zij die vervolgens vergeten werden [verhalenbundel]

5.1

have a warning that this whole story is 18+ and will have talk about sex/sex scenes

Toen Víðarr nietsvermoedend de fietsenstalling inliep en stuitte op het meest bekende koppel van de school die dingen aan het doen waren met elkaar, dachten ze dat de dag zijn hoogtepunt wel had bereikt. Dat was niet het geval.

"Dat is een manier om de ochtend te starten," merkte Víðarr droog op. Ze keken toe hoe Cialan opkeek en hen met een rood geworden gezicht aanstaarde. Zijn zwarte krullen zaten wat in de war, wat hem een verwaaide uitstraling gaf. Hij had zijn mond bedekt met een van zijn handen, waarschijnlijk om het geluid van zijn kreunen te dempen. Medow draaide zich niet eens om. Hij zat geknield op de grond voor Cialan, zijn strakke broek liet zijn achterwerk goed zien, en het was duidelijk dat hij aan de ander zijn penis aan het zuigen was.

"Dat is het zeker," zei hij uiteindelijk, zich met moeite losmakend van de zwartharige.

Cialan trok snel zijn zwarte broek weer omhoog en maakte nog steeds zijn blik niet los van die van Víðarr.

Nu draaide Medow zich wel om, wat zijn donkergroene crop top wat omhoog deed komen, en grijnsde naar Víðarr. "Wil je soms helpen om het af te maken?"

"Nee, bedankt. Je vriendje heeft toch al zijn broek terug aan."

"Niet voor lang." Medow draaide zich weer naar Cialan toe en trok zachtjes zijn broek weer naar beneden. "Als je niet wil helpen, zou je ons dan alleen willen laten?"

Met nog een laatste blik op de rood geworden Cialan, zette Víðarr hun fiets weg en liepen het hoekje om. Ze waren net niet ver genoeg om buiten gehoorafstand te zijn, dus helaas konden ze nog net horen hoe Cialan luid klaarkwam. Het was een optie om hen te verklikken bij de leraren, om Medow terug te pakken omdat hij hen aangeboden had te helpen, maar dat was minder leuk dan hen er zo meteen mee te plagen.

Langzaam liepen ze naar een bankje toe, groetten Sara onderweg, en ploften neer. Ze keken wat in de richting van de fietsenstalling, wachtend totdat Cialan en Medow terug hierheen kwamen. Een lange minuut later was dat het geval. De jongens liepen zij aan zij naar hen toe en zetten zich tegenover hen neer. Víðarr nam hen in zich op en lachte dan een beetje. "Uhm, Medow, je hebt nog wat-" Ze wezen naar zijn mondhoek. "Dat wil je misschien wegvegen voordat iemand het ziet."

Zonder schaamte likte Medow het weg en knipoogde naar Cialan terwijl hij verklaarde dat het lekker smaakte.

Cialans gezicht werd weer rood en hij wendde zijn blik af. Intussen maakte Víðarr voor een fractie van een seconde oogcontact met Medow, en schoot in de lach.

"Jullie twee zijn onmogelijk. Even staan pijpen voordat school begint. Voelde het op z'n minst goed, Cialan?"

Nog steeds wegkijkend knikte Cialan. Zijn gezicht bleef roder worden, en hij blies zijn ingehouden adem zachtjes uit.

Medow lachte en liet zijn hoofd op Cialans schouder rusten. "Natuurlijk voelde het goed. Ik heb het gedaan."

"Oh, ben je zo goed? Waarom controleer ik niet persoonlijk of je echt zo schitterend bent als je beweert?" Víðarr leunde uitdagend naar voren toe, keek Medow recht aan – al was dat iets wat ze met moeite volhielden.

"Zeg maar wanneer je tijd hebt om het te controleren," antwoorde Medow soepel. Hij schoof wat dichter tegen Cialan aan en liet zijn hand onder zijn hoodie glijden. Hij negeerde het hoofdschudden van zijn vriendje en glimlachte breed naar Víðarr.

"Waarom ben jij zo?" mompelde Cialan zachtjes tegen Medow. Zijn gezicht was nog steeds felrood, al kwam het nu minder door het gesprek en eerder door het feit dat Medow met zijn handen aan zijn lijf zat.