Düzenlendi (28.07.2021)
Merhaba ilk bölüm ile karşınızdayım.
Bismillahirrahmanirrahim.Biraz geç oldu ama buraya başlama saatinizi ve tarihi bırakır mısınız?
Medya : Dicle Aksoy
Dicle Aksoy
Pencereden odaya süzülen güneş ışıklarının yüzüme vurması ile yeni bir güne daha gözlerimi bir kaç kez kırpıştırıp açtım. Uyku akan gözlerim ile saate baktığımda 07.30'du . Biraz daha uyusam fena olmazdı ama tekrar uyuyamayacağımı bildiğim için hâlâ uzanır vaziyetteyken kollarımı iki yana açıp gerindim . Kalkma vaktim gelmişti. Yavaşça ayağa kalktım ve dikkatli adımlarla yürümeye başladım. Ne de olsa yeni uyanmıştım. Bu uykulu halimle düşüp tüm konağı odama toplamayı istemezdim. Ellerimle dağılan ve gözümün önüne gelen saçlarımı düzeltip banyoya doğru yürüdüm ve direkt musluğu açıp elimi yüzümü yıkadım. Islanan ellerimle saçımı geriye taradım. Başımı kaldırdığımda aynada kendimle göz göze geldim
Aynadaki aksime baktım. Baya değişmiştim . Eski halimden eser yoktu. Sanırım acı olgunlaştırır dedikleri bu oluyordu. Çünkü başkalarının açtığı yaraları kendim sararak iyileştirmeyi öğrenmiştim. Ama zor da olsa başarmıştım.
Banyodan çıkıp odaya geri dönerek güzel bir elbise seçmek için dolaba yöneldim. Bu olmaz , bu da olmaz ,Bu olur işte. Elime aldım çağla yeşili renginde dizimin biraz aşağısında biten elbiseyi giymeye karar verdim . Hemen pijamalarımdan kurtulup elbiseyi giydim ve pijamalarımı katlayıp dolaba koydum . Makyaj masamın yanına gidip pufun üzerine oturup saçımı nasıl yapacağımı düşünmeye başladım. En iyisi şelale örgü şeklini yapmaktı . Başla bakalım örmeye...
.........
Nihayet örme işlemi bitince geriye kalan saçlarımı tarayıp arkaya attım ve aynadan kendime baktım . Ne kadar da güzelim ya . Hafif bir ruj vurup ayağa kalktım. Boy aynamın yanına gidip kendime baktım. Hem bedenen hem de ruhen değişmiştim. Ben Dicle Aksoy . Daha gençliğimin baharındayken acı ile tanışan biriydim. Aşkı tattığımı sanarken benim tattığım meğerse ihanetmiş. Sadece tatmakla kalmadım, her dakika her saniye acıyı iliklerine kadar hissedendim. Şu an yirmi beş yaşındayım . Zamanın , insanların yaptıkları yüzünden çektiği acılar ile olgunlaştırdığı ,Mardinde herkesin bedenen görüp yaşadığını söyleyen ama beş yıldır yaşadığı acıyla savaşarak hayatta kaldığını kendinden başka bilmeyen biriydim işte. Benim hikayem sonu mutlu biter mi işte buna inancım yoktu...
Aynadan son kez kendime bakıp odadan çıktım. Konakta her zaman ki gibi kahvaltı hazırlanıyordu . Gülümseyerek merdivenden inecekken gözüm açılan kapıya değdi . Sevimsiz , konağın maydonozu Aslı , yüzünde bir an bile eksik olmayan sinirli hali ile odasından çıkıyordu . Kim bilir ne olmuştu da böyle sinirliydi? Aslı ile pek anlaşamazdım . Yıldızım barışmazdı. Kimin yıldızı barışırdı ki benim ki barışsın! O her zaman kendini yukarıda gören kibirli biriydi. Sanırsam sonu bu yüzden kötü olacaktı. O yüzü biraz güldürmek bana düşüyordu herhal.
"Günaydın sevimsiz! A pardon Aslı !"
Aslı benim sesim ile durdu ve bakışlarını bana çevirdi. Bunun gözlerinin rengi neden bu kadar itici bir renk ? Yüzünde bir an sinsi gülümsemesi belirmesi ile anladım ki dedem kadraja girmişti. Şaşırmadım çünkü Aslı bu. Sinsiliğin tek adresi!
"Günaydın Dicle'cim!" demesi ile resmen adımdan nefret etmiştim .
Aslı'nın yukarıya bakması ile bende baktım ama görünürde kimse yoktu . Demek ki dedem gitmişti. Yanımdan geçerken saçlarını arkaya savurup merdivenleri inmeye başladı. Tek yaptığım gülmek olmuştu . Kim bilir yine neyin peşinde?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MUCİZE'M (Mardin Serisi 1)
Romance"Sen beni kıskanıyorsun!" Berzan beni umursamayıp kol düğmelerini takmadığını fark edince ceketini çıkarıp koltuğun üzerine bıraktı. Bana döndü ve gamzelerini gösterecek şekilde oflayıp gözlerini kocaman açtı. "Hayır!" dedi ve banyoya doğru yürürken...
