698 Kilometre||Yarı Texting

-17.BÖLÜM-

Bir hafta sonra...
Antalya'ya gitme zamanım gelmişti. Annemler beni yollayacakları için çok üzgünlerdi . İlk defa benden ayrı kalacaklardı. Bende üzülüyordum ancak onlar daha fazla üzülmesin diye çok belli etmiyordum. Pamuğun başını okşadım ve aileme emanet ettim.Valizim elimde taksiye doğru ilerlerken annem ve babam dayanamayıp bana sımsıkı sarıldı tekrardan. Gözüm doldu onları çok özleyecektim ama yapacak bir şey yoktu. Artık okulum oradaydı. Onlara son kez sarıldım ve el sallayıp taksiye eşyalarımı yerleştirdim. Kapıyı açıp oturacak iken annem seslendi.
"Kızım bizde gelseydik havaalanına. İçim rahat etmedi."
"O zaman hepimiz daha çok üzülürüz. Ben giderim anne sorun yok cidden. Hepinizi çok seviyorum. Hadi görüşürüz. Sizi özleyeceğim."
"Allah'a emanet ol kızım. Hadi görüşürüz haber ver gidince"

Taksiye bindim ve havaalanına doğru gitmeye başladık. Aras yarın geleceğimi sanıyordu. Ona sürpriz yapacaktım. Umarım bir aksilik çıkmazdı. On beş dakikanın ardından havaalanına vardık. Valizimi elime alıp güvenliklerden geçtim ve bekleme alanına geçip beklemeye başladım. Heyecan basmıştı beni. Geçen Aras gelmişti bu sefer ben onun yanına gidiyordum ve uzun süreli olarak. Saat daha erkendi. Ancak uçağın kalkmasına az kalmıştı. On dakika civarı. O sırada Aras mesaj attı.

Aras'ım ❤️:
Nasılsın kıvırcık. Yarın için hazır mısın ?

Benim yarın geleceğimi zannetmesi ve şüphelenmemiş olmasına sevinmiştim. Bu yüzden sürprizi bozmadım.

Siz:
Hazırım! Çok heyecanlıyım sonunda tekrardan kavuşacağız yarın. Hemde uzun süreli.

Aras'ım ❤️:
Hemen gelsen keşke. Seni özledim. Hemde çok.

Ah Aras bilmiyordu ki bir kaç saate yanındayım.

Siz:
Bende çok özledim .

O sırada uçak gelmişti. Bir bahane uydurup konuşmadan çıkmam gerekiyordu.

Siz:
O zaman sonra yine görüşürüz yemek yiyeceğim.

Aras'ım ❤️:
Tamam güzelim. Afiyet olsun hadi görüşürüz.

Konuşmadan çıkıp valizimi alıp uçağa doğru ilerledim. Yerime yerleşirken kafamda Antalya planları kuruyordum umarım yine güzel anılar biriktirirdik. Ben bunları düşünürken uçak hareket etmeye başladı ve az sonra da havalandı.

Tam bir buçuk saatin ardından gelmiştim. Antalyadaydım. Düşüncesi bile heyecan vericiydi. Hemen uçaktan inip bagajımı aldım ve havaalanının dışına çıktım. Temiz hava yüzüme çarpmıştı. Burası şimdiden çok güzel görünmüştü bana. O an aklıma Arasa nasıl sürpriz yapacağımı planlamadığım geldi. Hemen bir şeyler düşünmeliydim. Ona mesaj attım. Umarım buna inanırdı.

Siz:
Yemek yedim şimdi geldim. Ya Aras internette bir şey gördüm. Sevgililer birbirlerini konumdan takip ediyor. Nerede kimlerle olduğunu. Çok tatlı bence. Sence ? Biz de mi böyle bir şey yapsak.

Aras'ım ❤️:
Bu biraz kıskançlığa girmiyor mu sence de? Her yerde takip etmek güvensizlik belirtisi. Bana göre iyi bir şey değil. Ama istersen atarım tabii sana konumumu. Şu an çarşıdayım. Sen yarın geleceksin diye sana bir şeyler bakıyordum.

Konum atmak onu şüpheye düşürebilirdi bende başka yol denedim.

Siz:
Aa ne gerek vardı çarşıya şimdi. Gelince beraber gezerdik. Çarşı nerede ki orada çok uzak mı ?

Aras çarşının adını söyledi. Zaten küçük bir yer olduğundan onu bulmak kolay olacaktı. Görev başarıyla tamamlamıştı. Sinsice sırıtıp çarşıya doğru gitmeye başladım. Bekle beni Aras ben geliyorum.

On beş dakikanın ardından çarşıyı bulmuştum. Şimdi sıra Arası bulmaktaydı. Beni görünce ne tepki verecekti acaba. Biraz ilerlediğimde arkası dönük kapşonlu birini gördüm. Arasa benzettiğimden koşarak yanına gittim ve adamı dürttüm. Adam bana döndüğünde sürpriz diye bağırdım. Ancak adam Aras değildi. Bana garip garip baktı. Çok utanmıştım.
"Kusura bakmayın sizi biriyle karıştırdım."
"Sorun değil"
Yüzüm kıpkırmızı olmuş bir şekilde oradan giderken bu sefer cidden Arası görmüştüm. İleride bir mağazanın önünde bir şeyler bakıyordu. Resmen kalbimin sesini duyar gibiydim. Derin bir nefes alıp yavaşça yanına yürümeye başladım. O kadar odaklanmıştı ki beni farketmemişti. Arkasına geçtim ve iki elimle gözünü tuttum.

Ne oluyor der gibi önce bir şaşırdı. Sonra anlam veremeyerek ellerimi çekip arkasına döndü ve şok. Sürpriz diye bağırdım. O an yüzünün halini anlatamam. Donakalmıştı. Sadece bakıyor bir şey diyemiyordu. En sonunda konuşabildi.

"Ma-Masal sen şu an gerçek misin? Hayal mi görüyorum acaba çok düşünmekten. Ama sen yarın geliyordun. "
"Hayal değil Aras buradayım. Sana sürpriz yaptım."
Şoku üstünden atınca gülümsedi ve beni kendine çekip sımsıkı sarıldı. Uzun bir süre de bırakmadı. Çok özlemiştim onu. Bunu şimdi daha iyi anlamıştım.

"Seni çok özledim kıvırcık. Sonunda tekrardan kavuştuk. Hiç anlamamıştım sürprizi"
"Bende seni çok özledim Aras. Artık uzun bir süre yanyanayız. "
"Ben de buradan sana bir şeyler bakıyordum. Hediye. Ancak buldun beni. Yakalandım" Deyip gülümsedi. Bende gülümsedim.
"O zaman artık ben bir yerleşeyim yurduma. Biraz yoruldum sanırım.Beni götürür müsün? Buraları çok bilmiyorum "
"Tabiki hangi yurt sen göster ben bırakayım seni"

Yurt çok uzak değildi. Yürüyerek on dakika sürüyordu buradan. Birlikte yurda geldiğimizde oradaki görevlilerle konuşup yurda yerleştim. Güzel şirin bir yerdi. Eşyalarımı bırakıp dışarı çıktığımda Aras beni bekliyordu.
"O zaman artık gezme başlasın. "
"Başlasın bakalım." El ele tutuştuk ve şehri gezmeye başladık. Bu şehirde maceramız daha yeni başlıyordu.

Evet arkadaşlar bölüm bu kadardı. Normalde erken saate bölüm atacaktım ama bazı aksiliklerden dolayı atamadım. Kusura bakmayın. Bu arada online dersler başlayacağı için önümüzdeki bir hafta çok sık bölüm atamayacağım. Haberiniz olsun ama ara verdiğimde bir sürü bölüm atmaya devam edeceğim. Umarım bu bölümü sevmişsinizdir.

Oy verip yorum atarsanız çok mutlu olurum. Diğer bölümde görüşmek üzere bybyy ❤️.