Aşk Kırmızıymış Part 2
"Sana zarar verebileceğimi mi düşünüyorsun?" kırgın ve yıkılmış bir adamdan çıkabilecek kadar bitik bir ses kulaklarımda yankılanınca gözlerimi açtım.Aras gözlerini köpek yavrusu gibi dikmiş bana bakıyordu.Kalp atışlarım hala fazla hızlıydı.Titremem hafiflemiş fakat kaybolmamıştı.
"Bana zarar verme." diye fısıldayabildim sadece.Karşımda duran çıkolata rengi gözlü adamı seviyordum ama...Ama artık o gözler beni ürkütüyordu.Sanki ölümü çağrıştırıyorlardı.Aras'ın acıyla yutkunuşunu gördüm.Gözleri dolarken ağlamamak için yumruklarını sıkıyordu.
"Sana asla zarar vermem." dedi dişlerinin arasından.Sesinde acizlik ardı.Acının bariz benliği...
"Bana öyle bakma İlkim..." diye fısıldadı yalvarırcasına.Gözlerimi kırpmadan bakmaya devam ettim.Korktuğumu görmüş olmalı ki geri çekildi.
"Sen kimsin?" dedim.Sesim fısıltının bir ton yüksekliğinde çıkmıştı.
"Ben senin sevdiğin adamım." dedi o da benim ses tonumla aynı kısıklıkla.Kalbime derin bir acı girdiğini hissettim.Bedenimde ufak ufak kasılmalar...Hepsi bu gerçeği doğruluyordu.Aras'ı seviyordum.Ondan korktuğum halde devam edebilecek kadar seviyordum.
"Ben bir katili seviyorum." diye mırıldandım.Gözlerini kocaman açarak bana baktı.Dişlerini sıktığını yanaklarında oluşan kabarmadan anlayabiliyordum.
"Benim hakkımda düşündüğün tek şey bu mu yani?Katil?" dedi tükürürcesine.Nefes alışım gittikçe artarken daha fazla kendimi tutamayacağıma karar verdim.
"Allahını seversen ne düşünmemi istiyorsun Aras?Sen prada bir kadını öldürdün!" diye bağırdım.Kaşları aniden çatıldı.Ağzını açtı fakat hiçbir şey söylemeden kapattı.Bana doğru hızla yaklaşarak kolumu kavradı.Gözlerime bir anlığına baktıktan sonra kapıya doğru sürüklemeye başladı.
"Nereye gidiyoruz?" diye sordum dehşetle.Bana yapabilecekleri aklıma geldikçe korkum daha da artıyor panik atak bana bir adım daha yaklaşıyordu.
"Kim olduğumu öğrenmek istemiyor muydun?Kim olduğumu öğrenme vakti geldi sevgilim." diyerek kapının dışına doğru sürüklemeye başladı.Gitmemek için direnecektim fakat kollarımı öyle bir güçle sıkıyordu ki gitmemek elde değil.Kalp atışlarım tekrar hızlanırken kapıdan dışarı çıktık.İki katlı bir ev olmalı ki eski ve her yanını örümcek ağı kaplamış merdivenleri inmeye başladık.Merdivenleri inip de hole vardığımızda bu benim Aras'ı bulmak için geldiğim ev olduğunu farkettim.Aklımda birden kadının aciz çığlıkları yankılanınca olduğum yerde durarak gözlerimi yumdum.Aras da benimle birlikte durmuş olmalı ki çekiştirmeyi bıraktı.Yutkunarak gözlerimi açtım.Aras bana sert bir bakış atarak kafasını salladı.
"Neden peşimden geldin ki?" diye çıkıştı.Hala hesap sorabiliyor muydu?Ne pişkinlik ama...
"Çünkü senin kıskançlık grizine girdiğini sandım ve seni sakinleştirmek istedim." dedim.Sesim yine cılız çıkıyordu.
"O kadını neden öldürdün?" diye sordum direk.Sorunun cevabını duymak isteyip istememek arasındaydım.Aras hiçbir şey söylemeden merdivenin basamağına oturarak parkeyi incelemeye başladı.
"Neden dedim Aras?" diye bağırdım.Sesim ıssız vadide yankılanarak dalgalar halinde sessizliğin tam ortasına kuruldu.Aras başını bir hışımla kaldırdı.Gözleri o akşamki gibi kırmızıydı.Yutkunarak geri çekildim.Aras ayağa kallarak bana doğru yaklaşmaya başladı.İğneler vücuduma ufaktan ufaktan yayılırken bende geriye doğru yürümeye başladım.Taa ki arkamda soğuk duvarı hissedene kadar.Aras parlayan kırmızı gözleriyle bana bakmayı sürdürürken şeytani bir gülümseme yüzüne yayıldı.Onda benim Aras'ımdan parçalar aramaya çalıştım ama...gördüğü tek şey parlak bir çift kırmızı gözdü.
Aras yaklaşmasını tamamlayarak tam önümde durdu.Yüzünü yüzüme doğru yaklaştırmaya başlayınca gözlerimi korkuyla kapattım.Titremelerim geri dönmüştü.Dudaklarını boynuma değdirdiğinde içimin ürperdiğini hissettim.Dudakları boynumdan kulaklarıma doğru kaydı.
"Neden yaptığımı söyleyeyim mi?" diye fısıldadı.İkinci bir ürperti dalgası vücudumu savurup geçti.Parmak uçlarıma kadar titriyordum.Korkum hat safhadaydı.Nefes alışlarım panik atağın sonunda benimle kavuştuğunun habercisiydi.Nefes alamaz hale geliyordum.
"Yaptım çünkü...Ben bunu yapmak için varım İlkm.Öldürmek için varım."
Bu sözler yerini boynumdaki inanılmaz acıya bıraktı.Az önce öpülen yer şimdi kor bir ateş misali yanıyordu.Yavaş yavaş vücudumdaki bütün kanın çekildiğini hissediyordum.Az önce korkudan acıyan parmaklarım şimdi acıdan uyuşmaya başlıyordu.Gözlerim kapanmaya yüz tutmuşken kapının sertçe açılış sesini duyduğumu hatırlıyorum.Bir de bir çift kırmızı göz...
(Bölümün kısa olduğunun farkındayım ama yb daha kısa bir zamanda gelecek.Yorumlarınızı çok çok çok merak ediyorum.Yeni bölüm bomba gibi geliyor.Bu olaydan sonra ne oldu hiç bilemeyeceğiz.Dört sene sonrasından başlayacağım.aklımda değişik fikirler var...Yorum yapmayı unutmayııın :) )
