Caressing The Mighty One (Heavenly Harmonies Series #3)

Chapter 55

Hello, you're in the last chapter. Again, thank you very much for reading. I enjoyed writing this story. Caressing the Mighty One would be my second book finished during a pandemic. I am still improving as a writer. At kahit na nahirapan ay nagpatuloy pa din. Thank you for being with me in this journey. Epilogue will be next.

And to my readers, I love you.

Muchas gracias, mi vida!
~

May tiwala ako sa sinabi ni Rajancho na ibabalik niya si Emiliano. Ngunit ang isiping buo na ang kanyang desisyon sa pagpapakasal ay nakakapagbahala sa akin.

I kept pacing back and forth when I came back on our house, thinking that my parents would put me into a hot seat.

Tiyak na maraming katanungan sila Mom at Dad kung sakaling nakarating ang imbitasyon sa kanila! They'd be surprised too. Malalim din ang dahilan kung bakit hindi ko munang ituloy ang kasal.

At sariwa pa rin ang mga nangyari nitong nakaraang linggo. My family mourned for that but till, naroon pa rin ang sakit. These were my fears and doubts.

Ngunit paano? Eh, kahit anong pilit na sabihin ko sa hudyo ay hindi na mabuwag ang kanyang desisyong magpakasal kami!

Bukod pa roon, ang pagkakaalam pa lamang nila Dad at Mom na nanliligaw pa lamang siya sa akin.

Ngayon, paano ko mapapaliwanag sa kanila na kasal ang gusto ni Rajancho? Knowing my father, siguradong magtataka siya.

Napamasahe ako sa aking sentido at pabalik-balik na tinatanaw ang bintana mula sa salas. Mabilis kong makikita ang sasakyan nila Mom at Dad kung sisilip ako sa bintanang iyon.

"Señorita? Bakit tila balisa ka?" wika ni Nana Wilna mula sa aking likuran.

Lumingon ako at kumurap-kurap. Nakakunot ang noo ng mayordoma.

"Ah, hanggang ngayon kasi hindi pa nahahanap ang kabayo ko. I'm worried. Uhm..." I awkwardly smiled at her.

Inaasahan kong sa mga susunod na araw ay tuluyan ng maibalik sa akin si Emiliano. At sana lamang ay naalagaang mabuti ni Rajancho ang kabayo kahit pansamantala lamang. They had well-built stable and I'm sure it has a wide place for my horse.

Marami rin naman silang mga stable boy na mag-aalaga para dito. But then, hindi pa rin ako mapanatag.

"Nakalimutan ko palang maibigay ang dalawang imbitasyong pangkasal na natanggap ko noong Sabado. Ang sabi ng lalaking nagpadala ay para iyon kila Ma'am Shemaia," saad niya na nagpagulat sa akin.

Malakas akong suminghap at nilapitan siya. Oh goodness, am I hearing it right? Kung ganoon, malaki ang posibilidad na hindi pa nila nalalaman ang tungkol sa kasal.

I laugh victoriously in my head. This is a great news!

"A-Ako na lamang po ang magbibigay sa kanila, kung ganoon," masigla ang tono ko.

"O sige. Pagpasensyahan mo na't makakalimutin na ako, Señorita," pabirong wika niya.

I chuckled lighltly and shook my head. May magandang naidulot naman ang pagiging makakalimutin mo. Iyon ang naibulong ko sa sarili.

Umalis ang matandang mayordoma at naiwan akong nakangiti nang matamis. Humalukipkip ako.

Seems like your plans weren't on point, Rajancho. Ngunit hindi puwedeng pakampante. Paano ang ibang kamag-anak ko sa Maynila? It would be a shame and a waste of time when they actually arrive here in Azagra. I needed to settle that, too.

I groaned inwardly. Ang hudyo ay binigyan pa ako ng stress at alalahanin. Mabilis akong umayos ng tayo nang marinig ko ang mga yapak ng matandang mayordoma mula sa kanyang sariling silid.