ABİLERİM

8.Bölüm

Ama bu nasıl hala inanmıyordum karşımdaydı bunu bana nasıl yaptılar?

Zorulukla "Mert.."dedim yanında cenk ve öyküde vardı duygusuzca bana bakıyorlardı..

Mert "Pek bi şaşkın görünüyorsun huzur?"diye sordu alayla öykü "Noldu dilini mi yuttun?"diyip kahkaha atmaya başladı.

Nasıl insanlardı bunlar?
"Neden?"diye sordum cenk "Neden mi?Senin baban bizim babamızı öldürdü lan.!"diyince ağzımı açamadım benim babam karıncayı bile incitemezdi.

"Siz ne dediğinizin farkında mısınız?! benim babam öldü annemle beraber öldü...mert bunu sende biliyorsun."dedim

Mert "Evet öldü senin baban bizim babamızı öldürdü sonra amcamız senin anne ve babanı öldürdü."dedi bunu o kadar rahat söylüyordu ki..

Öykü "Ama biz intikamımızı alamadık sende ve abilerinde ölecek.!"dedi zorla "Kardeş misiniz?"diye sordum mert sırıtıp "Evet kardeşiz ben sizden büyüğüm ama belli etmiyorum cenk ve öykü ikizler."dedi dilim lal olmuştu ben olduğum yere mıhlanmıştım..

Cenk "Abinler herkes seni öldü sanıyor yazık öyle ağlıyorlardı ki buda bizim hoşumuza gidiyordu."dedi gülerek.

Hepsine saf nefretle baktım Öykü "Hadi gidelim geceye işini hallederiz."dedi ve hepsi gitti...

Kaldım burda gidecektim bi yandan mutluydum annem ve babama kavuşacaktım ama bi yandan üzlüyordum abimler,arkadaşlarım onlar nasıl olacaktı?

bir saatin ardından depo'nun içinde gezdim büyük bom boş bi depo az önce küçük delik olan yere gittim taşla kapatmaya çalışmışlardı taşı zorda olsa ittim delikten geçebilirdim minik olmam baya bi avantajdı..

Zor uğraşlar sonucunda çıktım etrafıma baktım ormanlık bi anlandı ilerde odun vardı bi tane elime aldım ses çıkarmamaya özen gösteriyordum.

Deponun girişi olarak düşündüğüm yerde bi adam vardı galiba kaçmıyacağımı sanıp bi adam mı koydular?

Adam arkasını dönüp yürüyordu hızlı ve sessiz olmaya çalışarak elimdeki odunla kafasına vurdum.
Adam yere boylu boyunca uzandı elimdeki odunu attım adamın kafası kanıyordu ama pek umrumda değil bu konu..

Adamın ceplerini karıştırdım telefonu bulunca hemen koşarak uzaklaştım nerdeydim ben ?
Ormanın sonunda otabanı görünce oraya gittim araba geçmiyordu...zaten bu ıssız yerde ne işleri olur.?

Telefonu alıp polat abimi aradım hemen.
Çalıyor....Açtı.

-Buyrun?
-Abi benim huzur kimseye belli etme bak ben ölmedim beni kaçırdılar öldürmek için çabuk gel beni al.
-Peki hanımefendi anlıyorum iyi günler.
-Bekliyorum abi çabuk gel.

Telefonu kapattı hemen konum attım beklemeye başladım..
Silah sesi gelince etrafa baktım görünürde kimse yoktu anlamışlardı benim kaçtığımı...

Nerdesin abi nerdesin? Yoldan araba geliyordu dikkatli bakınca abim olduğunu anladım.

Abim arabayı durdurup hemen indi yanıma gelip sıkıca sarıldı bende ona sarıldım korkmuştum.
Saçımı koklayıp öpüyordu..
"Cennet kokulum."dedi gülümsedim ve abimden ayrıldım "Abi hadi gidelim kaçtığımı fark ettiler."dedim abim birşey sormadan hemen arabaya bindi bende hemen bindim.

Abim "Kim seni kaçırdı?!"diye sordu sert bi dille bende "Mert,Cenk ve öykü."dedim

Abim" Nee?!"dedi ve "Mert kim?"diye sordu bende "Abi mert benim arkadaşımdı onu abi olarak görüyordum ama o beni düşmanı biliyormuş."dedim

Abim "Adam akıllı anlat.!"dedi tıslarcasına derin bi nefes alıp.
"Üçü kardeşmiş babam onların babasını öldürmüş....ama neden ve nasıl olduğunu bilmiyorum bunların amcaları....annem ve babamı öldüren kişiler bizden intikam almak istiyorlar eğer ben kaçmasaydım bugün ben dahil sizde ölecektiniz."dedim

Abim sinirle "Onlar bunları yaptığına pişman olacak.!"dedi birşey demedim sadece sustum...

Araba evin önünde durunca indim abim beni kolunun altına aldı ve zile bastı kısa süre sonra kapı açıldı burak abimdi beni görünce şaşırmıştı hemde öyle böyle değil surat ifadesi komikti.

"Huzur."diyip sarıldı bende abime sarıldım sımsıkı sarılıyordu gülümsedim benden ayrıldı yüzümü öpmeye başladı anlımı,burnumu,yanaklarımı tekrar tekrar öpüyordu güldüm "Hadi içeri."dedi polat abim.

İçeri girdik ben girmedim ömer abim"Noldu?"diye sordu polat abim "Kendiniz görün cennet kokulum gel."diyince bende içeri girdim hepsi şaşırmış bana bakıyordu.

Ömer abim hızla kalkıp gelip bana sarıldı bende ona sarıldım ağlıyordu bende ağlıyordum çünkü abim benim kahramanımdı..

Şimdi diyeceksiniz diğer abilerinde ağlamadın neden bu abinle ağlıyorsun?
Söylüyorum o beni çok kez korudu diğer abilerimde korudu ama ömer abimin yeri bende çok ayrıdır o benim abim,arkadaşım ve babamdı..

Abim "Huzur'um yaşıyorsun."dedi bende "Ee abicim ne sandın?"dedim gülerek.

Diğerlerine baktım gece ayağa kalktı "sen yaşıyorsun."dedi kafamı salladım gülüp yere yığıldı burak abim hemen yanına gidip kafasını kaldırdı yüzüne vuruyordu.

Ecem ablada bana sarıldı bende ona sarıldım benim ablamdı...
Emirde buradaydı bana bakıyordu özlemle bakıyordu...
Sürekli duygu yüklü bakıyordu ve ben anlam veremiyordum...

Yanıma gelip elimi tutup bahçeye çıkarmıştı "Noldu emir?"diye sordum.
Emir "Artık zamanı geldi meleğim."dedi anlamazca ona bakıyordum.

"Ben geldim meleğim."diyince boğazımda bi yumru oluştu cebinden birşey çıkardı elime verdi..
Ama bu benim oğuza verdiğim koleyeydi..
Ne yani emir sandığım kişi benim oğuz'um muydu?

Elimdeki kolyeye baktım ve sonra onun gözlerine baktım ve "Oğuz."dedim gözlerim dolmuştu bile..
"Söyle meleğim."dedi göz yaşlarım teker teker düşüyordu oda benim gibiydi gözleri dolu ağlıyordu.

"Oğuz'um."diyip boyunana sıkıca sarıldım oda eş zamanlı olarak kollarını belime doladı sımsıkı sarmıştı beni sanki kaçıp gidecekmişim gibi..
Kafasını boynuma koyup derin nefesler alıyordu...kokumu içine çekiyordu...

"Seni çok özledim."dedim oda "Bende seni çok özledim meleğim."dedi ve beni kendinden ayırdı anlıma öpücük kondurdu..

"Benimle tekrar yeni bi sayfaya var misin meleğim?"diye sordu gülümseyip kafamı salladım..

Koleyeyi elimden alıp boynuma taktı ve ellerini ellerime keneteldi...

'Bizim kalplerimiz her daim birbirlerine kenetliydi..'

BÖLÜM SONU...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın....