Marguax Series 1: Just in Your Arms [COMPLETED]

Chapter 37

Nalaglag ang panga ni Bella ng makita kaming magkasama ni Callix. Nangunot ang noo niya tila ba nang hihingi ng paliwag kung bakit kami magkasama.

Tipid akong ngumiti sa kanya. Lumapit siya sa akin at inilayo ako ng bahagya kay Callix.

"Oh my god Yumi. Don't tell me , anong nangyari? Ano itong ganap na ito" napahawak pa siya sa baywang niya.

"Im sorry Bella. Hindi ko rin alam. Biglaan at sa tingin ko kailangan kong tanggapin ang paliwanag niya kahit na hindi ko pa siya ganun napapatawad" nanliit ang mata niya.

"Whatever Yumi. Basta ayusin mo yan at ayaw na kitang makitang luhaan. Hay nako, I can't believe this is happening" napasapo pa siya sa noo niya.

"Bella, napatawad ko na siya pero kailangan pa namin ng oras para maayos muli ang relasyon namin. Ayokong madaliin ang lahat" tumango siya.

"May tiwala ako sayo Yumi pero kay Callix wala. Basta ikaw ng bahala, puso mo yan at paganahin mo ang isip mo ngayon" tumango ako at ngumiti sa kanya.

"Let's go" tumango siya.

"Are you tired or something?" Callix asked.

"I'm fine Callix. Malapit na rin naman matapos" tumango siya at hinanap ang kamay ko.

Ngayon pa lang ramdam ko ng nag iinit ng pisngi ko. Iba talaga ang pakiramdam pag kasama ang taong mahal mo.

"Let's go of somewhere.What do you think?" sumulyap siya sa akin.

Patapos na rin kasi ang event. Marami ng nag babatian at umaalis.

"Yeah sure. Mag papaalam muna ako kay Tita baka kasi hanapin ako" tumango siya.

"Samahan na kita" tumango ako.

Kinakabahan ako sa maaaring reaksyon ni Tita. Alam niyang nag kahiwalay kami ni Callix kahit hindi ko pa nasasabi at baka mag taka siya kung bakit kami magkasama.

Suminghap ako at tumungo na sa gawi ni Tita. Hinawakan naman ni Callix ang aking kamay at pinisil pisil. I guess pinapakalma niya ako.

"Tita, I have to go" napalingon siya sa amin ni Callix at nagtataka.

"Hmm Yumi" masid niya sa akin.

"I'll explain po Tita pagbalik ko" hinawakan niya ang wrist ko.

"Invite him later sa mansion. Doon na lang siya mag dinner. It's okay  Yumi. I understand your situation" napangiti ako sa kanya at yumakap ako.

"Thanks Tita" hinaplos pa niya ang buhok ko.

"Welcome. Take care, alright?" I nodded.

"What did she said?" nag tungo na ako kung nasaan si Callix.

"Sa mansion ka na mag dinner. Tita invited you so you need to go with me" he smiled.

"Really? Sure Yumi" iginaya niya ako sa sasakyan niya.

Bella texted me na nakita niya si Cole sa parking lot. Natawa na lamang ako dahil hanggang ngayon feel ko and kapatid ko  pa rin ang gusto niya.

To: Bella

Take care Bella. See you.

I replied.

Napasulyap si Callix sa akin. "Who's that?" tinikom ko ang bibig ko.

"It's Bella, Callix" he nodded and continued driving.

Hininto niya ang sasakyan niya sa hindi ko alam na lugar. Nakita ko naman ang malaking mansion na parang kagagawa pa lang.

Kanino kaya iyon? Mapapansin ang modernise na disenyo na napapalibutan ng mga bagong bukang bulaklak.

"Bakit tayo huminto dito Callix" tanong ko sa kanya pag kababa niya ng driver seat.

"Let's go inside" he said and hold my wrist.

"Huh? Baka kasuhan tayo ng trespassing" tanong ko sa kanya.

Tumawa lamang siya. Tama naman. Hindi sa amin ito at pag bintangan pa kaming magnanakaw. I pout.

"Don't worry Yumi. Hindi nila magagawa yun. Trust me" he opened the door for us.

Sa pag pasok pa lamang sa mansion. Masasalamin na ang kagandahan nito. May malaking chandelier na nakasabit sa taas ng kisame. May ilang mga gamit na. May second floor din at may rooftop.

"Callix, kanino ito?" nagtatakang tanong ko.

"Sa atin Yumi" napamaang ako sa sagot niya.

"Huh? What do you mean?" lumapit siya sa akin.

"Yumi, I'm sorry for what happened between us. I really sorry. Hindi ko alam kung ano ang naramdaman ko nung panahon na umiiyak ka dahil sa akin" nagsimula ng tumulo ang luha ko.

"Hindi ko alam na nasaktan kita noon. And yes Keighley is my ex fiancé at ng araw na sinabi kong nasa meeting ako. Totoo yun Yumi. Sinundo ko siya after my meeting and her mother called me para masundo siya at walang wala siya sayo dahil ikaw lang..." tumulo na rin ang mga luha niya. "Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko Yumi. Ikaw lang at wala ng iba pa. Gusto kitang makasama habang buhay. Gusto ko sabay tayong tatanda at gusto kong ikaw ang maging ina ng mga anak ko and I want you to be my wife" bumuhos na ang mga luha ko.

Hindi ko alam ang nararamdam ko ngayon halo halong saya, lungkot hindi ko alam basta masaya ako sa desisyon ko.

I want you too Callix. I want to marry you pero huwag nating madaliin ang lahat...

"Im really sorry Callix. Kung pinagpaliwanag lang sana kita hindi hahantung sa ganoon ang sitwasyon natin" pinunasan niya ang mga luha ko.

"I understand Yumi. May kasalanan din ako. Don't blame your self" he kissed my hair and hugged me softly.

"I bought this for our future. Dahil gusto kitang makasama habang buhay. I want to marry you" natawa ako sa kanya.

May kinuha siya sa suit niya at bigla siyang lumuhod.

"Yumi. Will you marry me?"

"I know you're not ready yet. But i want your assurance" si Callix

I'm not really ready for this but i want his assurance, I'm not doubting him but this is the best thing to do for the both of us. I know this is to quick for us but he is Callix.

"Yes Callix. I will marry you" he smiled at me.

"I want you until forever and no matter what happened, my feelings will not change cause it's you Callix" yinapos niya ako ng kanyang mga bisig.

Siguro nga may totoong pag ibig at tayo ang gagawa nito para sa atin. May taong nakalaan ang tadhana para sa ating puso. Hindi man maganda sa simula ang lahat ngunit susuklian ito ng pag mamahal ng taong para sayo.

Masasabi kong mahirap ang pinagdaanan namin ni Callix. Masakit at hindi ko kayang tanggapin sa simula dahil mahirap ang aming sitwasyon. All this time I hate my self for not listening to him.

Limang taon ang inabot at hindi ko aakalaing siya pa rin ang nilalamang ng puso ko at ng aking isipan. Mahal ko siya ayun ang totoo at habang buhay ko siyang mamahalin ng walang pag aalinlangan.

Napaluha ako sa sinabi mga sinabi niya. Until now, hindi ko alam kung nagbago nga ba ang nararamdaman ko sa kanya o lalo pang nadagdagan.

Patuloy akong kakapit sa bisig niya dahil ayon ang nararapat na gawin para mapanatiling matibay ang aming pag mamahalan.

Napatuyan kong there's a true love. Mahirap man o maraming dadaang hirap may magandang kalalabasan ito dahil hanggat mahal niyo ang isa't isa hindi mawawakasan ang tunay na pag mamahal.

There's a happy ending and sad ending dahil umiikot ang puso sa ganito. Masaya man o malungkot masasabi kong ganito talaga dahil hindi lamang puro saya ang lahat my kaakibat ding lungkot sa bawat novela katulad sa totoong mundong na kahit hindi tayo perpekto may isang taong makakakitang buo ka at totoo ka sapagkat ang pag iibigan ang mag kukumpirma nito at pag iibigang walang katumbas basta kapiling ang isat isa.