Love me (COMPLETED )

Chapter 21

"Wait lang"malakas na sigaw ni Lira habang patungo sa pintuan.

Kanina pa kasi tumutunog ang doorbell at sila lang dalawa ng anak niya sa bahay.

It's almost ten in the morning at kanina pa nakaalis si Leo papunta sa trabaho.

She slowly opened the door at di niya inaasahan ang mapagbubuksan niyang bisita.

"Hi"nakangiting bati sa kanya ni Henley.

She can't even move and don't know what to reacts.

This woman was the reason why she suffered a heartaches three years ago.

"What are you doing here?"angered got her easily.

"Can i come in?"sabi nito.

"Leo is not here,mamayang hapon pa ang balik niya."she answered.

Lumapit ito ng konti sa kanya at pinakatitigan siya.

"I'm not here because of him.i'm here because i want to talk to you and apologize as well"malumanay na wika nito at pumasok na sa loob kahit di niya pa inaanyayahang pumasok.

She closed the door and went to living room para makapag usap sila ng mabuti kung ano man ang dapat pag usapan.

Umupo siya sa couch at umupo din si Henley sa tapat niya.

Ilang sandali silang walang imik at si Henley ang unang bumasag sa katahimikan.

"So what's up?"simula nito.

"Nothing much"walang gana niyang sagot.

Nahalata siguro nito na hindi siya masaya na nandito ito sa harap niya.

"Lira alam kong galit ka saakin.pero believe me hindi ko ginusto ang nangyari sayo,i was alone back then iniwan ako ng nakabuntis saakin at wala akong malalapitan except Leo.even my parents disowned me nang malaman nilang nagdadalantao ako,kaya i had no choice but to asked leo's help and i'm lucky that i have a friend like him.but little did i know ng dahil saakin ay nawala naman ang babaeng mahal niya."tumutulo na ang mga luha nito habang nagkukwento sa kanya.

Although naikwento na ito ni Leo sa kanya ay hindi naman detailed kasi di niya alam na pati mga magulang nito ay tinalikuran ito.

"Lira i'm sorry nang dahil saakin ay naranasan mo ang paghihirap na di naman dapat.and i'm telling you walang kasalanan si Leo.saksi ako sa mga pinagdaanan niya nong iniwan mo siya kung paano niya sirain ang buhay niya,halos gabi gabi siyang lasing he even committed a car accident kaya naman simula noon ay ako na ang gumawa ng paraan para mahanap ka pero nong makita kita ay bigla ka na lang nawala"napaiyak na rin siya sa mga sinabi nito.

Hindi niya alam na naaksidente pala ang binata at wala itong nabanggit sa kanya.

"H-hindi ko alam.w-wala siyang nabanggit sa akin na nangyari yan sa kanya"sabi niyang humahagulgol.

"Ayaw lang niyang mag alala ka sa kanya."sabi nito at nilapitan siya saka niyakap.

"I'm sorry"ulit nito at kumalas sa kanya.

"T-thank you sa pag alaga sa kanya na dapat ako ang gumawa"sabi niya dito.

Tumango lang ito at pinunasan ang sariling luha.

"I heard may anak kayo"nakangiti nitong wika at luminga sa paligid.

"Oo,he's sleeping right now"sagot niya,mukhang mabait naman pala ito.

"Y-your daughter?i saw you once with her"siya naman ang nagtanong tungkol sa anak nito.

"She's with her nanny iniwan ko siya saglit at pumunta dito para makausap ka while i'm still here"sagot nito.

Napakunot noo siya sa sinabi nito.

"Bakit saan ka pupunta?"tanong niya.

"I'm going to US with my daughter,I decided to live there."sabi nito at kiming ngumiti sa kanya.

"May kakilala ka ba doon?"

"I have a cousin,she's very close to me siya lang ang tanging kamag anak na di ako tinalikuran at sa kanya kami titira pansamantala habang wala pa akong trabaho"mahabang saad nito at tumayo na.

"I think kailangan ko nang umalis baka hinahanap na din ako ng anak ko,pasensya kana sa lahat"

"It's okay it was all in the past kalimutan na natin yon"sabi niya at tumayo na rin at hinatid ito sa may pintuan.

"Hope to see you again"nginitian niya lang ito.

Napabuntong hininga siya.ang sarap sa pakiramdam na wala ka nang iniisip na baka may manggugulo na naman sa kanila.

Ilang minuto nang nakaalis Henley ng may nagdoorbell na naman.

Akala niya ay bumalik ang babae at may nakalimutan pero isang delivery boy ang napagbuksan niya at may dala itong isang pumpon ng bulaklak.

"Goodmorning po maam,kayo po ba si miss Lira Alfonso?"tanong ng delivery boy.

"Ako nga"sagot niya.inabot nito sa kanya ang bulaklak.

"Pinapadeliver po sa inyo maam at pakipirma na lang po dito"sabi nito at pinapirma siya.

Umalis din ito kaagad pagkatapos.
Nagtataka niya tiningnan ang bulaklak.

Kanino naman ito galing?
Nakita niyang may kasama itong card.
Kinuha niya at binasa ang nakasulat.

Goodmorning Beautiful!!!

I hope you'll like it😘

L.

Napangiti siya at inamoy ang bulaklak na galing kay Leo.

Pumasok siya sa loob at umakyat sa kwarto nila.pinatong niya ang bulaklak sa dresser,mamaya maghahanap siya ng mapaglalagyan non'.

Tumunog ang phone niya at kinuha yon mula sa bulsa ng pants niya.

Napangiti siya at agad na sinagot ng makitang si Leo ang tumatawag.

"Hello"masayang bungad nito.

"Hello"sagot niya

"Did you like it?"

"Hmm i love it"

"I'm glad nagustuhan mo"

"Thank you"sabi niya.

"Your welcome baby.kulang pa yan"sagot nitong natatawa.

"Anong oras ka uuwi?"tanong niya dito.

"Hmm why?miss me?"nanunudyong saad nito.

"Yeah i miss you"malanding sagot niya.

"I can go home now"saad nito na ikinatawa niya.

"Later baby.alam kong may trabaho kapa"sabi niya dito.baka totohanin nito na uuwi ito ngayon.

"Leo?nandyan kapa ba?"sabi niya ng di na ito umimik sa kabilang linya.

"W-what did you say?"saad nito.

"Sabi ko mamaya ka ng umuwi pag tapos na ang trabaho mo"sabi niyang nakakunot noo.

"Not that.what did you call me?"

"Baby"sabi niya

"You call me baby?"

"Oo bakit?"

"Wala lang.i'm happy and like an idiot here smiling in front of the board members"sabi nito at parang nakikita niya itong nakangito base sa boses nito.

"Wait,are you in a meeting right now?"tanong niya dito.

"Yes"balewalang sagot nito.

"Leo tumawag ka sa'kin sa gitna ng meeting?"sabi niyang pinagagalitan ito.

"So what?you're important more than anything"sagot lang nito sa kanya.

"Sige na ibaba ko na"paalam niya dito at di pinansin ang kilig sa sinabi nito.

"Sige bye baby i love you"paalam din nito sa kanya.

"I Lo-"di na niya natapos ang sasabihin ng ibaba na nito ang tawag.

"Di man lang hinintay ang sagot ko"nakasimangot niyang saad sa sarili.
Nagkibit balikat na lamang siya.