Marguax Series 1: Just in Your Arms [COMPLETED]

Chapter 31

Nagising ako galing sa pag idlip ko. Alas tres na rin pala. Kinusot ko pa ang aking mata at bumaba para kumuha ng tubig sa kusina. Sinulyapan ko si Cole na ngayon ay nanonood ng TV sa sala.

May nakita akong mga ingredients ng pasta at naisipan kong magluto. Inihanda ko ang mga niluto ko at inisa isa sa paglalagay sa kaserola. Sa isang araw na ang alis namin at batid ko namang mamimiss ko ang Pinas.

Natapos na rin ang pagluluto ko sa loob thirty minutes. Narinig ko naman ang yabag ni Cole. Well I guess naamoy niya ang niluto ko.

"Woah, that's new Ate" sinamaan ko siya ng tingin.

"Wala lang akong magawa ok?" I shrugged.

"Let's eat" kumuha na ako na mga plato at inilapag sa dining table.

Narinig ko naman ang tunog ng sasakyan ni Tita. Tamang tama ang dating niya.

"Anong amoy yon? Is that pasta" natawa ako sa bungad ni Tita pagkapasok niya.

"Nagluto po ako, kaya let's eat na po" tumango siya saka ibinaba ang mga papers.

"Ano't naisipan mong magluto hija?" tanong niya sa akin.

"Well Tita, bored na bored na ako dito kaya naisipan kong mag luto since matagal na din ang huli kong pagluluto" niligpit ko na ang mga plato.

"Hmm, by the way, what about next day? Are you really sure about it?What about Ca-" alam ko naman kung ano sasabihin niya kaya inunahan ko na siya.

"Cut it Tita, of course I'm sure about it. Like what I said before I need to unwind saka bored na rin naman ako kaya mas maganda kung sa New York na muna kami ni Cole" sinulyapan ko si Cole na ngayon ay nakatingin sa amin ni Tita.

"Diba Cole?" he nodded and continued to eat.

"Look Tita. Babalik rin naman kami rito. I dont know when. Saka pwede ka rin namang umuwi ng Pinas kapag may social gathering kang dadaluhan" paliwanag ko sa kanya.

"Ohh, Fine Yumi. I have to go at may aasikasuhin pa ako, I forget  I already booked a ticket for us, so don't worry about it. Just packed your things para maaga rin tayong makaalis" tumango lang kami ni Cole.

Maaga natapos ang araw na iyon at ito ang last day namin sa Pinas. Ngayon nasa mall ako at nag iikot. Dumiretso muna ako sa favorite brand ko ng clothes. Last day of shopping sa Pinas.

Napukol lamang ang tingin ko sa dalawang taong pamilyar sa akin. Nakita ko silang nagkatinginan at tumigin sa akin. Atleast now hindi ko na sila ginugulo pa.

"Omg Yumi. Long time no see!!" sabay yakap ni Allison sa akin. Even now hindi talaga siya nagbago.

"How are you Yumi? Hindi kita nakilala agad you look stunning and you look so different" napaismid ako.

"Yeah. Im fine Allison. How about the two of you?" sabay tingin ko kaya Ace na ngayon ay nakatingin ang mata sa akin.

"We're fine and of course kami pa rin" natawa siya sa sinabi niya.

What so funny about that?

"Hmm. That's good" I said to them.

"By the way Yumi. What are you doing here?" she asked.

"Shopping, bored? Tapos na ang work ko so I'm here to shop" tumango siya.

"What ever Yumi. We'll have to go. Bye see you" she kissed my cheeks.

"Ok, bye then" paalam ko sa kanya.

Nagbuntong hininga ako. Somehow masaya ako dahil sila pa rin at hindi nagbago iyon.

Pagod akong lumabas ng mall at namataam si Callix malapit sa sasakyan ko.

I can't believed na magpapakita pa siya sa akin matapos ang sinabi ko kahapon. Naiinis ako sa kanya dahil hindi ba niya naitindihan na wala na kami.

Binuksan ko ang compartment ko at inilagay ang mga pinili kong damit. Hindi ko siya sinulyapan kahit isang segundo. Narinig ko ang mga yabag niya na palapit sa akin.

Lumayo ako ng kaunti at alama kong may feelings pa rin ako sa kanya kahit ganito ang nangyari sa amin.

Hinawakan niya ang siko ngunit hindi ako papatinag at umiwas ako sa kanya.

"Yumi" he whispered.

Hindi ba siya titigil. Tinapos ko na ang lahat pero ano itong ginagawa niya.

"Callix, ano ba? Tama na ok?" hindi ko masabi sa kanya baka maiyak lamang ako at sawang sawa na ako sa pag iyak na yan.

"Yumi, huwag naman ganito please" pagsusumamo niya

Hindi na magbabago ang desisyon ko Callix. Kung kailangan kalimutan kita gagawin ko pero hindi dahil mahal kita.

Sana lang hindi tayo umabot sa ganito para hindi nasira ang lahat. Hinarap ko siya at magulo ang bulok at bloodshot ang mga mata.

"Pwede ba Callix. Tigilan mo na ako!!!" napamaang siya sa sinabi ko.

"Yumi. Please, I miss you so much baby. Let me explain"  he said.

"Sorry Callix pero hindi ko na talaga kayang makita ka pa at hindi mo ba maintindihan na tapos na tayo. Wala na!" malamig ko siyang tiningnan.

"Kaya tigilan mo na ako dahil kapag nakikita kita bumabalik lahat ng mga kasinungaling mo!!!" tinulak ko na siya.

"Yumi. Ganito lang ba sayo ang lahat. Ganito mo na lang akong ipagtatabuyan. Hindi ko kaya Yumi. Ikaw ang mahal ko, ikaw lang at wala ng iba pa" mariin niyang sinabi.

"Oo, Callix. Oo, dahil ayoko na. Masakit na!!" ngayon pa lang alam kong nagdurugo na ang puso ko sa mga sinasabi ko.

"Yumi, kahit anong sabihin mo. Hindi ako naniniwala alam kong mahal mo pa rin ako" napapikit ako sa iritasyon.

"Hindi Callix Stop this non sense. I need to let go, for us and for my self. I don't want to see you any more. Tapos na tayo at hanggang dito na lang" tinalikuran ko na siya at sumakay sa sasakyan at pinaandar.

Lumuluha akong nagmamaneho. Huminto ako sa isang tabi dahil nanghihina na ako. I'm sorry Callix, ginawa ko lang iyon dahil ayon ang nakakabuti sa atin.

Inilabas ko na ang luha ko dahil masakit na talaga. Nakikita ko pa lang ang mata niyang nagbabadya na sa pag iyak nanghihina ako at gusto ko na siyang patawarin at balikan pero hindi pwede dahil tapos na ang lahat.

Bumitaw na ako sa kanyang bisig dahil lumuluwag na ito at inunahan ko na siya.

My heart is full of pain now. Pain that I'll consider the most pain I ever had. Sometimes you need to ask your self ? Are you happy with your life? I admit when the day na magkasama kami masasabi kong masaya ako.

Kahit sa una naming pagtatagpo ganun ang nangyari. Masaya ako na nakilala ko siya. Iba't ibang emosyon at nararamdaman ang aking nararanasan kapag nandyan siya. Kapag siya ay nakangiti at tuwing nagtatagpo ang aming mga mata.

I never expect na siya ang magbibigay nag ibat ibang pakiramdam sa akin. Masakit man pero masaya ako dahil naging masaya ako sa piling. All the pain that I experienced right now is worth it cause its Callix.

Callix, the one and only man that I truly love.