First teenage love

Hoofdstuk 15

De wekker gaat af en ik zie dat het zeven uur in de ochtend is. Ik pak mijn telefoon erbij en zie een appje voorbij komen dat alle lessen die ik had vandaag uitvallen. Het waren maar twee blokuren maar ik vind het het prima. Ik zie gelijk een appje erop volgen van Nathan.

Bericht van Nathan:

Nathan: Heyy, om 1 uur bij jou om verder te werken aan het project?

Emily: Ja hoor is goed ;)

Ik bedenk met wat te doen tot dat hij komt. Ik kies ervoor om nog wat bij te slapen en serie te kijken.

Om een uur gaat de bel en staat Nathan voor de deur. We geven elkaar een knuffel en lopen naar boven met wat drinken. Ik zet mijn laptop aan en we leggen al het materiaal wat we gisteren hebben gevonden en gemaakt bij elkaar. Het moet een soort werkstuk worden waarin de benamingen van planten, met de plant zelf en omgevingsinformatie in verwerkt wordt. We zijn bezig om elk blad van een boom een pagina te geven. Ik reik naar een blad van een Beukenboom als Nathans hand de mijne aanraakt. We kijken elkaar aan en ik bloos. Ik voel dat ik van binnen warm word en een apart gevoel in mijn buik krijg. Is dit soms een gedeelte van mijn vermiste puzzelstukje van mijn hoofd? We kijken snel een andere kant op en ik pak het blad en plak het op een pagina. We gaan even verder tot elk blad en foto een plekje heeft in het werkstuk. Na een paar uur stoppen we en besluiten de informatie een andere keer in het werkstuk te schrijven.

Het is al een tijd later. Nathan is om half vijf richting huis gegaan en het is nu al zeven uur. Ik lig op bed en denk na over het moment dat Nathan en ik elkaar aanraakte. Het gevoel wat het me gaf. Het komt me ergens bekend van voor maar kan het niet plaatsen. Het voelde vertrouwd en ik werd er blij van. Zou dit dan toch iets betekenen over het verhaal van Nathan? Ik merk dat ik steeds benieuwder ben naar mijn herinneringen en me erger frustreer dat ik het niet zomaar naar boven kan halen. Ik besluit naar de woonkamer te lopen en mijn gedachte te verzetten door achter de piano te kruipen. Vroeger speelde ik op goed niveau piano maar door alle verhuizingen en veranderingen had ik er geen zin meer in. Ik leg mijn vingers op de toetsen en begin River flows in you te spelen. Ik speelde alsof ik nooit gestopt was geweest met pianospelen. Na een tijdje vond ik dat ik de 'warming up' wel had gehad en besloot hem nog eens te spelen maar dan te filmen. Na het nummer te hebben gespeeld kijk ik het filmpje na. Ik ben tevreden en post hem op Instagram. Er zijn binnen no time veel likes op en reacties van Tess en Nathan.

Tess: Ohmygosh ik wist niet dat je dit kon :o

Nathan: Wauw.. wat mooi...

Met die reacties gelezen te hebben in mijn bed val ik na een tijdje in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker. Ik kleed me aan, verzorg mezelf en ontbijt. Ik stap op de fiets richting school. De eerste les die ik heb is Kunst, zoals altijd op vrijdag. De docent heeft in enveloppen onze tekeningen zitten die we moesten maken als opdracht. Op de envelop staat onze naam en cijfer. Ik heb een negen gehaald! Maar voor ik de tekening kan zien, ik weet namelijk niet meer hoe deze eruit ziet, moeten we alweer een nieuwe opdracht maken. We moeten een poster maken van ons favorieten cartoon-figuur van vroeger. Ik besluit een poster van Hamtaro te maken. Als kind was ik dol op die serie en die hamsters waren zo cute!

Aan het eind van de les heb ik de schets van mijn poster af. Het lokaal loopt leeg en iedereen gaat beginnen aan de pauze en ik ruim mijn spullen op. Als laatste pak ik de envelop waar mijn tekening inzit. Ik ben toch wel nieuwsgierig wat ik dan heb getekend. Ik maak de envelop op en schuif de tekening eruit. Ik kijk ernaar en zie mij en Nathan op het bankje in het park zitten. Ik voel allemaal emoties naar boven komen en opeens krijg ik in flashback-vorm al mijn herinneringen van mij en Nathan terug. Ik huil en ren met mijn tekening in de hand het lokaal uit rennend naar de gang waar Nathan en de rest wachten. Zodra ik hem zie ren ik op hem af. Hij ziet mij en kijkt me verbaasd aan, waarschijnlijk omdat ik huil. Zodra ik bij hem ben vlieg ik hem bijna omver in een knuffel. Hij trekt me terug en vraagt "Emily wat is er aan de hand? Waarom huil je?" hij kijkt me bezorgd in mijn ogen aan. "Ik herinner het me weer. Ons herinner ik weer" lach ik en de tranen lopen nog over mijn wangen. "Wat? Dat is te gek Emily!" zegt hij en hij trekt de grootste glimlach die er is en straalt van geluk. Tess en Dan krijgen het mee en juichen ook van blijdschap. Hij neemt me in een knuffel. Zodra we uit de knuffel komen vraagt Nathan "Maar hoe?". "Ik was mijn spullen aan het inpakken en wilde de tekening zien die ik had teruggekregen. Ik wist niet meer wat ik had gemaakt. Ik schuif de tekening uit de envelop en ik keek ernaar en alles kwam terug" leg ik uit nog steeds blij en met tranen. Nathan pakt mijn gezicht tussen zijn handen en kijkt me diep in mijn ogen aan. Zijn gezicht komt dichterbij en zijn lippen raken de mijne. Ik zoen terug en als we uit de zoen komen kijk ik hem enorm verliefd aan. Zijn lippen vormen de tekst 'ik hou van je' en de mijne doen hetzelfde. Tess en Dan juichen weer. Nu waarschijnlijk omdat Tess haar plan nu toch wel echt heeft gewerkt.

Na de pauze die ik benoem tot best pauze ooit hebben we gym. Het liefst zou ik de rest van de dag met Nathan alleen willen zijn maar helaas hebben we nog een blokuur gym. Ik mag niet mee doen omdat ik rustig aan moet doen. Ik ben nu herstellende van twee ongelukken dus gymmen is voor de komende tijd nog even niet aan mij besteed. Als de les voorbij is en ik mee loop met Tess richting de kleedkamer kom ik Lucy weer tegen. "Jij vuile bitch. Je hebt met Nathan gezoen. Nathan is van mij!" schreeuwt ze door de ruimte heen. Iedereen kijkt mij en Lucy aan en Tess wilt zich erin gaan mengen maar ik houd haar tegen. "Lucy wil je ophouden met drama maken ja? Ik heb hier geen zin in" zeg ik koeltjes. "Jij arrogante bitch, ik had hem een andere opdracht moeten geven om je iets aan te doen" schreeuwt ze en kijkt me woedend aan. Iedereen is stil en opeens valt het kwartje. Lucy heeft Tim aangespoord. Dit was geen ongeluk maar opgezet spel. Tranen van boosheid komen in mijn ogen en voor ik het weet raakt mijn hand haar gezicht. Haar wang is rood en als het kon kwam er nu stoom uit haar oren. "Jij vuile achterlijke bitch hier ga je spijt van krijgen" roept ze en als ze haar hand richting mij komt wordt deze geblokkeerd door een hand die haar vast grijpt, de hand van Tess. "Lucy ik zou dat niet doen. Of wil je dat ik even naar de rector stap en vertel wat jij dus eigenlijk hebt gedaan en dat jij je laatste strike hebt gehad?" vraagt Tess vastberaden. Zo te horen heeft Lucy al te vaak een grote mond gehad en fouten gemaakt en weet ze dat Tess connecties heeft met de rector. Lucy kijkt haar boos aan en kijkt om zich heen. Daarna loopt ze stampvoetend en boos weg. 

"Dankje Tess" zeg ik tegen haar terwijl zij zich omkleed. "Niks te danken en jij was anders ook niet mis. Sinds wanneer ben jij zo zelfverzekerd?" zegt ze. "Geen idee. Misschien toch iets positiefs aan die klap overgehouden" zeg ik terug en we lachen er beide om.