Νιώσε με: Η αλήθεια... ( Βιβλίο πρώτο)

Συγγνώμη...

Τα μάτια της ήταν καλυμμένα με ένα μεταξωτό κομμάτι ύφασμα. Στεκόταν όρθια και γυμνή στο πουθενά, στο μαύρο σκοτάδι που την οδήγησε εκείνος, εκείνος που ποτέ πριν δεν της έδειξε το αληθινό πρόσωπό του. Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε νιώσει έτσι, ποτέ δεν την έκανε να νιώσει έτσι... Αυτή ήταν η πραγματική πλευρά του; Τα πόδια της έτρεμαν, η ανάσα της όλο και πιο γρήγορη και καυτή έβγαινε από τα πνευμόνια της. Το απόλυτο κενό, ούτε ψίθυρος ούτε η δική του ανάσα να της δηλώνει την παρουσία του. Λύγισε το ένα της γόνατο, οι μηροί της ενώθηκαν και τρίφτηκαν στο ευαίσθητο σημείο της, ένας αναστεναγμός ξεχύθηκε από μέσα της, ένιωσε το ένα χέρι του να τυλίγει το στήθος της και το άλλο να κατευθύνεται προς το είναι της, και τότε άκουσε τη βαριά ανάσα του να παίζει μαζί της, όπως και τα χέρια του.

" Τι ζητάς από 'μένα; Πες μου επιτέλους την αλήθεια", προσπάθησε να κάνει πιο αυστηρή τη φωνή της, μα ήταν η πρώτη φορά που οι ρόλοι είχαν αλλάξει κι είχε εκείνος το πάνω χέρι του παιχνιδιού.

'' Αυτή τη φορά θέλω μόνο εσένα.'' Η χροιά του ακούστηκε πιο βαριά από ποτέ και τα χάδια του ξεκίνησαν τον απαλό, αισθησιακό χορό τους ανάμεσα από τα πόδια της, σαν ένα αργεντίνικο ταγκό που ο ρυθμός του όλο και δυνάμωνε. '' Εσύ;'' τη ρώτησε αγγίζοντας τον γυμνό ανδρισμό του στο πλάι των γοφών της.

Τα χέρια της ήταν υψωμένα πάνω από το κεφάλι της, δεμένα στα ασημένια δοκάρια που δέσποζαν στο κέντρο του μικρού δωματίου και παρά τη φυλακισμένη όρασή της, ένιωθε να βλέπει τα ζεστά μάτια του να εκτοξεύουν τις φλόγες τους πάνω στο εκτεθειμένο κορμί της. " Αυτή τη στιγμή σε θέλω κι εγώ!" απάντησε κομπιασμένη από τα χάδια του και από την αίσθηση που της προκάλεσε ο ανδρισμός του, που σαν πυρακτωμένο σίδερο έκαιγε τη σάρκα της ενώ η επιθυμία της για εκείνον μεγάλωνε.

" Θα παίζεις για πολύ ακόμα μαζί μου;" τον ρώτησε την ώρα που η λαβή του από το στήθος της μεταφερόταν στον λαιμό της, ώσπου τα δάκτυλά του τον πίεσαν ελαφρά και τα χείλη του δάγκωσαν τον λοβό του αφτιού της, τραβώντας τον προς τα κάτω.

'' Λάθος...'' ψέλλισε μέσα από τα δόντια του. '' Λάθος απάντηση'', συνέχισε ανεβάζοντας το τζιν παντελόνι, και κούμπωσε τη φαρδιά δερμάτινη ζώνη του. Στήριξε το κορμί του σε ένα από τα δοκάρια και έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα από την τσέπη του λευκού πουκαμίσου του. 

'' Καλά τα πήγες μέχρι εδώ, αν και δεν ήταν πάντα εύκολο για 'σένα. Όμως, μόλις κάηκες'', χαμογέλασε γλυκά καθώς στερέωνε το τσιγάρο στα γεμάτα χείλη του. '' Τι σε κάνει να νομίζεις ότι θα σήκωνα τα μάτια μου πάνω σου;'' Ένα σαρδόνιο, επίμονο γέλιο ακολούθησε το χαμόγελό του και μεταφέρθηκε δίπλα της, λύνοντας τα τρεμάμενα από την ηδονή χέρια της. '' Τελικά είσαι ανεπίδεκτη μαθήσεως.''