KANATSIZ KUŞ(TAMAMLANDI)

1BÖLÜM

BEN ALİ KOCADAĞ: Bu hayatta kimseye eyvallahı olmayan bir adamım. İstediğim sadece bir çocuk ve ben istediğimi alırım.

BEN YAREN:Sevilip sevdim büyüyüp serpildim . Hayallerim umutlarım vardı. Ama bir kuzgun gelip herşeyimi çalip götürdü benden .Nasıl mı? Gelin hep beraber o zamana doğru gidelim.

Daha küçücük yaşta annesini kaybetmiş, babasının kim olduğunu bilmeyen teyzesi Selma'yla bir göz odası olan küçük bir gecekonduda yaşamak zorunda kalan bir kız çocuğuydum. Teyzem annem ölünce beni yanına alıp büyütüp kol kanat gerdi. Kendisi usta bir terziydi .Şehrin en güzel hatunları gelip teyzeme elbise diktirirlerdi. O zamanlar durumumuz gayet iyiydi. Hatta liseye kayıt olmuştum .Git gel sene sonunda mezun olup üniversiteli olacaktım. Bir gün teyzem pazardan gelirken bir aracın altında kalıp ağır bir şekilde yaralanmıştı. Sonra öğrendik ki teyzemin hiçbir yeri tutmayacak ve benim kabus dolu günlerim bundan sonra başlayacaktı.

"Teyzem ben çıkıyorum her şeyi ayarladım .Komşu elif abla gelecek yanına yemeğini yedirip ilaçlarını verecek. Şimdi bana söz ver bakalım o güzel gözlerinle .O yemek yenecek o ilaçlar içilecek tamam mı teyzesinin bir tanesi .Hadi gözlerini görüyüm söz mü." .Teyzem hiçbir yerini oynatamadığı için sadece gözleriyle cevap veriyordu.

"Aferin beni güzel hatunuma hadi ben kaçar. "deyip evden çıktım. Bir konfeksiyon atölyesinde gece gündüz çalışıyor, hem evi geçindiriyor hem de teyzemin ilaçlarını için para kazanıyordum. Yıllar böyle geçip gitti. Sağ olsun komşular teyzemle ilgilenince gözüm arkada kalmıyordu. Ahhhh teyzem bana anasızlığımı hatırlatmamak içi çabalıyıp durmuştu. Kendisi hiç evlenmemişti. Çok maharetliydi. Onun elinden uçanla kaçan kurutulurdu.

Annemle teyzem birbirlerine çok benzerlerdi. Bazen resimlere bakınca annemi görürüm onun sıfatında. Anamm canım anammm .Babamı hiç tanımadım. Annem öldü der dururdu. Ne bir resmi vardı nede annem onun hakkında konuştururdu. Derken konuşmamaya başladım . Konusmanın da çok önemi yoktu.

Gece vardiyasında çalışacaktım .O günü hatırladıkça hala yüreğim yanar. Gene komşum elif ablama teyzemi emanet edip yola düştüm. İlerleyen saatlerde işyerime telefon geldi. Seco bana bakıyor, ben Secoya. Telefonu kapatınca benim hemen eve gitmem gerektiğini söyledi. Ne oldu diye sormadan fırladım yerimden. Sağ olsun patron ben bırakayım deyince atladığımız gibi evin önüne gelecektim ki itfaiye aracı ambulansın acı çığlığıyla kalakaldım yolun ortasında.

Acı acı siren sesleri herkes bir ağızdan bağırıp oradan buraya koşturuyorlardı. Arabadan inmemle soluğu evin önünde aldım . Olmaz olamaz Allah'ım yardım et. Polis kimseyi yaklaştırmıyordu.

"Teyze teyzemm bırakın içeriye girmem lazım, içerde yatalak teyzemm var ne olur" desem de itfaiye erleri sokmamak bense girmek için çabalıyordum. Allah'ım yanıyordu teyzem içerde yanıyordu. Nasıl olurdu bu teyzeeeeeee

Duramazdım bir şeyler yapmalıydım. Boşluktan istifade edip eve koştum Arkamdan bağırtıları duymuyordum.Teyzeme ulaşmam lazımdı.

Alevler her yanı sarmıştı. Göz gözü görmüyordu. Zavallımın sesi de yoktu ki nasıl beni kurtar diye bağırsın teyzeee dayan teyzemm geliyorum kurtaracağım senii." Daha kapıya varmadan büyük bir kütük düştü üstüme. Aşağı girişi tamamen kapatmıştı. Ben düşenleri elimle ayağımla iterken nerelerim yandı bilmiyordum. Artık duman ve alevler o kadar çoğalıyordu ki öksürük krizine girmiştim gözlerimde yaşlar akıyordu. Hiçbir yeri net göremiyordum .Artık bende teyzemle gidebilirdim. Evet teyzemle bende gidecektim annemin yanına nasılsa bu dünya boş kimsenin kimseye de ihtiyacı yoktu. Herkes kendi çıkarları için yaşamıyormuydu .Bu çivisi çıkmiş yerde ben neden yaşayayım ki .Derken büyük bir gürültü duydum gerisi beyaz bir bulut.