First teenage love

Hoofdstuk 6

Het is zeven uur s'ochtends als ik wakker word van mijn wekker. Ik zet hem uit en zucht. Ik pak mijn telefoon en check Instagram. Na dat gedaan te hebben stap ik uit bed en pak ik een setje kleding. Ik trek mijn kleding aan en kam mijn haren door om er vervolgens weer een staart van te maken. Ik loop naar onder en maak mijn gewoonlijke ontbijt en zet me even rustig ermee voor de tv. Na een tijdje kijk ik op de klok en is het al acht uur. Ik zet snel mijn afwas op het aanrecht en ga snel naar boven om mijn tanden te poetsen en mijn tas klaar te maken. Om half negen vertrek ik uiteindelijk op de fiets naar school.

Aangekomen op school loop ik naar mijn kluisje om er wat spullen in te doen die ik de komende uren niet nodig heb. Als ik me omdraai om weg te lopen word ik plotseling in een knuffel genomen. Ik kijk en het is Tess. "Sorry, nogmaals sorry voor gisteren" zegt ze met een overdreven pruillip. "Het is al goed Tess, ik zei het je gisteren toch ook al?" antwoord ik terug. "Ja maar voelde me echt schuldig dus vandaar" biecht ze op. "Het is al goed, zullen we naar het lokaal lopen, we hebben kunst" zeg ik en loop de gang door richting het lokaal.

Tijdens de les krijgen we de opdracht om een zwart-wit tekening te maken van een gebeurtenis uit je leven die betekentenis voor je heeft. Ik staar naar mijn leeg vel papier en weet gewoon echt niet wat ik moet tekenen. Ik bedoel als je zoveel verhuisd maak je ook veel mee. Uiteindelijk denk ik aan gisteren, met Nathan op het bankje. Het was een gebeurtenis die me zeker wel iets heeft gedaan, meer dan de afgelopen jaren. Ik twijfel eerst nog of ik het wel moet doen, stel iemand herkent hem? Ik wil namelijk geen problemen veroorzaken. Ik kies toch om het te doen aangezien mijn tekenkunsten niet enorm goed zijn. 

Ik begin met tekenen en als ik tussendoor even stop om mijn punt te slijpen kijkt Tess die naast mij zit naar de tekening. "Wat teken je? vraagt ze met een nieuwsgierige stem. "Oh gewoon iets, zoals de opdracht zegt" geef ik als antwoord terug. Ze zal het toch niet door hebben? "Die jongen op je tekening komt me bekend voor" zegt ze nadenkend. Nee zeg nou niet dat ze hem herkend! "Het lijkt wel... Nathan..." zegt Tess verwonderd. "Nee helemaal niet, hoe kom je daar nou bij? Het is iemand van mijn vorige school" lieg ik heel snel. "Echt waar? Je hebt anders wel alles heel goed nagetekend als hoe het in het echt eruit zou zien, zelf jijzelf" zegt ze en ik zie aan haar gezicht dat ze twijfelt over mijn antwoord.

De les is voorbij en ik heb niks meer gezegd. Ook het aftekenen ging niet meer. Ik hoop niet dat Tess het door heeft en het doorverteld aan Nathan. Na de les Kunst ga ik direct door naar gym, gelukkig de laatste les van de dag. Ik kleed me om in de kleedkamer en loop daarna door naar de gymzaal. Er liggen twee gymzalen naast elkaar en de tussenwand is weggeschoven en ik zie dat een andere klas al bezig is met gym. Als ik naar een bank toeloop om te gaan zitten merk ik op dat ogen mij aankijken. Ik weet dat sportkleding me niet lelijk staat maar vindt dit zelf wel erg overdreven. De gymleraar geeft aan dat we beginnen met ringzwaaien. Laat ik hier nou erg goed in zijn.

De ringen worden omlaag gehangen en iedereen wordt in groepjes verdeeld en begint. Als het mijn beurt is loop ik naar voren en pak de ringen vast. Ik loop eerst naar achter en neem dan een sprint en begin met zwaaien. Als ik de goede hoogte heb bereikt maak ik de halve draai en zodra ik terug slinger ga ik uit de halve draai. Als ik daarna weer naar achter slinger laat ik mijn handen los en kom ik perfect terug op de grond. Ik hoor Tess en wat andere "Woehoe!!" roepen en de gymdocent komt naar me toe. "Emily dat was erg goed, zit je op turnen?" vraagt hij enthousiast. "Nee meneer" antwoord ik een beetje verlegen terug. "Je kunt het in ieder geval erg goed" zegt en hij loopt naar een andere groep.

Als de les is afgelopen en ik terug wil gaan naar de kleedkamer komen Nathan en Dan op me af lopen. "Jeez Emily je was zo goed!" zeggen ze allebei. "Nou...euh...bedankt" zeg ik verlegen en ik voel me een beetje rood worden. "Misschien kun je deze hier helpen, want hij is zo stijf als een hark" lacht Dan en wijst naar Nathan. "Shut up Dan" zegt Nathan half lachend en ik zie dat hij ook wat rood wordt. "Ik ga maar eens..." zeg ik en wil richting de kleedkamer lopen. "Emily wacht! Wil je misschien met ons mee naar de bioscoop?" roept Nathan. "Euuhh ik weet niet..." stamel ik terug. "Kom op we hebben morgen vrij vanwege studiedag en daarna weekend, beter dan de bioscoop kun je een langweekend niet vieren" lacht Dan die achter hem staat. "Eeuuh okee dan, wanneer en hoe laat?" vraag ik. "Om zeven uur vanavond bij de bioscoop aan de kade" zeg Nathan. Ik knik en loop naar de kleedkamer.