Ο σκοτεινός πρίγκιπας

•Πρόλογος• 🍎

Ημέρα χαράς επικρατούσε στο Τέβιλ, καθώς η βασίλισσα Ελίζα βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρα και έσκουζε από τους πόνους έτοιμη να γεννήσει. Την ίδια στιγμή οι χωρικοί περίμεναν έξω από το βασίλειο των Ο'Μπράιεν για να ακούσουν τα χαρμόσυνα νέα. Ο βασιλιάς Τρέμιαν είχε καρφώσει το βλέμμα του στα καταπράσινα της μάτια ενώ κράταγε το χέρι της ενθαρρυντικά.

«Έλα αγάπη μου μπορείς. Λίγο ακόμα. Το κεφαλάκι έχει αρχίσει και φαίνεται» την ενθάρρυνε και με μια δυνατή τσιρίδα έσπρωξε για μια τελευταία φορά.

Το δωμάτιο πλημμύρισε από το κλάμα του μωρού ενώ η Ελίζα έκλαιγε βουβά από χαρά.

«Τι είναι;» Ρώτησε ξεψυχισμένη ενώ ο βασιλιάς χαμογέλασε πλατιά

«Αγοράκι» της απάντησε και στην συνέχεια τοποθέτησε τον νεογέννητο πρίγκιπα στα χέρια της

Η πόρτα του δωματίου άνοιξε μεμιάς και μέσα μπήκε η καινούργια υπηρέτρια του κάστρου, η Τάμπιθα. Αμέσως με μια κίνηση πήρε το μωρό στα χέρια της και το παρέδωσε σε μια δεύτερη γυναίκα. Έπειτα έστρεψε την προσοχή της προς τον βασιλιά.

«Μεγαλειότατε, αν έχετε την καλοσύνη θα μπορούσατε να αποχωρήσετε από το δωμάτιο για να καθαρίσουμε την βασίλισσα;» Ρώτησε και εκείνος έγνεψε θετικά

«Βέβαια»

Αφού βγήκε από το δωμάτιο, εκείνη γονάτισε στο πάτωμα και βύθισε μια πετσέτα στον κουβά με το νερό. Μόλις βράχηκε πλήρως, ξεκίνησε να τρίβει με μανία το σώμα της βασίλισσας. Το πρόσωπο της ήταν χλωμό ενώ το σώμα της αδύναμο.

«Μ-μην τρίβεις τόσο δυνατά» την παρακάλεσε αδύναμα αλλά η Τάμπιθα δεν υπάκουσε στις διαταγές της

«Ότι θέλω θα κάνω Ελίζα. Εξάλλου εγώ είμαι αυτή που θα πάρει την θέση σου» είπε και σηκώθηκε απότομα

Η Ελίζα έσμιξε τα φρύδια της μπερδεμένη αλλά προτού καταλάβει τι επρόκειτο να γίνει, η Τάμπιθα είχε κιόλας πάρει ένα παχύ μαξιλάρι στα χέρια της. Φοβισμένη σήκωσε τα χέρια της σε αμυντική στάση αλλά λόγω της κατάστασης της δεν μπόρεσε να προστατευτεί για πολύ. Η Τάμπιθα πίεσε με αυτό το πρόσωπο της και παρά τις πνιχτές κραυγές δεν σταμάτησε μέχρι που έπαψε να κουνιέται.

Το άψυχο σώμα της βασίλισσας κύλησε στο πάτωμα ενώ η Τάμπιθα το κοίταζε ανέκφραστη. Ωστόσο ο δυνατός γδούπος της πτώσης ήχησε σε όλο τον διάδρομο με αποτέλεσμα να τραβήξει την προσοχή του βασιλιά. Καθώς τα βήματα του πλησίαζαν τον χώρο η Τάμπιθα έβαλε τα δυνατά της και άρχισε να κλαίει με λυγμούς ενώ ταυτόχρονα πίεζε το σώμα της Ελίζας πάνω στα στήθη της.