MUCİZE'M (Mardin Serisi 1)

•BÖLÜM 2 - KAVGA•

Herkese Merhaba.

Keyifliokumalar dilerim

"Benim göz göre göre sustuğum şeyler var ama zamanı gelince Kulak dele dele hatırlatacağım"

Dicle Aksoy

"Dicle bu saatte nereden geliyorsun?"

Duyduğum sesin Serdar abiye ait olduğunu anlayınca derin bir nefes aldım . Yavaşça arkamı dönüp Serdar abiye baktım .

Bakışları 'sen ne iş çeviriyorsun' gibiydi. İçimden 'Sakin ol, rahatla ' diye tekrar edip durdum . Yüzünde yine korumacı bir abinin hesap sorar gibi bir edası vardı. Korktuğumu belli etmemek için küçük bir tebessüm ettim .

"Hiçbir yerden gelmiyordum Serdar abi. "

Serdar abi bana doğru adım atıp tam birşey diyecekken annem mutfaktan çıktığını görünce sustu. Annem  merdivenlere yönelecekken başını çevirip ben ve Serdar abiyi gördü. Bakışları önce Serdar abiyi daha sonra beni buldu. Anlamaya çalışıyor gibi bir hali vardı .

Gerilmemden dolayı ellerimin avuç içleri terlemişti. Ellerimi elbiseme sürtüp teri sildim ve ellerimle oynamaya başlamıştım. Annem ellerine bakınca gergin olduğumu anlamış ve yanımıza gelmeye başladı. Her adımımda içimdeki gerilim artarken yanıma gelip avluda sanki sadece bir tek varmışım gibi bana baktı.

"Bir şey mi oldu ? "

Annem sesi sanki birazdan bir sorun çıkacağının habercisi gibiydi. Belki de anlamıştı dışarı çıktığımı. Annem dışarı çıkmamı pek istemezdi. Birde tek başıma çıkmama hiç izin vermezdi . Öğrense kim bilir ne olurdu ? Gerginliğim saniye saniye artarken biraz daha burada durursam gerginliğim zirveye ulaşacaktı . Çünkü Serdar abimin sorgusu yetmezken bir de annem sorguya çekiyordu.

Ne cevap vereceğimi düşünürken annem bu sefer Serdar abiye bakarak sorusunu tekrarladı .

"Size diyorum , bir şey mi oldu ?"

Önce anneme baktım . Kaşları çatık bir şekilde cevap bekliyordu. Bakışlarımı annemden çekip Serdar abiye çevirdim.

Son çare Serdar abiden yardım istemekti. Gözlerimden ne olduğunu ya da ne demek istediğimi az çok anladığı için Gözlerimi onun gözlerine diktim. Serdar abi bakışlarını annemden çekip bana baktığımda Bakışlarımız kesişti. Gözlerimle 'lütfen yardım et' der gibi bakınca Serdar abi başını sağa sola  salladı.

"Yok bir şey yengem ben çıkacaktım Dicleyi gördüm biraz konuştuk sonra sen geldin! " diye beni kurtarmasıyla derin nefes alıp gözlerimle Serdar abiye teşekkür ettim. Annemin bana bakmasıyla hemen anneme dönüp zoraki gülümsedim.

"Aynen öyle oldu anne!"

Annem pek inanmış gibi bakmadı ama üstünde durmak istemiyormuş gibi ses tonuyla konuştu.

"E hadi o zaman mutfağa gel kahvaltıyı hazırlayalım Daha akşama hazırlık yapılması lazım! " dedi Daha sonra Serdar abiye döndü.

"Sen kahvaltı etmeden mi çıkacaksın ? " diye sordu. Serdar abi anneme gülümseyip "Ben dışarda kahvaltı ederim yengem. Size afiyet olsun!" dedi.  Annem başını salladı. ve "Tamam ,o zaman Dicle  hadi mutfağa gel " diyerek tekrar mutfağa doğru yürüdü.

"Ben bir odama gidip geleceğim anne"

Annem bir şey demeyip mutfağa gitti . Bu annem dilinde tamam demekti . Merdivenlere yönelecekken Serdar abi kolumu tuttu . Önce koluma sonra Serdar abiye baktım .