Νιώσε με: Η αλήθεια... ( Βιβλίο πρώτο)

Λάθος απαντήσεις...

Το επόμενο πρωί, τα μάτια της Κλειούς άνοιξαν με δυσκολία. Δεν πονούσε τόσο πολύ πια, αφού οι γιατροί και οι νοσοκόμες, σε συνδυασμό με τα δυνατά φάρμακα που της έδιναν, την έκαναν να μην αισθάνεται σχεδόν τίποτα σωματικά° η ψυχή της ήταν που αιμορραγούσε, όλα όσα βγήκαν το προηγούμενο πρωί από το στόμα του Ερμή έμοιαζαν μ' ένα κακόγουστο αστείο. Δεν μπορεί να έλεγε αλήθεια, ο πατέρας της ζούσε και για άλλη μια φορά έπαιζε μαζί της. Ανέφερε και τη λέξη κληρονόμος, όλα γι' αυτό γινόντουσαν ανέκαθεν, για το χρήμα° αυτό ήταν η δύναμη, η εξουσία που στερούσε ζωές, παίζοντας με αυτό οι πλούσιοι του πλανήτη, για να παίρνουν το χρυσό, το πετρέλαιο και ό,τι άλλο έδινε εξουσία στα χέρια ενός ή περισσοτέρων ανθρώπων που ήταν εθισμένοι να διαφεντεύουν τον κόσμο ολάκερο.

Αηδία της προκαλούσε όλο αυτό το παιχνίδι, όμως το είχε πάρει απόφαση, θα έβγαινε νικήτρια στην παρτίδα που οι φιλόδοξοι και αλαζόνες δαίμονες την έβαλαν να παίξει, για να τους εξαφανίσει μια και καλή. Ίσως είχε την ίδια κατάληξη με τον πατέρα της, ίσως και όχι, τίποτα δε θα την έκανε να τα παρατήσει, οι πληγές στο σώμα και στην ψυχή της ήταν η απόδειξη του τι ήταν ικανοί να της κάνουν, αλλά δεν ένιωθε φόβο τώρα πια, ένιωθε μια ανεξέλεγκτη δύναμη να πηγάζει από μέσα της, κάνοντάς την άτρωτη. 

Η πόρτα του δωματίου χτύπησε απαλά, βγάζοντάς την από τις σκέψεις και μεμιάς άνοιξε, φανερώνοντας τον πρώτο επισκέπτη της. Φορούσε ένα μαύρο τζιν, μαύρο πουκάμισο και ένα καλοκαιρινό, λευκό σακάκι. Το πρόσωπό του ήταν αξύριστο και τα μαύρα γυαλιά έκρυβαν επιμελώς τις σκουρόχρωμες ίριδες, σαν να απέφευγε την οπτική επαφή τους. Πέρασε μέσα και κάθισε στην πολυθρόνα δίπλα της, άφησε τα δύο πλαστικά ποτήρια με τους καφέδες στο κομοδίνο και η βραχνή φωνή βγήκε κουρασμένη από το λαρύγγι του, σαν να είχε καπνίσει δύο πακέτα τσιγάρα μέσα σε ένα βράδυ: '' Πώς είσαι σήμερα;''

" Αυτό κι αν είναι ειρωνεία." Τα χείλη της σχημάτισαν ένα θλιμμένο χαμόγελο, " Τι σε φέρνει εδώ; Και, μιας και ήρθες, βοήθησε με να σηκωθώ λιγάκι πιο πάνω." Ήθελε τόσο πολύ να τον πονέσει όσο την πόνεσε όμως έκανε υπομονή, θα έπαιζε μαζί του με τον ίδιο τρόπο που κι εκείνος έπαιξε όσο την είχε κλεισμένη και δεμένη σε ένα σκοτεινό δωμάτιο.

Ο Ερμής σηκώθηκε και τράβηξε τον μοχλό, ανεβάζοντας ελάχιστα την πλάτη του κρεβατιού. '' Καλύτερα τώρα;'' τη ρώτησε και κάθισε δίπλα της ανεβάζοντας τα μαύρα γυαλιά στο κεφάλι του.'' Ήρθα να μάθω αν αποφάσισες τι θα γίνει με 'μένα. Μέχρι στιγμής, οι μπάτσοι δε με έχουν ενοχλήσει και δεν ξέρω γιατί, αλλά οι φίλες σου με ψάχνουν για να με παραδώσουν σε 'σένα. Επικοινώνησες καθόλου μαζί τους;'' γύρισε τα μάτια του στο κομοδίνο και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ του. '' Δεν ειρωνεύομαι, αλήθεια νοιάζομαι για 'σένα.''