalkıp gülümsedi. "Piste."
Ne olduk ya? Twitterda bir dönem trendlerden inmeyen'çıkma teklifi geri gelsin' duamız kabul mu oldu? Demeye kalmadan hayallerim bir yıldız gibi kaydı hayatımdan, bir dilek tutmak bile tutamadım. Neyse dileği de yarın pistte kayarken tutarım artık...
Kuzey'le vedalaştıktan sonra makus talihim ve ben merdivenleri tırmanmaya başladık. Odaya girdiğimde Bihter'i gözünde kemik bir gözlükle bilgisayara bakarken buldum.
"Hoş geldin, Begüm. Kusura bakma, çok kısa bir işim var bilgisayarda. Sonra kapatacağım." Gülümseyip yatağın boş kısmına yöneldim. Örtünün altına girerken gözüm istemsizce bilgisayar ekranına kaydı.
"Mimar mısın?"
"Evet," Bilgisayarı iyice göreceğim şekilde bana çevirdi. "Bu da üzerinde çalıştığım ilk proje. Tatil moduna geçmeden önce son bir kez kontrol etmek istedim. Işık rahatsız ederse aşağı da inebilirim."
"Hiç rahatsız olmam, lütfen keyfine bak." Projenin simülasyonuna bakarken iç geçirdim. " Mimar olmak, çok güzel bir şey olmalı. En azından insanların anı biriktirebileceği, yeni alanlar yaratabilseydim ben böyle hissederdim."
"Yani güzel tabii, insanlar senin emek verdiğin yapıların içinde hayatlarını kazanıyor, yuva kuruyor... Ama en güzeli: projelerin, hayalin olmaktan çıkıp gerçeklikte kendine yer bulurken şantiyede dolaşmak. Bu benim ilk gerçek projem olacak." İşini severek yaptığını anlamak için alim olmaya gerek yok.
