The Class In 2020 (COMPLETED)

Chapter 13. Gets Weaker

Ipinunta na ng mga nurse sa E.R. lahat ng mga nasugatan kabilang na roon ang kapit-bahay kuno ni Cylu.

"Ano ang kumpletong pangalan ng kaibigan niyo, Ma'am?" Tanong sa kaniya.

Sa kawalan ng maisasagot ay nakamot niya ang kaniyang batok. "A-ah... S-Sydney.." Nangangapa pa rin ng maisasagot." Hindi ko kasi siya kaibigan, Nurse. Kapit-bahay ko lang. Ang hindi ko lang alam ay ang family name nila."

Pinunasan niya 'yong noo niya at nakahinga nang maluwag. 'Ho! That's valid, tho.'

Tumango ang Nurse. "Sige.. Dala naman niya 'yong I.D. niya kaya doon ko na lang titignan ang number ng parents niya. Thank you." Ngumiti ito at umalis na.

Tumungin naman siya sa paligid. "Pwede naman na siguro akong dumalaw sa kaniya." Nagtungo na ito sa kwarto ng kaibigan.

Hindi nga lang private room dahil iyon ang ginusto ng kaibigan niya.

Para naman daw hindi siya nag-iisa. "Anong balita?" Tanong agad ang bungad nito sa kaniya. Umupo siya sa pagkakahiga.

Huminga ng malalim si Cylu. "The fate." Tsaka siya umupo at nagkibit-balikat. Nasa mata ng kaibigan ang paghingi ng tawad. "It's okay..."

"I tried to.. Pero 'di ko pa rin kinaya..." Pagpapaliwanag nito sa kaniya.

Sinuklay ni Cylu ang buhok nito gamit ang mga daliri. "Okay lang.. You're not obliged to do it, tho."

"I dreamed of someone, Cylu. And that someone said: I maybe can stop the nature but not as easy as the monsters." Nanghihina niyang sabi. "I dreamt of that every night. Cylu. Every. fucking. night. Did you get it?"

"Sorry... I'm so sorry..." Kinagat nito ang labi at yumuko. "Sobrang... sobrang nahihiya na 'ko."

Matunog naman ngayon ang buntong-hininga ng kaibigan. "I know..." Bulong nito. "Alam ko. And we both sorry dahil wala tayong nagawa. At wala tayong magagawa."

"Pero marami pang mangyayari... Marami pang dadanak na dugo... At sawa na 'ko. Sawang-sawa na ako." Tumingin ito sa kaibigan, "P-pwede bang.. ano? Can you try it... when you're already strong enough to stop it?"

Hindi nakasagot ang kaibigan.

"Just... try it?" Nahihiya na siyang humihingi ng tulong.

"I know you know that my parents are well aware of my ability... but they don't want me to...use it."

Ilang beses tumango si Cylu na para bang naiintindihan niya iyon. "A-alam ko. Alam ko."

Kinuha nito ang kamay niya at mahigpit na hinawakan. "We won't defy the fate's move. We'll gonna endure the happenings like we're... you know, normal."

"What do you mean?" Naguguluhang sabi ni Cylu.

Ngumiti lang ito, "Give me some time to get my strength back, okay? And when I got it, we'll get in this... together." Ang ngiti ay napalitan ng ngisi.

Matunog ding ngumisi ito. "I love that."

"I need to go back. Pupun-----"

Pinutol ng kaibigan niya ang sasabihin, "Wait! How did you get here pala?" Nangunot ang noo nito.

Hindi pa rin niya tinatanggal ang ngisi sa labi. "I always find ways, y'know." She even winked at her.

She narrowed her eyes. "'Yong totoo? Tumakas ka, 'no? Saan ka lumbas? Sa secret door doon sa JICA?"

Cylu chuckled. "'Di. Sumakay ako sa ambulansya." Kinuwento nito ang buong detalye na ikinabigla ng kaibigan.

"Sira talaga ulo mo, 'no?" Aakmang sasabunutan niya si Cylu ngunit nakailag agad ito. "Sinungaling talaga 'ket kailan." Pabiro nitong sabi ngunit sumeryoso bigla ang mukha ni Cylu.