Black Wings Book 1&2

Chapter 23 - garden

†Angel†

"Help us? Haha! Nagpapatawa ka ba? You're just a kid." Ren

"I knew he'd answer me that way." Bulong ni Angelo sa sarili nya pero narinig ko parin. "Just trust me with this. I know that it sounds lame pero wala na tayong oras. And you know, I'm a lot stronger than you."dagdag nito with a smirk on his face.

Napatingin ako kay Ren dahil bigla syang natihimik pero di kalaunan, tumawa ito ng malakas.

"You're 18 yrs old! Ano bang nagagawa mo sa edad na yan? I know, you're still training using the basics in that age."Ren

Nang mapansin ni Ren na seryoso si Angelo sa sinabi nya, napatayo sya bigla at naglakad back and forth sa harap namin tapos tumigil ito at napa-upo ulit.

"What do you want kid? At sino ka ba talaga?"seryosong sabi ni Ren.

"I told you, I'm just here to help you. Here, may sulat para sayo, bigay yan ng tito ko. Don't worry, hindi mabubuksan ng kahit na sino ang sulat na 'to, maliban na lang sa taong naka address sa sulat.

Kinuha ni Ren ang sobreng inabot sa kanya ni Angelo. Lumiwanag ng kaunti ang sobre at bigla na lamang itong bumukas.

Seryosong nagbabasa si Ren at parang hindi maipinta ang mukha nya habang nagbabasa. Ano na naman kaya ang problema?

"Ren, anong nasa sulat?"

Hindi nya ako pinansin.. >_

Matapos nyang mabasa ang sulat ay ibinalik na ito sa sobre. Kukunin ko na sana ito sa kanya pero......

"Ren! Noooooo! Ba't mo sinunog?!"

He didn't answer me tapos nagsimula na syang maglakad palabas ng silid ko.

Ano ba yan?!!

Bago pa sya tuluyang makalabas, tumigil muna sya sa may pintuan.

"Angelo, doon ka matulog sa guest room. And..... be ready for tomorrow night, we'll be going back to school." At tuluyan na syang umalis.

Seriously? Babalik pa kami sa school bukas?

"Magpahinga ka na lang kaya muna? At ba't ang dami mong sugat?" Napatingin sa akin si Angelo dahil sa tanong ko then he looked away.

"It's none of your business..."sagot nya sakin.

Bumalik bigla si Ren and he grabbed Angelo's shirt "Don't talk to her like that." Sabi ni Ren habang hinihila nya si Angelo paalis ng kwarto ko.

Close na agad sila? P-pano? Anong nangyare? Grrr! I'm totally left out!

Lumabas ako para hanapin silang dalawa.

Inikot ko na ang mansyon pero hindi ko parin sila makita.

Na saan kaya ang dalawang yun? ＞︿＜

Hindi ko nahalata yung oras, umaga na pala. Kailangan ko na palang maghanda para sa pagpasok namin mamayang gabi. Bumalik na lamang ako sa kwarto ko, nakakapagod maghanap sa dalawang yun.

Wala na si mommy para tulungan aking mag ayos ng buhok ko before going to school. Wala na silang dalawa ni daddy para ihatid at sunduin kami sa school.

Mom, dad, miss ko na kayo.

Hindi ko namalayang tumulo na pala ang luha ko.

Napatingin ako sa sarili ko sa salamin and it was a very wrong move.

Nakikita ko ang sarili ko na kasama ang mga magulang ko.

Ang sakit.

Hindi ko mapigilan ang sarili ko from crying kaya i decided to go to sleep early.