İKİ TAKSİM - İki Ayrı Taksim, Birbirine Çıkan

AŞK VE ARKADAŞLIK ARASINDA

İlk bölümü okurken şu şarkıyı dinlemeniz şiddetle tavsiye edilir.
Sarmaşık - Mabel Matiz
Kulaklıklarınızı takıp sesi fullediyseniz sizi içeri alabiliriz.🖤
EK TAVSİYE :Şarkıyı bu bölüm için döngüye alın çünkü uzun bir serüven sizi bekliyor. 🖤
"Yaz yaz bitmez, ömrüm yetmez. Anlat şarkı, anlat son kez, bu masalda mutsuzlar var..
....

Korona dolayısı ile erken tatile giren okullar, kurumlar 7 den 70 e herkesi eve kilitlemişti. Evde kalmaya mecburduk. İlk aylarda böyle hissetsek de sonra sıkıldık haliyle. Herkes eski hayatını özlemeye başladı. En görüşmek istemediğimiz insanlarla bile konuşmak istemek, merhaba demek istiyorduk. En azından ben böyle hissediyordum. Ahahha. Bu süreç içinde duygusal yönüm fazlasıyla açığa çıkmıştı ve diğer tüm duygularım, düşüncelerim üzerinde hakimiyetini başarıyla sürdürüyordu. Mantıklı düşünmenin çok da işime yaramayacağı zamanlardı belki de. Duygularıma teslim olarak, onlara katılarak geçireceğim birkaç günün, gerçekleşmese de kuracağım birkaç hayalin ne zararı olabilirdi ki. Bu dürtüyü de hiç anlamam bu arada. Gerçekleşmeyeceğini bile bile hayal kurmak nasıl bir mantıkla alınan bir karardı. Mantığı bırak, gerçekleşmesi sıfır ihtimal bir şey benim aklıma gelip nasıl oluyordu da duygularımı bu kadar manipüle edebiliyordu.Bilmiyorum.

Başlarda çok sevilen biri mesela, düşündükçe soğuyabiliyorsun bazen.Bazense tam tersi, hiç haz etmediğin birini düşündükçe ondan hoşlanabilinir miydi mesela. Bu hissedilenler kısa süreli miydi, yoksa bir ömre yayılarak tercihlerime yön verebilir miydi?. Kafam şu sıralar bu düşüncelerin işgali altındaydı. Gerçekleşmesi sıfır ihtimal şeylerin hayaline geri dönelim. Belki de beynimiz içten içe biliyordu ki gerçekten imkansız değillerdi. Sonsuz olasılıklar dünyasında bir ihtimalleri dahi olması bize yetendi belki de. Belki de gerçekleşmesinin salt hissi de değildi hayal kurduran bize.Hayal kurmanın kendisiydi belki de gözümüzden yaşlar getirecek kadar mutlu hissettiren bize. Bunları yazıyorken, gözlerimden yaşların süzülmesine engel olamamıştım...
Ah..(sümkürme sesi)
..

Hh nerde kalmıştım. Hayaller hayatlar deyip konuyu kapatmadan önce birkaç bir şeyden daha bahsetmek istiyorum. Kurduğum o hayal gerçek olsaydı ne hissederdim,gerçekte ne hissederdim. Bunu gerçekten bilmek istiyorum. N'olcak mutlu olursun, sevinçten ağlarsın falan filan hahahaa. Geçiniz bunları. Düşünmeye izin verdiğim an tüm hayatımı tepe taklak edebilecek güce sahip, hatta kimi zaman bunun kıyısında gezdiğimi hissettiğim bu hayaller nasıl olduyordu da hayatımda bu kadar söz sahibiydiler. İçimdeki hangi eksik parçam tamamlanıyordu da ben bu kadar iyi hissediyordum. Bu yüzden bilmek istiyorum, merak ediyorum böyle bir sabaha uyandığımda içimde hangi eksik parça tamamlanmış olacak ki ben mutluluktan ağlayacağım. Sahi siz hiç mutluluktan ağladınız mı. Yorumlara yazabilirsiniz. Hepsini büyük bir merakla okurum. Diyorum ya merak ediyorum hangi duyguydu bizi bu kadar esir alan.
Hayaller.. Ve hayatlar...

Yatağımdan daha kalkmamıştım. Gözlerimi tekrar kapasam mışıl mışıl uyurdum, bunun da farkındaydım. Ama yapmam gereken bir iş, uymam gereken bir plan vardı. Dünden kendime artık bu düzensiz hayata dur diyeceksin Büşra dedim. Erken kalkmayı deneyimlemek istiyordum. Madem ki erken kalkmak elimde olan bir olasılıktı. Yani hayal değildi, elimde olan bir şeydi. Bu hayatta düzenli, planlı birkaç gün geçirdim diyebilmek istiyordum.İşin faydasında değildim açıkçası, erken kalkan yol alır, ya da erken kalk ki sana verilen en değerli haneyi zamanı değerlendir vs vs tavsiyelerinden tamamen uzak bir karardı bu. Hiçbir şey yapmasam, boş boş otursam bile erken kalkmak işte. Anlatabildim umarım.
Hala gözlerim kapalıyken üstümdeki yorganı tekmeleyerek aşağı doğru itebildim en sonunda. Çok değil birkaç saniye sonra bastıran sıcakla uykumun açılmaya başladığını farkettim. Güneşin ışıkları üzerime vurdukça yataktan kalkacak enerjiyi de toplayabildim sonunda. Kalktım ellerimi, yüzümü yıkadım. Ev halkı uyuyordu. Dün gece geç yatmışlardır büyük ihtimalle.Ben mi? Hahss zor da olsa çok da geç sayılmayacak bir saatte uyumayı başarmıştım. Saate baktım. 12.20 ydi. Mutfağa geçtim. Kendime salamlı bir tost hazırladım. Portakal suyumu koyduktan sonra masaya geçtim, afiyetle yemeye başladım. O sırada telefonuma mesaj geldi. Görmezlikten geldim. Rüya, en yakın arkadaşım, kesin yine komikli bir şey bulmuştur. Yemeğimi bitireyim gülerim birazdan :D
Portakal suyumdan bir yudum daha aldım, spotify açtım. Çalma listemden karışık dinlemeye başladım.
..
Sweat dreams i madeuphihmmmss.. Ne hoş bir melodisi vardı.Bu şarkının çalma listemde olduğunu bile bilmiyordum. Hahshs. Güzel şarkıymış.O sırada Rüyadan arama geldi. Açtım.