698 Kilometre||Yarı Texting

-8.BÖLÜM-

Sabah Arasın mesaj sesine uyandım. Üst üste mesaj atıyordu.

Aras:
Uyan uykucu. Hadi
Aras:
Daha buluşacağız bugün de ama sen hala uyuyorsun.
Aras:
Zamanımızın her saniyesi kıymetli. Uyuma da yanıma gel. Hem sana aldığım sürprizi vermeyi unuttum bugün onu da vereceğim kıvırcık.

Siz:
Uyandım uyandım tamam. Hazırlanacağım şimdi. Umarım annem sürekli dışarı çıkmamdan şüphe duymaz.

Aras:
Bir şey uydur 😛

Siz:
Aynen 👍 Ben kahvaltı yapayım çıkarım evden.

Aras:
Hayır kahvaltı yapma. Gel burada birlikte yapalım.

Siz:
Peki olur. Hazırlanıyorum.

Aras:
Bekliyorum.

Üstümü giyinip rutin işlerimi hallettim ve annemin yanına gittim.
"Anne ben dışarı çıkıyorum"
"Yine mi? Kiminle kızım?"
"Tek başıma ya hava alacağım biraz"
Annem inanmayan gözlerle bana baktı.
"İyi öyle olsun bakalım dikkatli ol"
"Olurum. Hadi öptüm görüşürüz"
Evden çıktım. Aras ile parkta buluştuk.

"Selam"
"Selam kıvırcık. Sonunda uykundan kalkabildin."
"Evet kalktım ve şu an deliler gibi açım. Ne yiyoruz ?"
Aras bu halime gülerken ben etrafa yiyecek var mı diye bakıyordum.
"Yiyeceğiz sabırlı ol ama burada değil gel benimle"
"Nereye?"
"Soru sorma sadece beni takip et Masal"

Beş dakikanın ardından piknik alanına gelmiştik. Aras piknik örtüsünü serip bana döndü.
"Piknik yapacağız sözümü tutuyorum."
"Unutmadın"
"Hiç unutur muyum ?"
Ona sımsıkı sarıldım.
"Hadi o zaman artık yiyelim çok acıktım "
Birlikte hem sohbet edip hem de yemek yedik. O kadar güzel bir andı ki. Yemek yedikten sonra da çimenlere uzanıp beraber hayal kurduk. İşte o an duygularımı ona söylemek istedim. Ama çok utandım.
"Aras ben sana bir şey diyeceğim"
"De bakalım. Ben de sana bir şey diyeceğim ama önden buyur "
"Şey nasıl diyeceğimi bilemiyorum. Ben şey"
"Söyle kıvırcık. Sorun yok"
"Aras ben uzun zamandır "
Devamını getiremedim.
"Niye sustun?"
"Utanıyorum galiba"
"Utanma Masal söyle "
"Aras, ben senden hoşlanıyorum"

Cümlemi bitirip ona arkamı dönmüştüm. Yüzüne bakacak durumda değildim. O kadar utanıyordum ki. İki dakika sadece sessiz kalmıştı ama sonradan konuşmaya başladı ama benim hala arkam dönüktü.

"Masal arkanı dönmene gerek yok yüzüme bakar mısın konuşalım"
"Ben çok utanıyorum Aras. Yanlış bir şey dediysem kusura bakma. Bak bunları hiç yaşanmamış sayabiliriz."
"Yanlış bir şey demedin kıvırcık. Çünkü bende senden hoşlanıyorum "

Cümlesi beni afallatmıştı. Donup kalmıştım. O da mı benden hoşlanıyordu? Ciddi miydi o ? O an ona doğru döndüm. Gayet ciddi bir şekilde bana bakıyordu.

"Aras sen ciddi misin? Neden daha önce demedin peki ?"
"Hani sana dedim ya bende bir şey diyeceğim diye işte ben de sen demeseydin bunu diyecektim. Yani sen benden önce davrandın diyebiliriz"
Gülümsedim.
"Peki şimdi biz?" Aras cümlemi yarıda bölüp önümde diz çöktü. "Benimle çıkar mısın Masal ?"
Gözlerim dolmuştu. İnanamıyordum olanlara.

"Evett"
Aras ayağa kalktı ve bana kocaman sarıldı. Galiba bu anı dünyalara değişmezdim.
"Seni seviyorum kıvırcığım "
"Seni seviyorum Arasım hemde çok seviyorum"
Tekrardan sımsıkı sarıldık. Artık ben ve o yoktu biz vardık.
"Ha artık hediyeni de verebilirim bence"
Aras cebinden çıkarttığı kutuyu ve elindeki poşeti bana verdi.
"Aç bakalım"
Kutuyu açtığımda ağlamak üzereydim. Kutunun içinden M kalp A yazan bir gümüş kolye çıkmıştı. Poşetten ise bir anı defteri ve defterin içinde ise bizim başlangıçtan şimdiye kadarki bütün konuşmalarımızın hepsinin resmi vardı.

"Aras bu çok güzel. Çok çok teşekkür ederim. Bunu hep saklayacağım. "
Ağlamaya başlamıştım mutluluktan.
"Hayır ama ağlamak yok güzelim. Sil bakalım o göz yaşlarını. "
Göz yaşlarımı eliyle sildi ve yüzümü okşadı.
"Hadi hatıra olarak bir fotoğraf çekilelim ilk fotoğrafımız olsun"
Kafamı sallayıp kameraya poz verdim ve bir sürü fotoğraf çektik. Hava kararırken eve dönmek için yola çıktık. Aras beni kapıma kadar bıraktı.
"Ne gerek vardı kendim de gidebilirdim "
"Ama kıvırcığım benim içim rahat etmezdi o zaman hem bak hava da karardı"
"Teşekkür ederim o zaman sonra görüşürüz "
"Görüşürüz güzelim"
Evin kapısına gidene kadar bana baktı ve eve girdiğimden emin olunca gitmişti.

Eve vardığımda annem ile karşı karşıya geldik.
"Kızım bu ne saat ? Neredeydin sen saatlerce?"
"Saatin nasıl geçtiğini anlamamışım. Dışarıdaydım"
"Bana yalan söyleme gel anlat bakalım doğruları"
Anneme Arastan bahsedip etmeme konusunda çok kararsız kalmıştım ama en sonunda söylemeye karar verdim. Çünkü artık yalan söylemek istemiyordum.
"Anne şey ben Aras diye bir çocukla çıkıyorum"
"Ne? Niye benden sakladın? Ne zamandır çıkıyorsunuz? Bu çocuk kimin nesi? "
Annem yine sonu gelmeyen sorularını yöneltirken hepsini tek tek cevapladım.

"Bak kızım daha gençsin olur böyle şeyler ama sen yine de dikkat et olur mu"
"Olur anneciğim hadi artık sorular bittiyse ben odama gidiyorum iyi geceler"
" İyi geceler kızım"

Odama geçip Cemreye her şeyi anlattım ve tabiki günlüğümü yazmayı unutmadım. Son olarak da Arasa iyi geceler mesajı atıp telefonu kapattım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım .

Evet arkadaşlar bu bölüm bu kadardı. Umarım seversiniz.

Bu bölümde sonunda Aras ile Masal sevgili oldular. ArMa çiftini seviyor musunuz?

Oy verip yorum yaparsanız çok sevinirim. Görüşmek üzere ❤️