attacked under the cover of darkness [Park Jimin] ✓

part thirty five

*Oczami Chaeyeon*

Pewnego dnia, na początku kwietnia, z racji paru wolnych godzin, Jimin postanowił do mnie zadzwonić. Zgodnie stwierdziliśmy, że tym razem połączymy się z włączonymi kamerkami. I mnie przytrafiło się wolne popołudnie, zatem bez zastanowienia zgodziłam się na propozycję piosenkarza. Postanowiłam wykorzystać ten wolny czas na spędzenie paru chwil z idolem. Każda nasza konwersacja dawała mi trochę odpoczynku i była swoistą odskocznią od codziennego zabiegania, które męczyło mnie od samego początku. Tuż przed rozmową zaparzyłam sobie herbatę, a potrzebne notatki ulokowałam obok ściany. Laptopa ustawiłam przed sobą i wyczekiwałam, aż ukochany zadzwoni. Przeglądałam papiery, na których zapisane były informacje, które musiałam znać na kolejny dzień na uczelni. W oczekiwaniu przejrzałam jeszcze media społecznościowe i parę minut później wreszcie usłyszałam, że dzwoni mój chłopak. Z radością odebrałam i przyjrzałam się Jiminowi, który pojawił się na ekranie. Jego usta były rozciągnięte w delikatnym uśmiechu, a oczy chłopaka były lekko przymróżone. Telefon trzymał w niewielkiej odległości od twarzy, więc widziałam zaledwie skrawek jego białej koszulki. Rękę ułożył pod szyją, a drugą obejmował urządzenie. Uśmiech Jimina powiększył się, gdy mnie zobaczył.

— Dobry wieczór! Jak się masz, Słoneczko? — zapytał radośnie. Wydawał się mieć naprawdę dobry humor.

— Mam w końcu chwilę spokoju, którą na szczęście spędzam na rozmawianiu z moim chłopakiem, więc tym razem wyjątkowo dobrze — oznajmiłam, patrząc na Jimina. Posłałam mu szeroki uśmiech. — A ty? Wydaje mi się, czy masz dobry humor?

— Mam wspaniały humor, Chaeyeon. Bardzo się cieszę, że cię widzę. Choć ubolewam, że jeszcze nie mogę trzymać cię w ramionach — Westchnął przeciągle, a jego oczy jakby straciły nieco z tego radosnego blasku, który zdawałam się w widzieć w jego spojrzeniu. Jednak już po chwili się rozchmurzył i kontynuowaliśmy konwersację.

Opowiedziałam chłopakowi o ostatnich konkursach i o pierwszej wygranej po dwuletniej przerwie od tańca. Na ostatnim turnieju zdobyłam pierwsze miejsce z własną choreografią i ten sam sukces odniósł układ tańczony w parze z Seongjunem, o czym zaponiałam wspomnieć wcześniej Jiminowi. Park bardzo się ucieszył z podwójnej wygranej i wywróżył mi zwycięstwa na kolejnych konkursach. Nawet jeśli od początku szło mi dobrze, nie oznaczało to, że tak dobrze radziłam sobie sama ze sobą. Wskutek dwuletniej przerwy pojawiła się duża trema, gdy znów stanęłam przed jury i publicznością. Kiedyś, przed dwoma laty, występowałam, nie bojąc się. Konkursy były w moim życiu tak powszechne, że przestałam się nimi stresować. Wtedy wszystko miałam świetnie wyćwiczone, a teraz powtórnie musiałam budować tę odporność na stres. Niemniej jednak, gdy usłyszałam muzykę, od razu znów poczułam się jak ryba w wodzie. Ten występ był dla mnie czystą przyjemnością, czego nie omieszkałam się powiedzieć Jiminowi. Chłopaka ogarnęło zadowolenie i kiedy usłyszał o pierwszych sukcesach na jego twarz wstąpił szeroki, dumny uśmiech.

Opowiadałam mu też o ostaniach dniach na studiach. Wiele się działo i było dużo roboty, ale wbrew pozorom, dobrze sobie z tym radziłam. Im więcej miałam do zrobienia, tym bardziej i lepiej organizowałam sobie czas, co ostatecznie wychodziło mi na dobre. Od Jimina dowiedziałam nieco o planie teledysku, a także o współpracy z Halsey. Chłopak nie mógł zdradzić mi wiele, ale zbliżało się wydanie pierwszego teaser'u, więc miałam przekonać się o wszystkim w najbliższym czasie. Park zdradził mi też, że pojawi się w całkowicie nowym kolorze włosów. Wyraził obawę, że nie spodoba się mi w nowej odsłonie, co ja wyśmiałam.

— Jimin, oprócz bycia moim chłopakiem, jesteś też od dawna moim idolem, pamiętaj o tym. Oznacza to, że możliwość niespodobania się mi jest bardzo mała. Wątpię, że twoje obawy będą słuszne. Jestem pewna, że zakocham się w nowym tobie tak, jak w każdym poprzednim. Zdradź tylko, czy miałeś kiedyś taki lub podobny kolor włosów.