zij die vervolgens vergeten werden [verhalenbundel]

3.12

Conway wilde niet in meer problemen komen, maar die kwamen deze keer eens naar hem toe.

Het had iets minder dan een maand geduurd voordat zijn gebroken rib genezen was, wat te danken was aan zijn, vrij zwakke, genezende kracht. Nu had hij besloten een wandeling te maken door de stad heen, zijn hoofd wat leeg makend van de woede die hem sinds enkele weken geleden wakker hield.

Woede die plots opflakkerde toen hij een straat indraaide en oog in oog stond met die vervloekte engel. Cialan. Verdomme. Hij maakte zich al klaar om ervandoor te gaan, geen behoefte hebbend aan een engel die achter hem aan zat om wraak te nemen. Of nog erger, een engel en zijn demonenvriendje die achter hem aan zaten.

Er gebeurde echter iets wat hij niet had verwacht. De engel wuifde naar hem?

"Cia-an?" Hij vervloekte dat hij de naam niet eens uit kon spreken door het stukje tong dat miste. "Wa doe je hier?" Zijn wangen werden rood van de schaamte. Hij had wekenlang niet gesproken en had niet echt beseft hoe hij bepaalde letters niet meer uit kon spreken.

"Medow, ben jij dat? Je hebt me gevonden!" De engel opende zijn armen wijd en stapte licht wankelend naar hem toe. Conway pakte zijn armen vast en hield ze naast zijn lichaam. Dan liet hij ze los en zag erop toe dat de engel niet nogmaals een poging zou doen hem te omhelzen. Zijn haren zaten nog erger in de war dan de laatste keer dat Conway hem had gezien. Het zag er schattig uit.

Blijkbaar was het eens tijd om zijn zoveelste nutteloze kracht in te zetten, namelijk het kopiëren van stemmen. "Hey, babe, natuur-ijk heb ik je gevonden."

"Je praat grappig," merkte Cialan op met een klein lachje erbij.

"Houd och je mond," gromde Conway terug. Hij wist heus wel hoe hij klonk.

Een beetje beteuterd keek de engel hem aan. "Sorry, ik bedoelde het niet gemeen."

Wat moest hij nou met hem? Cialan was duidelijk wat dronken en hem hier achterlaten zou hem een slachtoffer maken voor andere demonen. Of mensen die slechte bedoelingen hadden.

"Medow." De 'o' werd wat uitgerekt. "Misschien ben ik de weg een beetje kwijt. Wil jij me terug naar huis brengen?" Zijn ijsblauwe ogen stonden wat wazig, maar desondanks een beetje hopeloos.

Een glimlach verscheen om Conways lippen. "Zeker, babe. Kom maar mee." Hij nam voorzichtig de ander zijn zachte hand vast, hopend dat hij hem niet liet verschieten. Dat gebeurde gelukkig niet.

Langzaam ging hij de engel voor tot bij zijn hut. Onderweg deed Cialan verscheidene pogingen om met Conway te flirten, die hij wat ongemakkelijk beantwoordde. Hij zou blij zijn wanneer hij thuis aankwam en de engel in een aparte kamer kon dumpen. Geen flirten meer.

Eenmaal binnen deed Conway eerst zijn eigen jas uit en haalde voorzichtig de grote zwarte jas van Cialans schouders af. De engel liet het allemaal over zich heen komen.

"Je bent schattig," sprak Cialan, met wat gegiechel erbij. Hij leunde tegen Conway en raakte zijn haren aan. "Wat ga je doen?"

"Mijn keuze overdenken," mompelde Conway meer tegen zichzelf dan tegen de ander. "Kom mee, jij." Hij ging Cialan voor naar de slaapkamer en deed de deur achter zich op slot.

De engel ging meteen op het bed zitten. Hij bewoog wat op en neer, nog vol energie. Nieuwsgierig keek hij toe hoe Conway naar iets reikte wat onder het bed lag. Hij haalde touwen tevoorschijn en stapte naar Cialan toe. Ietwat afwachtend naar hoe hij erop zou reageren, nam hij de engel zijn polsen vast. Tot nu toe was er geen andere reactie dan een nieuwsgierige blik.

"Kinky. Gaan we seks hebben?"

Stomverbaasd staarde Conway naar de engel. Hij schudde zijn hoofd en bond Cialans polsen stevig vast. "Nie vandaag, babe. Een andere keer."