Stray Dog KyungSoo

11~ Final~

"Bu oyuna bir son vermenin zamanı gelmedi mi artık?"

Jongin'in gözleri öyle hasret doluydu ki KyungSoo'nun bütün itirazları kırılıyordu.

"Evime bir köpek bırakıp nasıl gidebildin? Seni özlemeyeceğimi, bulamayacağımı mı sandın?"

"Buradan çıkalım.. üzerimi değiştireceğim.. bir yerde oturup öyle konuşalım.."

Jongin'in gözleri umutla parladı. Ellerini çekmeden evvel yanaklarını okşadı.

"Nasıl özlemişim.. nasıl güzelsin. " dedi iç çekerek.

KyungSoo'nun zaten alev alev olan yanakları utancı ile kızardı. Bu kez sözlerin doğrudan kendisine olduğunu bilmek doğrudan hislerine dokunuyor, üzerindeki tesirini katlıyordu.

Birime gidirken ve günün raporunu verirken bir köşede hep onu bekliyordu. Üzerinden hiç ayrılmayan gözlerinde kaybetme korkusunu görebiliyordu.

"Gidebiliriz."

"Yorgun görünüyorsun.."

"Mesaim gece.."

"İstersen evine gidelim.."

KyungSoo duraksadı. İşleri nereye götürmek istediğini bilmiyordu ve onu nereye götüreceği sınırları yeniden düzenleyecekti.

"Ev ne durumda şuan bilmiyorum." dedi, başkaca nedenler aradı, "yiyecek bir şeyler olduğundan da emin değilim."

Onunla bir evde yalnız olmanın sorumluluğunu alabilecek durumda değildi. Teyzesini hatırlamaya çalıştı, ne kadar farklı olduklarını cömertliğinde bile gösteren kadını.. fakat hiçbir risk ona özleminden daha zor değildi. Jongin'in her an ilgi için kıvranan ellerini tutmak ve olmazlarından kaçıp gitmek istiyordu.

"KyungSoo sadece seni özledim. Aç değilim, susamadım, üşümüyorum, temiz bir yer bile beklemiyorum. Sadece yanında oturabileceğim ve seni dinleyebileceğim bir yer istiyorum."

KyungSoo'nun bütün direnci Jongin'in nazlanan bakışları ile başını yatırıp "böyle bir yerin var değil mi?" demesiyle kırıldı.

"Pekâlâ.." dedi, onu metroya yönlendirdi. Sabah metrosu olduğu için işçisiyle, çalışanıyla, öğrencileriyle dolu doluydu vagonlar. Jongin'in çoktan niyetli kolları KyungSoo'yu sardı ve yakınına çekti.

"Saçların uzamış.." dediğinde KyungSoo hafifçe salladı başını.

"Çok güzel olmuşsun." elleri tokasına uzandı, bağı çözdü ve saçlarını dağıttı.

KyungSoo'ya eğilip "avuçlarıma çok güzel doluyorlar.." dedi.

KyungSoo ayağına bassa da Jongin'in yüzündeki haylaz gülüş silinmedi.
Neyseki bir sonraki durakta inmişlerdi ve yaklaşan kış soğukları KyungSoo'yu bu kez üşütmek yerine serinletmişti.

İnce lâstik tokasına bakındığında yüzük parmağına sarılı buldu.

"Buraları hiç bilmiyorum.." dedi Jongin, geçtiği yolları ezberlemeye çalışıyor gibi dikkatle bakıyordu her yere.