நள்ளிரவு ராஜி அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டு இருந்தாள்.
நீதான் நீதான் எந்தன் உயிர் கலந்து,
நெஞ்சை நெஞ்சை தொட்ட முதல் ஸ்பரிசம்,
கன்னம் என்னும் தீ அணைப்பு துறையில், (சாப்போ!)
உன் முத்தம்தானே பற்றி கொண்ட முதல் தீ, (ஷப்போபோ!)
கிள்ளும்போது எந்தன் கையில் கிடைத்த, (சாப்போ!)
உன் விரல்தானே நானும் தொட்ட முதல் பூ, (ஷப்போபோ!)
உன் பார்வைதானே எந்தன் நெஞ்சில் முதல் சரணம்,
மொபைலில் ரிங்டோன் அடிக்க விழி பிரிக்காது கைகளில் அனைத்தவள் திரும்ப தூங்கத் தொடங்கினாள். ஆனால் அழைப்பு உன்னைத் தூங்க விடுவேனா என்றவாறு திரும்ப தொடங்க..
எழுந்து கண்களினைக் கசக்கி யார் எனப் பார்த்தவள் அதிர்ந்து மொபைலை பெட்டில் போட்டு பின் ஆசுவாசம் ஆகி எடுப்பதற்குள் கட் ஆனது. அவள் அழைக்கலாமா வேண்டாமா என்று நினைக்க மீண்டும் அலறியது. சரி எடுப்போம் என நினைத்தவள் காதில் வைக்க...
"நாளைக்கு உன்ன மீட் பன்னனும். ஸ்டார் காபி கார்னர் வந்திடு. டைம் மெசெஜ் பன்றென். பை", அமுதன்.
அவள் பதில் சொல்லும் முன்பு கால் கட் செய்யப்பட்டது. சரியான சிஎம். நம்ம பதில் சொல்லனும் நினைக்குறதில்ல. மொபைலைப் பார்த்தாள். அதில் அம்மு என்று ஒளிர்ந்தது. அதில் அம்மு சிஎம் என பதித்து இரவை தூங்கா இரவாக மாற்றிக் கொண்டாள்.
ராஜி வீட்டில் உணவு நேரத்தில் அனைவரும் உணவு மேஜையில் இருக்க வேண்டும். எழுதப்படாத சட்டம். அவர்கள் வீட்டில் வேலை செய்யும் பணியாளர்கள் முதல் கொண்டு அதே நேரத்தில் உணவு உட்கொள்வர். சமையல் வேலை செய்யும் காவேரி மட்டும் இவர்களுக்குப் பரிமாறிவிட்டு சாப்பிடுவாள்.
யுவா, வேதா இருவரும் ராஜிக்கு காத்திருக்க... ராஜி டார்க் பின்க் நிற ஸ்லீவ்லெஸ் சுடி டாப் மற்றும் அடர் நீல நிற சல்வார் அணிந்து முகம் முழுவதும் தூங்காததின் விளைவாய் சிறிது சிவந்து இருக்க படிகளில் இரங்கிக் கொண்டு இருந்தாள். இருந்தும் முகத்தில் என்றும் நிறைந்த புன்னகையுடன் குட்மார்னிங் சொல்லி சாப்பிட அமர.. அனைவரும் சாப்பிடத் தொடங்கினர்.
