Ang Masungit Na President (UNDER REVISION)

CHAPTER 5: ANNOYED

ASH LEE’S POINT OF VIEW

“Okay, I get your point.” I agreed with their idea, may point naman eh. But of course, hindi ako yung taong mapapayag agad-agad.

“But are you sure that this is the appropriate approach for this issue? Elaborate more on the possible benefits of this project.”

Tinignan ko sila isa-isa mata sa mata, habang seryoso ang mukha ko. Pansin ko pa rin sa mga mukha nila that they are intimidated by me, kaya siguro hindi sila makapagsalita.

“

I’m listening. You should already know that I don’t pursue projects easily without properly weighing the benefits.” I sighed habang nakatingin pa rin sa kanila na nakikipag-palitan ng tingin sa isa’t isa.

“Time is running, anyone?”

“A-ahm… I think it could help the students when it comes to sex? Like they can use it anytime to practice safe sex?”

Napahilot ako ng sintido when I heard someone explain their side. I don’t know nahihimigan ko na, pero hindi pa talaga sure.

“And?” Tumingin ako kay Mika na kinakabahang nakatingin sa mga mata ko.

“Miss Mika? What?” Natahimik sila habang inaantay ko na may sumagot.

I don’t really like those people na parang tuod pag kinakausap ko. ‘Am I too intimidating?’

“They have a valid reason, wag mo naman silang takotin.” Tumingin ako kay Lacson na sumabat bigla, she’s sitting on her chair sa gilid ko.

“Ganyan ba naman titig mo sa kanila, eh takot nga yan sayo.”

“Anong nakakatakot sa face ko, Miss Lacson?” Napa-poker face ako sa kanya, natawa siya sa tanong ko kaya napa-irap ako.

“What’s funny, Miss Lacson?”

“May sinabi ba akong nakakatakot mukha mo?” Napakunot ako ng noo nung pinilosopo niya ako.

“Ikaw lang nagsasabi niyan.”

“Wag mo ko simulan, Lacson.” I rolled my eyes bago bumalik ng tingin sa mga kasama namin dito sa office.

“Okay, that’s how it is. Kung hindi niyo ma-ihayag ng maayos yung stand niyo regarding this, I’ll consider this project as pending hanggat wala kayo nape-
present probable reason and benefits.”

“That will be your assignment guys.”
Napabuntong-hininga ako nung sumabat na naman si Lacson sa usapan.

“That’s your assignment from Miss Scott.”

“Can you just shut up for a minute, Lacson.” I warned her bago tumingin sa kanya. Inilagay niya agad yung isa niyang daliri sa bibig niya na parang nagsasabi sa’kin na ‘Quiet’.

I don’t know kung pinanganak ba to para inisin ako or sadyang inborn lang talaga siyang may something sa ulo eh. Imbis na seryoso yung usapan nagawa pang magbiro eh.

Pet peeve ko talaga to eh, hindi ko nga alam bakit ko to kinuha as my Vice President eh.

Pagkatapos ng meeting namin, dumiretso muna ako sa office ko para tignan yung other projects from the former Student Council officers na hindi pa nila natapos.

While I’m in the middle of reading through the action plans of on-going projects, I heard someone open the door kaya umangat ako ng tingin sa direction na yun.

“What are you doing here?”.Sirang-
sira na yung araw ko dadagdagan pa ng lalaking to. Nagpakita pa talaga sa’kin dito na may dalang bulaklak.

“Mr. Henry, can you please just leave me alone.”

“You’re so stressed na, ayaw mo bang magrest muna diyan, my darling?”
Ngumiti siya sa’kin at naglakad papalapit. Ew, my darling ? That’s gross!

“Mr. Henry, hindi siguro ako mai-stress kung wala ka dito eh.”
I rolled my eyes bago bumalik ng tingin sa mga paper na hawak ko.

“Don’t disturb me, I’m busy here.”

Akala ko titigil na siya but I was wrong. He sat at the edge of my table at inilapag sa harapan ko yung bulaklak na hawak niya. Parang kumulo bigla yung dugo ko dahil sa pangungulit niya.

“Can’t you just leave me alone?!” I couldn’t help myself. I hate annoying people like him.

“Just fucking leave. Will you?”

“Woah, woah! My dear, wag ka naman magalit.” Pagpapakalma niya saakin, napahawak ako sintido ko dahil sa sobrang stress ko sa kanya.

“I’m just giving you this, ayaw mo ba?”

“Can’t you fucking take a hint? Huh? Why do you think I would want that?”

I give him a sarcastic tone. Hindi ko alam kung makapal lang talaga face nito or sadyang pinanganak lang talaga siya para kainisan ko.

“Just fucking leave.”

“Nope, ayaw ko nga.”

Tinarayan ko siya at tumayo ako sabay lumabas ng office. Kung ayaw niya umalis, pwes ako ang aalis.

Naisipan ko na doon na lang ako magbabasa sa may library dahil mas okay doon kasi tahimik. Pagdating ko sa library ay pumwesto ako sa may dulo na table sa may tagong part.

I continued to read all about those on-going projects, to get all the information needed for me to be able to continue them. Bigla naman akong napatingin nang may taong umupo sa harapan ko.

“What happened to you?” I asked Haji nang pabulong. Nakita ko kasi na nakabusangot siya habang nagbubuklat ng libro.

“Bakit ganyan itsura mo?”

“I’m just sad because Dad and Mom are mad at me.” She answered, napataray naman ako bago siya tumingin sa’kin.

“Pinagalitan kasi nila ako because we went out last night.”

“And? Nahuli ka ba nila na umiinom?”
She nodded, napailing ako. Hindi talaga to marunong magtago sa parents niya eh. Kaya napapagalitan eh.

“So stupid, bakit mo naman kasi sinabi?”

“Eh kasi…how… how do I even hide it eh, naamoy nila yung scent ng alcohol.” She said, napatapal ako ng noo.

Pwede naman ata siya mag-reason out di ba? Or kumain ng mint? But argh, nangyari na.

“How about you? Napagalitan ka ba last night?”

“Of course, sila pa ba?” I said. Hindi na lang rin naman ako nakikinig sa mga sinasabi nila dahil paulit-ulit lang naman..“I’m grounded, they said last night.”

“How many times ba nila sasabihin yan sayo? You always sneak out naman.”

Natawa na lang ako nung sinabi yun ni Haji, see? Hindi talaga ako nakikinig even if they say na grounded ako, tumatakas ako para lang magbar.

Well, it’s the only way to escape my problem eh, alcohol. Mas nakakapag-
unwind ako sa alcohol kaysa sa other things, like drugs. No, and also, I drink responsibly hindi yung inom lang ng inom.

I have discipline on myself. Alam ko ginagawa ko. Hello? I’ve been independent ever since, kaya kaya ko na sarili ko even without them.

---------------
Thank you for reading