Stray Dog KyungSoo

10~

İlk maaşını görmek için kartını taktı atm-ye. Adını karşılayan Sayın ifadesine gülümsedi.

"Sayın Do KyungSoo..evet bu benim.."

Sadece ihtiyacı kadarını çekti. İlk maaşı ile ona hediye alabilmeyi ne çok isterdi. Çiçekçinin önünde geçerken iki küçük kaktüs aldı.

"Sen ve ben.." dedi küçümen saksıları avuçlayarak.

Bir yemekçinin önünden geçerken kızarmış tavuk da aldı iki porsiyon, bir paket bira aldı.

Odadaki eksikleri için pazara uğradı. Bir çift ev terliği aldı kendine. Aynı desende daha büyük numarasını görünce onu da aldı. Bir evde birlikte giyebilmek hayalleri yoktu artık. Sokaklarda ona rastlamayı düşlemiyordu.. metronun açılan kapılarını yoklamıyor, biletçi kulübelerini gözetlemiyordu.

Bir evi ve bir işi olmuş, fazlasını istemekten vazgeçmişti dualarında.

Yeni yatak örtüsü, yeni yastık aldı iki tane.. birine kendi örtüsünü geçirdi diğerine Jongin'inkini. Yastığa sarılıp uzandı öylece.. gözlerinin hiç kurumayan nemi yanaklarına vurunca kalktı, iki porsiyon tavuğu tüketene kadar içti. Kar küresini aralarına almış kaktüslerine seslendi.

"Alıştım ha alıştım demi kuçular.."

"O da alışmış olmalı.."

"Alışmayıp ne yapacak.."

"Ne yapacaktık ki..

"Nasıl yapacaktık hem.."

"Teyzesi haklıydı.."

"Benden ona sevda olmazdı.. ondan bana yâr olmazdı.."

Şeften aldığı eski teybe bastı, her zamanki şarkıyı açtı.

Karartma günleri..
Geçer gider..

Birasını yudumladı şarkı söyledikçe..

"Bin pişman bir düşman.."

"Sevensiz soransız.."

"Ben sensiz, ah..
Meçhul oldum.."

Yatağında sızıp kaldı.. kaset çaldı çaldı sustu bandın bittiği yerde..

Günün bittiği yerde uyandı..

Mesaisi için hazırlanıp çıktı.

Metronun en kalabalık olduğu saatler geride kalmıştı. En kalabalık yolcu saatini son kez boşaltıyordu.

Gündüz kalabalığı ile temizlik sık olsa da daha yüzeyseldi. Asıl temizlik yolcuların daha az olduğu gece ve sabah saatlerinde yapılıyordu.

KyungSoo on saatlik mesaisinde sabahın yedisine kadar sorumlu olduğu bölgeleri geceye kadar yarım saatte bir geceden sonra saatte bir kontrol ediyordu. En ufak çöp olması bile denetimde sıkıntı teşkil ediyordu zira. Yolcular da bir şeylerden yakınmayı görev bellemişti sanki, şikâyet etmek hobileri falan olmalıydı. Bu işe başladığından beri işi ve evi olduğu, kışa soğukta kalmadığı için şükrediyordu. Sevdiği adamdan ayrı düşmesine dahi bir başına kaldığında ağlamaktan başka şikâyet ettiği yoktu. Belki de insanlar bir şeylere sahip oldukça daha hoşnutsuz oluyordu.