Sabah alarmın sesi ile uyandım ama kalkamadım kafamı eğince iki tane melekle karşılaştım..
bebek gibi uyuyorlardı gülümsedim ve "Çocuklar hadi kalkın trabzona gideceğiz."dedimikiside yavaş yavaş ayılıyordu ilk kalkan candı "Günaydın bitanem."dedim oda esneyip "Günaydın halacım."dedi yanağını öptüm ve "Hadi önce elini yüzünü yıkıyıp dişler fırçalanıyor ondan sonra git üstünü giy."dedim beni onaylayıp çıktı.
Bella hala uyuyordu ne uykucu çıktı "Hadi kızım kalk yola gideceğiz."dedim mızmızlandı.
"Anne çok uykum var."dedi
"Yüzünü yıka açılırsın."dedim ofluya puflaya gitti bende koltuk değenkelerini banyoya girdim ve günlük rutin işlerimi hallettim..odaya gelince kıyafetlerimi zorda olsa giydim...
(Giydiği kıyafet.)
bella da geldi yatağa oturdum ve oda kıyafetlerini getirdi bende giydirdim ama çok huysuzdu.
"Kızım noluyor?neden böylesin?"diye sordum.
Oda "Hiç birşey yok."diyip odadan çıktı buda neydi?neden böyle oldu ki?Koltuk değnekleri ile yürümeye başladım odadan çıktım merdivenlerin başına gelince bella beni bekliyordu.
"Hadi annecim inelim baban gelmiştir."dedim birşey demedi.Korkuluklara tutunarak yürümeye başladım yavaş yavaş iniyordum sadece beş altı basamak kaldı tam adım atacakken arkadan itilmemle yuvarlanmam bir oldu.
Bacağım çok ağrıyrodu çığlık attım nerdeyse ev inlemişti.
Savaş ve herkes yanıma geldi.
"Noldu güzelim?"diye sordu telaşla.
"Merdivenlerden yuvarlandım."dedimÖmer abim "Niye bizi çağırmıyorsun?!"dedi sinirle bende "Off abi uzatma hadi kaldırın beni."dedim.
Savaş kucağına alıp salona götürdü ve koltuğa oturttu..Bella yanıma geldi "Anne ben özür dilerim sadece arkandan gelirken ayağım takıldı senin üstüne düştüm sende benkm yüzümden ordan düştün."dedi üzgün haliyle onu kendime çekip sarıldım.
"Birşey olmaz annecim hem bak ben iyiyim üzülme.."dedim
Emre abim "Daha dikkatli olabilirdi.!"dedi
bende "Abii o daha çocuk onumu suçlayacaksın!?"dedim birşey demeden omuz silkti sadece.Babam "Hadi artık gidelim."dedi savaş gelip beni kucağına aldı...
arabaya ön koltuğa ben arka koltuğa ise bella oturdu savaşda sürücü koltuğuna geçti...
Yola çıkalı nerdeyse 3 saat olmuştu ve biz şimdiden sıkılmıştık..
Bella "Anne ben çok sıkıldım."dedi
"Bende çok sıkıldım prensesim vede acıktım."dedimSavaş "Hanımlar 1 saate dinlenme tesisinde durucaz orda kahvaltı yaparız tamammı?"dedi bizde aynı anda "Tamam."dedik.
Telefonumu açıp sosyal medyada biraz gezdim..
Telefonum çalınca arayana baktım bilmediğim numaraydı..
Açtım.-Buyrun?
-Dünya benim yağız.
-Efendim yağız abi?
-Siz asya'nın düğününe geliyorsunuz demi?
-Evet geliyoruz savaş ben ve bella herkes hep beraber yola çıktık bile.
-İyi iyi neyse biz deden gildeyiz bekliyoruz.
-Tamam.diyip telefonu kapattım savaş "O herif seni niye arıyor?!"diye sordu sinirle bende "Sadece yola çıkıp açıkladığımızı sordu ve bizi dedem gilde bekliyorlar.."dedim
Savaş "O niye bekliyor.?"dedi
bende "Ben nerden bilebilirim savaş...hem sen kıskanıyor musun?"dedim."Yok canım ne kıskanması."dedi güldüm bellada "Baba yalan söyleme kızgın boğa gibiydin."dedi bizde anne kız güldük.
"Gördün mü?kızın bile anladı."dedim oda "Kıskanırım sen benim sevgilimsin ve o herife yakınlaşma bile."dedi bende "Olurmu öyle şey ondan banane benim sevgilim var güzeller güzeli bi kızım var onunla işim olmaz hayatım."dedim
Oda "İnşallah."dedi sırıttım...
Dinlenme tesisine gelince arabadan indim savaş hemen gelip koluma girdi.
Abimlerde gelince hepberaber bi masaya geçip serpme kahvaltı sipariş ettik..
Kahvaltılıklar gelene kadar sohbet ediyorduk...
"Aaa savaş.!"diye ses gelince kafamı oraya çevirdim güzel bi kadın vardı karşımızda ve gülerek savaşa yaklaştı.
Savaş ayağa kalkıp "Duygu."diyip sarıldı ne?ne? sarıldı?o?kıza?benim yanımda?
Sinirle onlara baktım savaş kızdan ayrılınca "Kızım nerdesin sen?"dedi savaş.
Duygu denilen kızda "Yaa ben istanbula gidiyordum tesise gelip birşeyler yiyim dedim baktım buradasın."dedi bok ye emi!ne biçim kız bu!tamam çok güzel bi kız ama savaş da kızla gülerek konuşuyordu.
Geceye kafamla gel işareti yaptım savaş bey kız arkadaşıyla(!)konuşmaktan görmüyordu.
"Noldu dünya.?"diye sordu gece bende "Kaldır beni yardım et."dedim koluma girdi seke seke savaşın yanına gittim ve koluna girdim..
"Merhaba tatlım dünya ben sen kimsin?"dedim sevimsizce
duygu "Ben savaşın arkadaşıyım asıl sen kimsin?"diye sordu."Sevgilisi canım yakında nişanlısı bence sen savaşdan uzak dur."dedim
kollarını bağlayıp "Sana sorucam ben be."diyince elimi savaşın kolundan çıkarıp kızın suratına yumruğu geçirdim.kız çığlık atarak yere düşmüştü..
Masanın yanındaki koltuk deyneğini alıp kıza geçirdim.
"Uzak dur diyorum demi?! Ne zorluyorsun lan.!"diye bağırdım.Biri arkadan sarılıp beni kaldırınca bunun savaş olduğunu anlamak zor değildi.
Kız yerde ağlıyordu ahh kıyamam(!)
"Git lan burdan!Defol.!Bi daha seni savaşın yanında seni görmiyecem.!"dedim ve "Eğer görürsem senin o sahte sarı saçlarını tek tek yolarım."dedim"Bırak sende beni.!"diyip onu kendimden uzaklaştırdım ve ters ters ona baktım oda pis pis sırıtıyordu.
Yengem gilin yanına oturdum kızda ağlayarak çıkıp gitti.
Ayça yengem "Kızım mmükemmeldin."dedi gülümsedim."Benim olana yavşayanın,
Canını çok pis yakarım."dedimEcem abla "Uuu kuzu sen neymişsin bee."diyince bende "E olacak o kadar."dedim gülerek...
Pelin abla "Ellerin dert görmesin."dedi bende "rica ederim."dedim güldük beraber....
Kahvaltılıklar gelince yemeye başladık....
Savaşa bakıyorum pis pis sırıtıp göz kırpıyrodu sanki ilk defa kıskanan kız gördü te allahım yaa....Bölüm sonu...
Takip etmeyi,oye vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın sizleri seviyorum......
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM
Ficção Adolescente3 abisi olan genç kız abilerine aşırı düşkün, Annesini ve babasını kaybetmiş ve o zor zamanlarda abileri yanında olmuştur... Sevdiği çocuk yıllar önce onu bırakıp gitmiştir ve ne olursa olsun hep aklı sevdiğinde... Ama bir gün tüm gerçekler ortaya ç...