ABİLERİM

21.Bölüm

Onur abimin beni uyandırması ile kalktım "Güzelim hadi kalk hazırlan."dedi kafamı sallayıp kalktım ve önce elimi yüzümü yıkadım hemen üstüme bi pantol tişört giydim.

Bavulumu Çıkardım ve kiyafeylerimi doldurdum düzgünce...
Bavul tamamdı..
Bavulu alıp yavaşça aşağı indim galiba uyumuşlardı.
Telefondan saate baktım daha saat 10'du benim uçak 11.30'da kalkıyordu.

Abimler beni aşağıda bekliyordu yanlarına indim ve bavulu onlara verdim.
Ben arabaya binmiştim abimleri bekliyordum abimlerde gelip binince yola koyulduk.

Araf abim "Huzur emin misin?"diye sordu bende "Evet abi eminim."dedim

Onur abi "Keşke gitmesen."dedi bende "Gideceğim."dedim kararlı bi şekilde.

Hava alanına gelince bavulumu verip uçak biletimi aldım.
Araf abime sarıldım "Herşey için teşekkürler."dedim araf abim "Sakın.!teşekkür etme biz senin abiniz her zaman yanındayız."diyip anlımı öptü.

Onur abime sarıldım bana en yakın olan oydu "Abim."dedim sessizce oda "Kardeşim."diyip daha sıkı sarıldı.

Ondan ayrıldım "gideyim artık."dedim ve "Görüşürüz."diyip yürümeye başladım.

Peronda bekliyordum yarım saat falan vardı telefonu elime alıp emiri aradım bu saatte uyumazdı..

Çalıyor....çalıyor......çalıyor.....açtı.

-Efendim?
"Sesi biraz tuhaftı"
-Napıyorsun emir?
-Hiç...Hiç birşey sen neden aradın ?
-Merak ettim sadece.
-Anladım neyse ben kapatim uykum geliyor.
-Tamam görüşürüz.

O telefonu kapatmadan atmıştı bende onu dinliyordum.

Bi kadın sesi "Aşkım şu kızdan kurtulamadın gitti."dedi bu nasıl bi şerefsiz.
Emir "Artık bitti bitanem o yok bi tek sen varsın."dedi
Kadın "Ee o zaman neyi bekliyoruz.?beni istemiyor musun?"dedi ne diyor bu kadın?

Emir "İstemem mi herşeyden çok."dedi ve tuhaf sesler çıkıyordu birlikte oluyorlardı hemen telefonu kapattım.

Canım yanıyordu ben emire güvenmiştim.
Bana seni seviyorum dedi hepsi yalandı içim acıyordu.

Uçağa binmiştim az kalmıştı amerikaya varmama..
Oraya varır varmaz ilk işim kendime kalacak yer bulup kimliğimi değiştirmek olucaktı...

Herşeyim tamamdı artık  Dünya serttim.kendime burda güzel bi hayat kuracaktım..
Telefon numaramı değiştirmiştim ailem dışında kimsede yoktu emir napıyordu bilmiyorum,bilmekte istemiyorum.

Biraz dışarı çıkıp hava alsam çok iyi olacak üstüme ceket alıp dışarı çıktım. Evin yakınlarında park vardı oraya gittim ve sakin bi köşeye oturdum.

Telefonuma gelen bildirim sesi ile telefonu açıp baktım bilinmeyen numaraydı.

Bilinmeyen numara*
-Ahh be güzelim ne vardı onu sevdin bak şimdi canın acıyor ama ben senin yanındayım onu unutacaksın.

Ben*
-Sen kimsin?ve benden ne istiyorsun?

Bilinmeyen numara*
-Ben sadece seni seviyorum ama sen hep emiri sevdin birşey demedim sadece mutlu olmanı istedim ama o seni aldatınca bende bunu sana söyledim.

Ben*
-Sağol sayende erken öğrendim ama benden uzak dur.!

Bilinmyen numara*
-Elbet yüz yüze geleceğiz.

Birşey demeden telefonu kapattım bu yaşadıklarım aklım almıyor artık....

Biraz daha oturup eve gelmiştim pijamalarımı giyip kendimi yatağa attım...

Sevmedi mi beni?
Çirkin miyim?
Neden beni aldattı?
Düşünüyordum sadece neden olduğunu bu kadar kolaymış demekki..

'Sevmek,aşık olmak bi kadar kolayken vazgeçmek ve unutmak neden bu kadar zor?'

Daha fazla düşünmek istemediğim için kendimi uykuya teslim ettim....