{Zawgyi}
"ဝမ္နင္းဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ မင္းေျပာေတာ့ဒီဘက္ကေလ်ာ့တယ္ဆို..."
"ငါလည္းမသိေတာ့ဘူး မေန႔ကငါလာေတာ့ဒီေလာက္မရိွဘူး တကယ္ေလ်ာ့တာ ငါဝင္တာေတာင္ေအးေဆးပဲ"
"အခုဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..."
အေနာက္ၿမိဳ႕႐ိုးေပၚမွာ ပုန္းခိုရင္းတင္းၾကပ္ေနေသာ အေစာင့္ေတြကိုၾကည့္ကာ စိတ္႐ႈပ္စြာေရရြတ္မိသည္။
"မင္းသား...ကြၽန္ေတာ့္သိတာေတာ့ ေျမာက္ဘက္ၿမိဳ႕႐ိုးေအာက္မွာ ဝင္ေပါက္တစ္ခုရိွတယ္တဲ့ အဲ့ဘက္ကဝင္ရင္ေရာ..."
ထိုအသံၾကားမွ ဝမ္နင္းႏွင့္လန္က်န္႔အျပင္သြားခါနီးမွ လန္က်န္႔အေဆာင္ထဲေရာက္လာကာ "ကြၽန္ေတာ္လည္းမင္းသားတို႔ႏွင့္လိုက္ပါရေစ"ဟု လာေျပာေသာခ်စ္ရေသာေဝ့ရင္းဆိုသူ ပါလာမွန္းသတိရေတာ့သည္။
စိတ္႐ႈပ္မႈေၾကာင့္ေဘးနားမွာရိွေနေသာ ခ်စ္ရသူကိုပါေမ့ေလ်ာ့သြားမိသည္အထိ....
"ေဝ့ရင္းေကာက ဘယ္လိုသိတာလဲ..."
တစ္ခ်က္ေလာက္သံသယဝင္မိေသာေၾကာင့္ ျပန္ေမးမိသည္။ ခ်စ္ရသူပင္ျဖစ္လင့္ကစား အခုအေျခအေနက ပ်က္ျပားေနရံုမကတပ္စုနဲ႔လူရင္းေတြကလႊဲလို႔ ဘယ္သူ႔ကိုမွအျပည့္အဝမယံုျကည္ရန္ အစ္ကိုေတာ္ကေျပာထားေသးေသာေၾကာင့္....
"အာ...ကြၽန္ေတာ့္အေဖက လန္စစ္သူႀကီးဆိုေတာ့ေလ အေဖေျပာျပတာပါ..."
ဟုတ္သား..လန္က်န္႔အဲ့အခ်က္ကို ေမ့သြားမိတာပဲ
စစ္ေကြၽးေျပာျပတဲ့အထဲ အဲ့အခ်က္ပါေသးသည္ပဲ...
"ေအာ္..ဝမ္နင္းေဝ့ရင္းေကာေျပာတာဟုတ္လား"
"ဟုတ္တယ္ဟုတ္တယ္...ရိွတယ္ ငါေမ့ေနတာ ေျမာက္ၿမိဳ႕႐ိုးေအာက္မွာ ၿမိဳ႕႐ိုးအျပင္နဲ႔နန္းတြင္းထဲဆက္သြယ္ထားတဲ့ ေျမေအာက္လိုဏ္ဂူလိုတစ္ခုရိွတယ္...ဒါမဲ့အဲ့အေပာက္ကပိတ္သြားၿပီဆိုလား"
"မပိတ္ေသးဘူးဝမ္နင္း..အဲ့အေပါက္ကအေကာင္းႀကီးရိွေသးတယ္"
"ဟုတ္လား..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ၾကားထားတာ မွားေနတာေပါ့"
"အဲ့ကဝင္ရင္ဘယ္ကိုေရာက္မွာလဲ.."
"အာ့ကေလ..ငါေတာ့အဲ့အေပါက္ကို မသံုးေစခ်င္ဘူး"
YOU ARE READING
Because Of a System
FanfictionBoth Zawgyi & Unicode {Zawgyi} တကၠသိုလ္ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ရိေပၚရဲ႕စူးစမ္းခ်င္ေသာစိတ္ေၾကာင့္မွားယြင္းစြာSystemတစ္ခုအတြင္းေရာက္ရိွသြားကာထိုSystemမွဖန္တီးထားေသာပံုရိပ္ေယာင္လူသားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္မိေသာအခါ....... {U...
