Taste of Heaven

Chapter 23

Chapter 23

"Are you really sure about this, Sam? I'm..."she sighed."Just worried. Hindi ba puwedeng sa susunod na araw na lang ang pagbisita mo doon?"she asked hopefully.

Huminto ako sa ginagawa ko at nilingon si mama. I smiled reassuringly at her.

"Ma, I'll be fine. Okay na po ako."

That night, mommy Guadalupe passed away ni hindi na ito umabot sa hospital at sa mansion na binawian ng buhay. Nagkaroon siya ng heart attack at dahil may sakit na ding iniinda ay tuluyan na siyang binawian ng buhay. Whil me, I was send right at the hospital when I collapsed and almost died. I was diagnosed of bradycardia. Ang ibig sabihin ng Bradycardia ay mas mabagal ang pagtibok ng puso mo kumpara sa normal heart rate ng isang tao. The hearts of adults at rest usually beat between 60 and 100 times a minute. But if you have bradycardia, your heart beats fewer than 60 times a minute. Bradycardia can be a serious problem if the heart doesn't pump enough oxygen-rich blood to the body. At mabuti na lamang ay hindi malala ang sa akin at naagapan pa ng mga gamot. Right now I'm still taking my medicine. Mabuti na lang at habang maaga ay nalaman na namin kaya hindi ko na kailangan sumailalim pa sa pagpapaopera.

It's been 7 months since mommy Guadalupe passed away. It was hard to accept the fact that she died while I was in a deep sleep. Mahirap na paggising ko ay ang pagpanaw ni mommy Guadalupe ang unang bubungad saakin. But I know it was more hard in the Salazar's part.

"I know. But I just want to make sure you are okay, Sam. You don't know what I felt when someone from the emergency called me."she shooked her head as if she remembered it, I see horror in her eyes and a tear escape. But an arms envelope her. Si papa.

"Sige na, ma. Pagbigyan mo na ang anak natin. She's doing fine for the past seven months. Lalabas at lalabas din iyan. She already missed 7 months of her life."marahang tumango si papa kay mama, convincing her.

I missed lots of happenings in the past seven months. Ang burol ni mommy Guadalupe at Jane and Chris's wedding. Sinabi nilang ipopostponed nila ang kasal nila para makaattend ako because I am the bride's maid but I told them not to wait for my recovery. They don't need to adjust their wedding just for me. Ayokong maging dahilan ng pagudlot ng kasiyahan nila na matagal na nilang deserve. Wala din ako sa engagement party ni Alona at ni Inu, kung saan si Alona ang nakasalo ng inihagis na bulaklak ni Jane at doon mismo nagpropose si Inu. It was magical. The way my friends tell me everything. Pakiramdam ko ay parang nandoon na din ako at kasama nila.

"Mommy Guadalupe,"hindi ko mapigilan ang mapahikbi. I am here in front of her grave. Hindi ko alam na iyong gabi na pala na iyon ang huli naming pagkikita. I wish I could spend more time with her. Sana mas nakapagbonding pa kaming dalawa. But even though we just spend time together in that short period of time I could tell how great and loving wife she is and a best mother to Gray."I'm sorry I wasn't there to say goodbye. Sorry din po at ngayon lang ako nakapunta sayo. I'm sorry for everything. Hindi ko maiwasang isipin na kasalanan ko ang lahat. Kung hindi siguro ako pumasok sa buhay niyo ay hindi mangyayare ang lahat ng iyon and now...now you're gone."I cried.

Napalingon ako ng may kamay na umakbay sa balikat ko.

"Daddy Victor!"bulalas ko.

He smile and nod at me."Sam, I understand what you feel. But don't blame yourself for things you didn't do. Alam naman nating may taning na talaga ang buhay ni Guada. Himala na nga iyong nalampasan niya ang dalawang buwang palugit na ibinigay sakanya ng doctor e. And for that reason Diyos lang ang may alam."

"Alam mo, Sam wala na akong maihihiling pa sa buhay ko. Nagkaroon ako ng asawa na walang kasing bait ni Guada at anak na matagal ko ng hiningi sa Diyos. At nagpapasalamat ako na bago nawala si Guadalupe ay nakilala niya ang asawa ni Gray. Alam kong panatag siyang iiwan sayo si Gray. At sana kahit hindi pa ngayon, Sam sana mahanap mo sa puso mo na mapatawad ang anak ko. At pati na kami ng asawa ko."

"I was never mad at you, daddy Victor. Kahit kay mommy Guadalupe. Tinrato niyo kong prang tunay na anak. Kaya po hindi niyo kailangan humingi ng tawad saakin dahil wala po kayong kasalanan."naiiling na sabi ko.

"Thank you. Salamat, Sam."

Inaya pa akong pumasyal sa mansion ng mga Salazar ni tito Victor but now that we already met at mommy Guadalupe's grave sa tingin ko wala ng dahilan pa para pumunta ako doon. Siguro sa susunod na araw na lamang.

Paguwi ko sa mansion ay naabutan ko ang mga kaibigan ko. They are all present here.

Agad akong sinalubong ng yakap ni Jane at Alona. Jane cried a bit louder. Samantalang humihikbi naman na nakayakap saakin si Alona. The boys stand behind Jane and Alona and gave me a nod.

"I've missed you. Hindi ka nakaattend sa kasal namin ni Chris. Pati na sa engagement nila Alona."Jane said, nagpupunas ng pisngi. Agad namang lumapit sakanya ang asawa niya.

"I'm sorry guys. Babawi ako sa susunod. Promise aattend ako sa kasal niyo, Alona."sabay baling kay Alona na ngayon ay nakalabi saakin.

"Dapat lang. You can't miss my wedding, Sam!"

"We're glad you're back, Sam."si Chris iyon.

"Namimiss na namin ang hang out ng barkada. Hindi pala masaya kapag wala ka. You are always present in those. Kaya kapag wala ka ay parang may kulang. I guess your presence...is a must."Inu chuckled.

"I miss our hang outs too! Pero hindi muna ako pinayagan nila mama na uminom."medyo natawa ako.

"It's fine. Puwedeng tubig o juice na lang? Next time na lang tayo uminom."suhestyon ni Chris.

Na sinang-ayunan naman nilang lahat.

"Kamusta kana, Sam? Kapag may masakit sayo ay wag kang magdalawang isip na tawagan ako kahit anong oras pa. I can be your nurse too! Walang bayad. You are my best friend and I will be so happy to take care you."madamdaming sabi ni Jane.

"I'm fine. At hindi naman papayag si papa na magiging nurse kita na wala kang sahod. And I'm doing great. In no time I will stop my medication."I assured her.

She smiled in relief.

"We really missed you, Sam. Welcome back."