Νιώσε με: Η αλήθεια... ( Βιβλίο πρώτο)

Η εξομολόγηση

Το πρωί της Δευτέρας είχε φτάσει, η Κλειώ σηκώθηκε από το πάτωμα και άνοιξε το παράθυρο του δωματίου της. Κατευθύνθηκε προς τον μεγάλο, σκαλιστό, ολόσωμο καθρέφτη για να δει το τραύμα της που είχε γίνει μια μικρή ουλή ίσα να της θυμίζει τη νέα πραγματικότητά της. Δεν πονούσε ούτε ένιωθε το τράβηγμα που την ταλαιπώρησε το βράδυ.

Με το μυαλό της καρφωμένο στο βλέμμα της Φαίδρας, άνοιξε το συρτάρι του κομοδίνου της κοιτώντας τον φάκελο με το γράμμα του πατέρα της και το ασημένιο σκαλιστό κουτί της μητέρας της. Έκανε να απλώσει το χέρι να πιάσει ένα από τα δύο, όμως, το μάζεψε και το έφερε στο στήθος της. Δεν μπορούσε να τα αγγίξει, η αναπνοή της έγινε γρήγορη και έτρεξε βγάζοντας το κεφάλι έξω από το παράθυρο να πάρει αέρα, όλα γύρω της έμοιαζαν εφιάλτες που την είχαν παγιδεύσει στη δύνη τους, με τους δαίμονες να της ρουφούν κάθε ίχνος ζωής και ανθρωπιάς από μέσα της.

" Γιατί φοβάσαι τόσο;" Άκουσε τη φωνή της Φαίδρας και έσφιξε τις γροθιές της.

 " Δε φοβάμαι", απάντησε και γύρισε να την κοιτάξει με το σκληρό βλέμμα της.

" Και όμως, φοβάσαι την αλήθεια", συνέχισε και την πλησίασε. 

" Τι σκοπό είχαν και έχουν οι πράξεις σου, Φαίδρα; Τι άλλο θες από 'μένα;" έκανε την ερώτηση που γύριζε στο μυαλό της εδώ και μέρες.

" Την ασφάλειά σου και τίποτα παραπάνω." Χάιδεψε τα μαλλιά της και κοίταξε τα μπλε μάτια της° ήταν τόσο όμορφη, τόσο εύθραυστη στα δικά της μάτια, έτσι ήταν κι εκείνη στην ηλικία της.

" Θες να πιστέψω πως όλο αυτό το μαρτύριο με τις κοπέλες που με άγγιζαν, παίζοντας με το σώμα μου, ήταν για την ασφάλειά μου;" την ειρωνεύτηκε η Κλειώ με τον εκνευρισμό της να φουντώνει. 

" Αυτός ήταν ο σκοπός μου. Και τίποτα παραπάνω", επέμεινε η τριανταπεντάχρονη γυναίκα, κοιτώντας σταθερά τα μάτια της.

" Τότε είσαι τρελή, δεν εξηγείται αλλιώς", είπε και το χέρι της έπεσε με δύναμη στο πρόσωπο της Φαίδρας. Είχε θυμώσει μαζί της. Ποια νόμιζε πως ήταν για να παίξει με το κορμί της;

Η Φαίδρα έβαλε το αριστερό χέρι της στον λαιμό της Κλειούς και τη γύρισε να κοιτά από το παράθυρο έξω στον κήπο." Άσε με, με πονάς", φώναξε η μικρή κουνώντας το κορμί της για να αποφύγει το κράτημα, όμως ήταν αδύνατον, και η Φαίδρα συνέχισε φέρνοντας το δεξί χέρι της ανάμεσα από τα πόδια της νεαρής κοπέλας, χαϊδεύοντάς την πάνω από το εσώρουχο.