Marguax Series 1: Just in Your Arms [COMPLETED]

Wakas

A/N: This is the last part of JIYA. This is the POV of Callix. I hope you enjoy this chapter.

The scenery here in the province makes me want to stay here for good but unfortunately I took this vacation for just a week. I came here to visit my Lola because I miss her. She takes care of me when I'm young while my parents are on abroad for their business trip.

Mag isa lang akong bumayahe dito, since may sasakyan naman ako. Natandaan ko pa naman ang lugar kung saan nakatira ang grandmother ko. Matagal na din kasi ang huling bisita namin sa kanya at tiyak akong matutuwa siya.

Maraming nagbago sa lugar na to, maraming building and commercial places na ang naitayo dahil na rin sa ilang taong lumipas. Luminga linga ako sa paligid para makita kung nandito pa rin ang mga tao na kilala ko noon.

Dumating ako sa mansion ng mga hapon. I saw my lola in her expensive clothes wearing a white necklace suited to her age. I look at Lola's house. It's fancy and most of the designs are made from antiques that form a different ambiance.

"Callix, it's been a while since you visited here. Buti naman at naisipan mong dumalaw pa" masungit niyang sabi.

"I'm sorry Lola. I've been busy these past few years. Dad and Mom are overall the place because of the company partnership. I need to be with them so I can learn to manage our business" tumango siya sa mga sinabi ko.

"I know, Luicito is always like that. Kailangan niyang magbakasyon with your mom" napasinghap ako. I know dad will never do that. He's a workaholic person after all.

"We should eat" imunuwestra ni Lola ang dinner table. Nagsimula na kaming kumain at nag kwentuhan sa mga nakalipas na taon.

I woke up earlier. I told Lola that I will do jogging outside especially mga ilang araw na din ako dito. Namasyal ako kasama si Lola. I miss this place. I've been here since I was a kid.

Pumunta ako ng coffee shop na nakasanayan ko ng bilhan. Napansin ko ang isang babae na kagagaling lang din sa pag jojogging, binalewala ko iyon at nagtungo sa counter.

"Miss, yung lagi kong inoorder" bungad ko sa sa server.

Luminga linga ako sa paligid para mag hanap ng solo table at nakita kong nakatingin ang babae sa akin. Bumuntong hininga ako, nasanay na akong maraming tumitingin sa akin mula pa mang Manila o hanngang dito pero ang tingin ng babaeng ito ay inis na hindi ko maipaliwanag. Umiling iling na lamang ako sa sariling pag iisip.

Hindi ko namalayan na nabungo ko soya dahil bigla siyang tumayo mula sa pwesto niya.

"Ano ba?" bulalas niya, halata ang iritasyon.

"Sorry Miss" tugon ko.

"Tsk, Clumsy" pagtataray niya sa akin

"Nag sorry na nga miss diba" habol ko dahil sa kasungitan ng babaeng ito.

"Whatever" she said at umalis na sa harapan ko.

Napangiti na lamang ako sa pangyayari. Miss sungit. Tinapos ko na ang pagkain ko dahil hinhintay na din ako ni Lola sa bahay para kumain ng lunch together.

Nag drive na ako pauwi, ngunit nakita ko na naman ang babae sa coffeeshop. Sa gitna siya ng kalsada naglalakad, wala akong choice kung hindi businahan siya dahil wapa akong madadaanang iba.

*Beep beep beep*

"Stalker ka ba!?" bungad niya sa akin. Nakataas pa ang kilay niya. Hindi ko maikakaila na maganda siya, kutis porselana at kahit wala siyang make up, mapapansin na maganda pa rin siya dahil mapula ang labi niya, maganda rin ang mata na siyang nagpapapungay sa kanya na hindi aashan na masungit pala siya.

Tumawa ako sa inasal niya. "Miss, dito din ang way papunta sa bahay ko, nakaharang ka kaya sa kalsda" puna ko.

Tumaas ulit ang kilay niya kahit gawin niya ang mga expression sa mukha, hindi bumagay ang mga ito dahil sa inosenteng mukha niya na na siyang nagpaganda dito. Iwinala ko sa isip ang mga pinagsasabi. Callix, what the hell!

"Whatever, sorry naman po diba" gumilid siya sa kalsada. "Ayan na po" tugon niya.

"Good girl" sambit ko.

Nag text si Lola ng araw na iyon na pumunta ako sa bahay ng kaibigan niya, hindi ko inasahan na ang gustong ipakilala ni Lola ay ang babaeng nakita ko kanina. Her Lola wants me to date her. Wala namang kaso sa akin yon since wala rin naman akong pinagkakaabalahan.

Sa unang pagkakataon na sinundo ko siya. Alam kong hindi siya komportable sa akin pero pinilit ko ang sarili ko na lalong mas mapalapit sa kanya. Ilang araw na lang din uuwi na ako sa Manila dahil sa mga pinapaasikasi ni Dad. Sinabi ko ito sa kanya para hindi siya mabigla na aalis na ako.

Masaya ang panahon na kasama ko siya kahit panandalian lamang ito. Nalaman ko na lamang na uuwi din siya ng Manila ng hindi sinabi sa akin, nagalit ako dahil wala man lang siyang binangit sa akin nung panahon na dinala ko siya sa bahay ni Lola.

Naging abala ako ng umuwi na ako ng Manila, may new business partner na inaasikaso si Dad para gumanda ang takbo ng business.

Hindi ko inaasahan na makikita ko si Yumi sa company na nakipag deal si Dad. Mas lalo siyang gumanda sa suot niya. Hindi ko na hinintay ang pagkakataon na ito. Humingi ako ng tawad sa inasal ko sa kanya nung nasa probinsya pa kami.

Naging kami ni Yumi. Masaya ang araw na magkasama kami, mas lalo ko siyang minahal sa araw araw. Nababaliw na ata ako sa kanya. Until ng dumating ang ex fiance ko. The father of my ex fiance, owned a large company that our company need dahil gustong makipag deal ni Dad sa kanila. Nag request ang dad ng ex ko na pakasalan ko siya, pero hindi pa ako handa sa ganoong bagay kaya itinigil ko ito. Hindi rin naman sang ayon ang Dad ko sa request ng Dad niya dahil masyado pa kaming bata para doon.

Nagkaroon kami ng problema ni Yumi na siyang ikinasira ng relasyon namin. Hindi ko mahal si Keighley, siya ang mahal ko dahil sa pagkakamali ko. Naputol ang koneskyon ko sa kanya na nabalitaan ko na lamang na umalis na siya ng bansa.

Five years passed pero ito ako, mahal pa din siya. Nagkita kami ng sa event from her Tita's company. I explained everything to her para hindi na siya mag duda. Kahit ilang taon na ang lumipas, siya pa rin talaga ang mahal ko.

Ipinangako ko sa sarili ko na kapag nakita ko siya, hindi ko na hahayaan pang masayang ang mga oras na magkasama kami. I love her so much that I planned to buy a house for our future. How stupid I am na hindi ko inisip na maaari niya akong tanggihan, ngunit hindi ako nawalan ng pag asa. Nag tiwala ako sa sarili ko na magiging maayos kami dahil hindi naman nawala ang pagmamahal ko sa kanya.

Tama ang mga pag aakala ko. Mahal niya ako kahit lumipas na ang mga taon. Hindi ako binigo ng tadhana, we are destined for each other. Nag propose ako sa kanya habang nasa bakasyon kami sa Siargao, matagal ko na itong pinagplanuhan, ayaw kong masayang ang mga oras na wala komg pinapatunayan sa kanya.

Yumi deserve a good life with the right man at ipapakita ko iyon ng buong puso. Naging malupit ang nakaraan sa amin. Maraming mga pangyayari na hindi ko inaasahang mangyayari. Akala ko kinalimutan niya na ako, pero hindi ako nawalan ng pag asa dahil nararamdaman ko na darating ang panahon na makakasama ko siya sa aking buhay at magkakapamilya.

Now that she is walking to marry me here in Siargao wearing a simple wedding dress that makes her more pretty. I'm being emotional right now cause I realized that we really love each other. Dati pa man siya na ang pinangarap ko na makakasama sa buhay, ngayon na palapit na siya sa akin para ipangako na mahal namin ang isa't isa sa harap ng mga mahal namin sa buhay at sa diyos.

"I do" after the father finish the vow.

"I do" I heard her soft voice.

"You may now kissed the bride" father said.

Inilapit ko siya sa akin, at siniil ng halik tanda na mahal namin ang isa't isa. I will always be with you Yumi. I will always be in your arms. I will love you for the rest of my life.