Dila : Sonra beni eve getirdi işte kanka
Dila : Başka bir şey olmadı. Bu kaçıncı anlatışım
Yaren : Kızım nasıl bu kadar sakinsin lan
Yaren :Benim kabullenmem bu kadar kısa süremez
Dila : Bilmiyorum. Başta sahile gittiğimde Araf olduğunu sanmıştım ya. Kanka öyle tuhaf oldum ki bir görseydin beni. Eren beni aramasaydı mal gibi kalırdım herhalde
Yaren : Görüyorsun di mi sevdiceğimi? Ben yokken imdadına yetişiyor
Yaren : Ayrıca ben bile sevindim Yankı çıktığına
Yaren : Evren shiplediğim insanları bir araya getirince ayrı bir mutlu oluyorum yeminle
Dila : Hiç bana bahsetmiyorsun sen de ha
Dila : Sana bakıyor der bir şey der insan ne bileyim
Dila : Hadi ben malım sen niye anlamıyorsun?
Yaren : Uf ne bileyim nasıl anlamadık
Yaren : Genelde Eren ile olduğu için :D
Dila : Senden bana hayır yok anladım ben
Dila : Hadi geldim ben dershaneye
Yaren : Geçerken bizim başkana de beni yok yazdırmasın
Yaren : Lanet şoför daha yavaş süremez
Dila : Tamamdır
Dershaneden içeriye girdiğimde ilk işim Yaren'in sınıfına gidip başkanla konuşmak oldu. Zaten iyi anlaştığım bir kızdı ve ayak üstü sohbet de etmiştik. Sonra kendi sınıfıma gitmek üzere merdivenlere yöneldim. Ben yukarıya doğru hızla çıkarken aynı hızla birisi aşağıya doğru iniyordu. Şu dershaneden kurtulduğuma en çok merdivenler yüzünden sevinecektim gerçekten. Çünkü aşağı doğru inen Yankı'dan başkası değildi.
Dün eve gidip testlerle dağıtmaya çalıştığım düşüncelerimin en son durağı ertesi gün ondan kaçmaktı. Sebebiyse gerçekten ne yapacağımı bilmememdi. Fakat bu lanet merdivenler bırak ondan kaçmamı, aramıza bir metre koymama bile izin vermiyordu.
"Günaydın." dedi yanıma gelip bir ayağını altımdaki basamağa vererek. Boylarımız eşitlenmese de daha rahat bakabiliyordum yüzüne. Bir de yakın.
"Günaydın."
"Kantine iniyorum. Gelmek ister misin?"
Kendi başına gitse olmaz mıydı ya?
"Şey, ders başlayacak. Ben en iyisi-"
"Hadi Dila. İlk tenefüs susuzluktan kantine koşturuyorsun sonra."
Gözlerimin o kadar içine bakıyordu ki bir an düşüncelerimi okuyor sandım. Yaptığım her hareketi oradan öğreniyor felan. Ama uzun süredir bildiği bir detay olabileceği aklıma gelince kendimi silkeleyip onun gibi bir basamak aşağı indim.
" İyi gidelim. "
Dershane henüz tenhaydı. Genellikle toplu takıldığımız için beni Yankı ile görmek insanları şaşırtmazdı ama lisede her birlikte yürüyeni sevgili ilan ettikleri için bakışlarımı çevrede gezdirdim. Bakan var mı diye.
Çevrede bir tur dolaşan bakışlarım son durak olarak Yankı'yı buldu. Kaşlarını çatmış bir noktaya bakıyordu. Kantinin önünde duran bir kız ve yanındaki Araf'a. Bu çocuk hukuk öğrencisi değil miydi? Nasıl bu kadar karşılaşıyorduk biz bununla?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni Sen İnandır | texting
Short Story*Küçükken çok inanmıştım Eğer çok istersen, her şey mümkün İnanmak zor değil Hikayem senle başlardı Senle devam etsin Beni sen inandır.* Bir şarkının hayatınızı belirlemesini bekler miydiniz? Bir şekilde inanmanızı sağlamasını? Ya da birini k...
