zij die vervolgens vergeten werden [verhalenbundel]

3.8

Na een week lang smeken aan Víðarrs voordeur, zowel om zijn mobieltje terug te krijgen als om vergiffenis te krijgen van de oudere demon, was het hem eindelijk gelukt om beiden te krijgen. De ander had hem doen beloven dat hij geen herinneringen meer bij hen zou wisselen, iets waar Conway zonder aarzelen mee had ingestemd. Hij had geen behoefte meer om in Víðarrs hoofd te zitten; er waren genoeg andere opties. Engelen bijvoorbeeld.

De herinnering die Conway een week eerder van Víðarr had genomen, had hij ondertussen al aan een random engel gegeven, in ruil voor die engel hun mooiste herinnering. Zelf had hij namelijk niet zo veel interesse in een traumatiserende herinnering. Hoe de engel had geschreeuwd bij het krijgen van die herinnering, had als muziek in zijn oren geklonken. Het was zo goed als het beste geluid dat hij zich kon voorstellen.

"Hier, je telefoon," onderbrak Víðarr zijn gedachtegang. "Ik heb wat gerotzooid op je Twitter, en je hebt een aantal privéberichten van Meyduloath. Oh en ik heb hem je naaktfoto's gestuurd."

"Je hebt wat?" Conway staarde stomverbaasd naar de kleine demon. Hij had wel verwacht dat Víðarr boos was en dingen ging uithalen om hem terug te pakken, maar zijn naaktfoto's lekken aan die engelenhoer? Het was niet dat hij er veel, of goede, had. Zo'n probleem was het dus ook weer niet, maar dan nog. Hij had beter verwacht van Víðarr. Al waren en bleven ze een demon, dus ergens kon hij het hen niet kwalijk nemen.

"Hij vond ze waardeloos," gingen ze verder. "En dat zegt veel, want de eerste die ik hem stuurde waren wazig en zelfs die vond hij oké." Ze grijnsden hun tanden bloot, wat er bedreigend uitzag. Ergens zag Conway hoe de ander gevaarlijk over kon komen. Als hij hen echt woedend had gemaakt, had hij de gevolgen wel gevoeld. En dat zou meer zijn dan wat geklooi met zijn Twitter en het doorsturen van zijn naaktfoto's. Een rilling liep over zijn rug. Hij zou echt moeten opletten met Víðarr. Dit was de laatste kans die hij kreeg, daar was hij zich bewust van.

"Ben je soms bang, Conway? Je staat te trillen." De woorden kwamen spottend uit hun mond. "Zei je niet tegen die vrienden van je dat ik maar een kleine, zwakke demon was? Wat zou ik jou nou aan kunnen doen?" Ze trokken de deur achter zich toe zodat ze beiden in de voortuin stonden zonder pottenkijkers. Veel volk kwam er niet in deze wijk, en al zeker niet tegen de avond aan.

"Je bent klein, hoor," bracht hij er kort tegenin. "Maar ja, ik weet heus wel dat je van me zou winnen. Ik mag dan wel dom zijn, maar zo dom ben ik niet." Hij stopte zijn mobieltje weg in zijn broekzak, zich afvragend wat de andere demon er allemaal op had uitgespookt. "Mijn intentie was niet om je te komen bevechten, Víðarr. Ik wilde gewoon mijn excuses aanbieden en mijn mobiel terugkrijgen, wat beide gelukt is. Ik zal er dus maar weer vandoor gaan, oké?"

De andere demon siste laag en stapte zelfzeker naar hem toe. Vlak voor zijn neus, stonden ze stil. Ze moesten wat omhoog kijken om in Conways ogen te kunnen kijken. "Ik weet niet of ik je nu al wil laten gaan, om eerlijk te zijn. Jij hoort toch zo graag anderen smeken, niet?"

"N-nee, waar haal je dat vandaan?" Het was een zwakke poging om zichzelf te redden.

"Oh, misschien van toen je tegen mij vertelde dat je me wel graag hoorde smeken. Of wanneer je Cialan zo verwond had. Of al die andere engelen die terugkeren naar de hemel met verhalen over hoe jij hen hebt laten smeken voordat je ze liet gaan. Je bent bekend geworden in die enkele weken na je val, weet je."

"Daar ben ik me van bewust, ja. Het werkt in ieder geval. Ze sturen al engelen naar me toe. Dat maakt alles een pak gemakkelijker."

Een walgende blik verscheen in Víðarrs ogen. "Heb je niet genoeg krachten? Houd er toch mee op, man. Die engelen hebben jou niets gedaan. Dat je er een tweetal hun vleugels afneemt, snap ik nog, maar meer dan dat? Nergens voor nodig." Ze sloegen hun armen over elkaar en keken woedend in Conways ogen. Ondanks hun kleine gestalte, deinsde hij toch geschrokken achteruit.

"Ik doe wat ik wil," sprak hij koppig tegen, zijn laatste beetje moed verzamelend. "En als wat ik wil inhoudt dat ik engelen hun vleugels afneem, dan is dat zo."

"Ik weet niet of je het doorhebt met die botte kop van je," begon Víðarr ongeduldig, "maar door wat je met Cialan hebt gedaan, krijg je verdomme Lust achter je aan. Besef je dat? Lust. Je hebt de verkeerde engel aangeraakt. En je gaat ervoor moeten boeten. Voor wat het mij betreft, kunnen we best op goede voet uit elkaar gaan. Mij geen probleem. Maar je moet doorhebben dat je grenzen bereikt die je liever niet wilde overgaan. Ik ga je niet helpen, oké? Niet als je tegenover mijn vriend staat." Ze zuchtten en stapten een pas naar achteren toe. "Kijk, persoonlijk denk ik niet dat ik echt iets tegen je heb. We zouden zelfs vrienden kunnen zijn, misschien. Het enige probleem is dat je ieder ander van mijn vrienden een vijand aan het maken bent en als ik moet kiezen, zal het altijd voor hen zijn."

Conway knikte bedenkelijk. "Ik snap het, denk ik. Nogmaals sorry voor mijn gedrag naar jou toe. Ik beloof dat het niet meer zal gebeuren. En bedankt dat je me een kans hebt gegeven het uit te leggen. Dat betekent veel voor me."

"Wat jij zegt. Ga nu maar."

"Wacht. Waarom heb je Medow mijn naaktfoto's gestuurd?" Conway grijnsde. "Gaat hij me ermee blackmailen of zoiets?"

"Weet ik veel. Hij vroeg of je er had, dat is alles. De vraag is eerder waarom jij naaktfoto's hebt als je niet seksueel actief bent."

"Misschien vind ik mezelf gewoon sexy?" Het klonk erg als een vraag, dat wist hij ook wel. Het kon hem echter niet veel schelen. Hij mocht toch foto's hebben van zichzelf? Wat was daar nou vreemd aan. "Wie zegt dat ik niet seksueel actief ben?"

"Jijzelf. Op Twitter. 'De enige keer in de afgelopen maanden dat ik seks heb gehad, was onlangs met een engelenhoer. Hoe beschamend.' Klinkt dat bekend? Dat lijkt nogal hard alsof je enkel met Medow hebt geneukt en voor de rest helemaal niets, niet?"

"Alsof jij vaker seks hebt," mompelde Conway zwakjes terug.

"Ik heb zelfs een trio gehad, mijn vriend. Dat kunnen we van jou niet zeggen." Een speelse grijns vormde zich om Víðarrs lippen.

"Ik dacht dat je aseksueel was," kaatste Conway terug.

"Ben ik ook. Dat betekent niet dat ik geen seks kan hebben. Het is gewoon voor de lol. Geen gevoelens, gewoon wat plezier in bed. Of in andere plaatsen."

"Oh. Oké, klinkt logisch." Conway dacht kort na. "Zou je het met mij willen doen?"

Een heldere lach klonk door de lege straten heen. "Blijf dromen, Conway. Dat gaat niet gebeuren. Niet zolang het aan mij ligt."

"Jammer. Ik ben er zeker van dat je het goed zou doen."

"Hoe ben je daar zo zeker van? Heb je video's gezien van mijn trio met Cialan en Medow? Ik hoop van niet."

Een blik van afgunst trok over Conways gezicht heen. "Dat zou ik niet eens willen zien, nee bedankt."

"Wat ga je nu doen?" veranderde Víðarr plots van onderwerp. "Heb je al een nieuwe plek gevonden om te overnachten?"

"Gewoon op straat tot nu toe. Ik vind nog wel iets. Wat ik ga doen, wil je vast niet horen. Er zijn geruchten dat ze een volgende engel naar me toe gaan sturen, dus ik zie wel wat dat geeft."

"Hopelijk zijn die geruchten niet waar."

"Wie weet."