698 Kilometre||Yarı Texting

-4.BÖLÜM-

Raporum iki günlük olduğu için bugün de okula gitmemiştim. Neyse ki kendimi daha iyi hissediyordum. İlaçlar işe yarıyordu. O yüzden kalkıp biraz test çözmeye karar verdim. Çünkü ne de olsa bu senenin sonunda gireceğim bir sınav vardı ve iyi bir puan almam gerekiyordu.

Arada dinlenerek üç saat boyunca çalıştım. Çalışmam bitince de en sevdiğim kitap olan Çalıkuşu kitabını okudum. Saat dörde gelirken kitap okumayı bitirip mutfağa gittim. Kendime sıcak çikolata hazırlayıp yanına bir kaç abur cubur aldım ve tekrardan odama döndüm. Bir yandan bir şeyler yiyor bir yandan da telefona bakıyordum. O sırada Cemre beni aradı.
"Alo Cemoş"
"Alo. Masal bugün de okula gelmedin. Merak ettim. İyi misin canım ?"
"İyiyim kuzum merak etme. Yarın geleceğim okula"
"He iyi bakalım. O zaman sonra görüşürüz. Kendine iyi bak bir daha hasta olma ha. Sensiz okul çok sıkıcı be Masal."
"Ya kuzum benim. Merak etme iyi olacağım. Hadi sonra görüşürüz"

Telefonu kapatıp biraz çerez atıştırmaya başladım ve Arastan bir mesaj geldi.

Aras:
Bugün nasılmış Masal hanımlar ?

Siz:
😂 İyilermiş. Aras beyler nasılmış?

Aras:
Masal eğer iyiyse Aras bey de iyiymiş ;)

Siz:
Aras ya 😂

Aras:
🙂

Aras:
Hadi görüntülü konuşalım . Çok sıkıcı be.

Siz:
Bu hasta halimle mi ? Olmaz. Hayatta olmaz!

Aras:
Ne olacak ya? Sen her halinle güzelsindir bence :) Hem sanki dünyanın sonu ve Masal hadi be.

Siz:
Bu halimi görsen öyle demezdin :D

Aras:
Peki öyle olsun bakalım .O zaman sesli konuşsak?

Siz:
İyi tamam o olur.

Aras:
Arıyorum.

Siz:
Ara.

Heyecandan titremeye başlamıştım. İki dakika bekledim ve işte arıyordu. Açmadan önce ses denemeleri yaptım. Ne desem acaba diye düşündüm. Elim ayağıma karışmıştı ve sonunda telefonu açtım. Kendine gel Masal !

İlk başta kimseden ses çıkmadı ama sonra Aras konuşmayı başlattı.
"Alo Masal"
Adımı sesinden duymak öyle güzeldi ki.
"Alo Aras"
"Nasılsın?"
"İyiyim sen ?"
"Bende iyiyim kıvırcık. Ne yapıyorsun?"
"Uzanıyorum öyle. Test falan çözdüm, kitap okudum. Sen ?"
"Ben de aynı ,oturuyorum."

Bir süre ne konuşacağımızı bilemedik. İkimizde sustuk. Sessizlik yerimize konuştu sanki.
Ama bu sefer konuşmaya ben devam ettim.

"İlk defa sesli konuşmak bir garip geldi."
"Bana da öyle. Ama sesini duymak güzel"
Hafifçe güldüm.
"Senin de öyle"
"Masal"
"Efendim"
"Gülüşün çok güzel"

Aniden gelen bu söz beni dondurmuştu resmen. Ne yapacağımı bilemedim.
"Teşekkür ederim. "
"Sanırım bundan sonra seni hep güldüreceğim."
"Neden?"
"O güzel gülüşü tekrardan duymak için"

Kalbim o kadar hızlı çarpıyordu ki anlatamazdım.
"Aras ben ne diyeceğimi bilemiyorum. İlk defa böyle güzel iltifatlar alıyorum birinden."
"O zaman alış bu iltifatlara kıvırcık. Daha çok alacaksın. Hakediyorsun çünkü"
O sırada annem odamın kapısını açıp odama daldı.
"Ee benim kapatmam lazım. Annem çağırıyor"
"Tamam hadi sonra görüşürüz"

Telefonu kapatıp anneme döndüm.
"Kızım kiminle konuşuyordun?"
"Cemre ile anne"
Anneme yalan söylemek zorunda kalmıştım. Çünkü Aras ile konuştuğumu söyleyemezdim ya. Eğer söylersem bir sürü soru soracaktı ve şu an soruları çekecek halim yoktu.
"Tamam kızım seni merak ettiğimden geldim odana. Bir ihtiyacın var mı?"
"Yok anne sağol. "
Kafasını sallayıp odamdan çıktı. Ucuz atlattım diye sevindim ve tekrardan Arasa yazdım.