Drawing Me Closer To You (Fondness s e r i e s #1)

chapter 4

Ilang days pa ang dumaan ay wala pa rin akong nahahanap na kapalit na trabaho. Hindi dahil walang tumatanggap sakin, kundi dahil may parte sakin na ayoko pang sukuan ang kompanyang yon. Mahirap kayang mag-simula muli.

"nasa meeting po siya ngayon pero pwede niyo po siyang antayin sa lobby dahil malapit na rin naman po yon matapos"yan ang sabi sakin nung empleyadong nasa front desk kaya tumango nalang ako naupo sa mga coach sa looby

Pinagmasdan ko lang ang paligid ng gusaling ito. Malaki rin siyaat maraming floor pero mas malaki pa rin at malawak yung sa nauna kong kompanya. Ang kaibahan lang dito hindi sila mahigpit dahil pwedeng mag-papasok ng outsider dahil meron silang inooffer na parang mini museum at art gallery kaya parang hindi rin nauubusan ng tao dito. Hindi tulad don kena Zack, puro empleyado lang talaga ang makikita mo

Hindi ko maiwasang tumingin nang tumingin sa orasan ko habang nag-iintay ako dahil nakapag-pasa naman na ako ng resume nung nakaraan, iniintay ko nalang yung resulta at kung may magiging interview pa ba.

Dahil sa pag-kainip ay hindi ko na natiis na hindi pumasok sa Isa sa mga art gallery ng kompanya nila. I couldn't help but to be amuse. It's full of different style of arts with their own story. Tanging yabag lang ng mga sapatos at takong ang maririnig mo sa marmol nitong sahig. May mga sculpture din na may iba:t-ibang wangis at hugis.

I can't help but to smile and sniff the smell of these works. I'm still dreaming to have my own art gallery too someday. Where everyone is welcome to witness my works and know its story. And I can't wait to tour Lola inside my art gallery soon.

"kyriah?"

I was at the middle of mesmerizing the art works when a voice of a woman suddenly called my name from my behind which made me glance from it.

"Ikaw nga"malawak ang ngiting sabi niya nang makumpirma kung sino ako kaya nag-taka ako

Kilala niya ako? E hindi ko naman siya kilala

She chuckled with my confuse reaction before walking towards me. She's in a short hair cut with blonde color of hair, she's not that tall but her heels perfectly enhance her heights. She's also pretty and classy with her outfit.

"Nakalimutan mo na agad ako? Ikaw talaga"pabiro pa nitong sabi kaya napakunot ang noo ko"Cecile, remember?"

Lalong lumalim ang kunot ng noo ko habang pinipilit alalahanin kung saan ko nga ba narinig ang pangalan na yon. Nang mapagtanto ay gano nalang ang pag-kagulat ko kaya mahina siyang natawa at napa-iling

"Domeng?!"hindi mapigilang hiyaw ko pa dahil sa tuwa

She's one of my friends during high school. It's my first time seeing her again after we bid a goodbye way back in college. Hindi ko siya nakilala agad dahil mahaba at wavy ang buhok niya noon at purong itim pero maganda na talaga siya kahit noon pa, lalo lang gumanda ngayon kaya hindi ko nakilala.

"ano ba yan surname ko pa rin ang tawag mo sakin"natatawang sabi pa niya

"Grabe hindi kita nakilala!"hindi makapaniwalang sabi ko pa"ang laki ng pinag-bago mo"

She chuckled"hindi ka pa rin talaga nag-babago. Anyway, ano palang ginagawa mo rito?"

Agad akong natigilan sa sinabi niya bago siya pinaningkitan at binalik ang tanong sakanya"Ikaw ang dapat kong tanungin niyan, kabog na kabog ang pormahan natin ngayon e. Museum date?"

She rolled her eyes to what I said and chuckled"no, I just work here"

Tumango-tango nalang ako sa naging sagot niya. Hindi ko alam kung paano ako makikipag-usap sakanya. Parehas naman kaming nakatayo sa patag na marmol pero pakiramdam ko mag-kaiba kami ng kinatatayuan