The Mafia's Daughter | ✔

CHAPTER 21

Allie's POV

Biglang umulan ng malakas,
Gabi na din pero dinala ko muna si Zhoe sa isang tahimik na lugar kung saan pwede niyang maikalma ang sarili niya. Wala sa plano ang lahat ng nangyari pero hindi ko rin naman siya masisisi kung bigla niyang nagawa ang bagay na yun.

Hindi na rin naman ako magugulat kung nagawa niya yun. Saaming dalawa ay siya lang ay may kayang gawin ang ganung bagay, pero sana hindi niya parin makalimutan kung sino siya. Ilang taon palang naman siya at pwede siyang makulong, kahit walang koneksiyon ang mga pulis sa mga ginagawa nila ay baguhan palang siya rito, walang nakakilala sakanya pero still...may mga tao parin siyang dapat na ingatan na pwedeng pain ng kalaban, kapag nalaman nilang ganito siya kumilos ay maaari nilang pag-aralan ang kahinaan niya at gamitin yun sakanya balang araw.

Kahit hindi ko tanggap ang nangyari ngayong gabi ay hindi ko maiaalis kay Zhoe ang ugali niyang yun lalo na kung minsan ay sinusumpong siya ng malademonyo niyang ugali. Isa yan sa mga dahilan kung bakit natatakot ako sakanya, anytime kahit tulog ay pwede siyang makapatay!

Hindi na ako magugulat kung isang araw ay sumunod na siya sa yapak ng Papa niya. She's the daughter of a Mafia, after all.

Lumabas ako para sundan si Zhoe sa labas habang nagpapaulan ito na nakatayo doon.

"Zhoe, we need to go home..tama nayan, baka magkasakit ka!" sigaw ko sakanya ng lapitan ko siya habang umiiyak. Basang basa na siya at aksidente ko ring naibaba ang tingin ko sa dibdib niyang dapat hindi ko na ginawa.

Shit! A-Ano bang nangyayari saakin?! Crap, n-nakita ko yata!

Napaiwas ako ng tingin ng mapagtanto ang kahihiyang nagawa ko. Hindi ko dapat ibinaba ang tingin ko, wala na siyang coat kaya naman since basang basang na siya ay lumilitaw na ang kanyang ano...yung bakat ng kanyang bra.

"Zhoe, let's go home." nag-aalalang sabi ko sakanya. Umiiyak lang siya ng walang tigil at nakakuyom lang ang mga kamao nito habang nakapikit. "..Zhoe, Please..baka magkasakit ka." sabi ko pa. Napatingin pa ako sa manggas niyang may hiwa at lumalabas ang dugo doon kaya isa pa yun sa mga dahilan kung bakit ako nag-aalala, ramdam kong nasasaktan siya pero mas masasaktan lang ang mama niya kung ganito ang resulta ng mga ginagawa niya.

Aist, mukhang hindi ko siya maiuuwi sa lagay niyang ito.

"To tell you the truth..hindi ko nagustuhan ang ginawa mo, sa sobrang dami nilang nandoon ay wala man lang nakapansin sayo. Yung mga pinatay mo, bakit umabot sa puntong mapatay mo sila?!" medyo naiinis na sambit ko.

"Nagawa ko lang naman yun kasi balak rin naman nila akong patayin, do i have a choice?! Kinailangan ko din silang patayin..ganun ang ganti, Allie!" sigaw niya pabalik saakin.

Ngayon ko nalang ulit narinig si Zhoe na sigawan ako habang umiiyak. Ito yung pangalawang beses na sumigaw siya habang umiiyak dahil alam kong nasasaktan rin siya.

"Hindi ganun ang ganti, Zhoe...pwede mo silang saktan, pahirapan, pero wag umabot sa patayin mo silang lahat!"

"Halos patayin din nila ang mga kaibigan ko, Allie..muntik rin ng mga lalaking yun na pagtangkaan si Ayen, you can't blame me! I have no choice! Patas lang kami ng iniisip ng mga yun! Gusto naming patayin ang isa't isa!" sabi pa niya.

Napaisip nalang ako sa mga sinasabi niya. Hindi ko inaasahan na ganito ang magiging bunga ng pageensayo niya sa America, kakaiba ang impact ng pagkilala niya sa pakikipaglaban.

"Umuwi na tayo, kalimutan mo na yung nangyari." mahinahong sambit ko.

"--May festival pa tayo bukas kaya kailangan maging masaya kala---------"