umbrella || jenlisa

umbrella extra

Size şarkı getirdim koşun medyaya

Size bölüm de getirdim ama önce şarkı sonra bölüm!

Beni tokatlamayın ama Rosalie'i yazmayı çok özlemişim...

...

Jennie

Belçika'nın başkenti yine teni uyuşturacak kadar soğuk.

Sonbaharın ilk aylarında, her gece sevgilimle uyuduğum yumuşak yatakta, yine örtü yerine ona sarılmış halde uyandım.

Kasvetli hava yüzünden güneş ışığından eser yoktu ve sabah olmasına rağmen, şeffaf perdeler odamızı aydınlatmamıştı.

Yanımda yatan ve bütün kasvetli havaları romantik kılan kadına bir süre baktım.

Soğuk teni bütün bedenimi her seferinde ona sarılmanın heyecanıyla ısıtıyor, ona daha çok sokulma isteği uyandırıyordu.

Bedenine sıkı sıkı sarılmamla derin uykusundan gözlerini hafifçe aralayarak uyandı.

Zar zor araladığı gözleri, yüzüme düşen dağınık saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırıp burnuma bir öpücük kondurdu.

Kurumuş dudaklarını burnumda hissedince dişlerimi gösterecek kadar büyük gülümsedim ve gözlerimi kapattım.

Dudaklarımı yaladım ve kısa süren bir kaç saniye yüzüme vuran nefesinin tadını çıkardım.

Uzaklaştığındaysa elimin dağılmış kaküllerine gitmesi uzun sürmemişti. Saçları mükemmeldi ve ben saçlarıyla oynamaya bayılıyordum.

Yatağın yanındaki komidindeki saate baktı ve kaşları çatıldı. "Erken uyanmışsın."

Sesini duyduğumda saçma gülümsemem tekrar yüzüme yayıldı ve omuz silktim.

Gözleri hala kapanmak üzereydi. "Sen biraz daha uyu."

Ağırlaşmış göz kapaklarıyla başını hafifçe olumlu anlamda salladı. Dün bütün gece çizim yapmıştı ve bu saatte kalksa da bir şey yapmaya hali olacağını sanmıyordum. O da bunu biliyor olmalı ki itiraz etmemişti.

Gözleri kapandığında, kolları etrafıma sarılmıştı ve ben kusursuz yüz hatlarını izlemeye başladım.

Ya onu izlerken zamanın nasıl geçtiği hakkında bir fikrim yoktu, ya da birisi sabahın köründe kapımıza dayanmıştı çünkü kısa süre sonra kapı çaldı.

Yanımdaki kızın gözleri hızlıca aralandığında, uykusunu kaçırmamak adına hemen ayaklandım. "Ben bakarım."

Yataktan kalkmadan önce anlına bir öpücük kondurdum ve kapıya ilerledim.

Yalın ayak, zemine hızlı adımlara basarak yürümem yüzünden çıkan ses, defalarca çalan kapının sesinin ardında duyulmuyordu.

Delikten bakıp gördüğüm bedenle hem sevinmiştim, hem de yüz hatlarım istemsiz gerilmişti.

Kapıyı açtım ve gerginliğimi saklamaya çalışarak hafifçe gülümsedim. "Anne."

Beyaz kısa saçları, burun direğindeki gözlüğü ve elindeki Belçika çikolataları ile kapımın önünde duran yaşlı kadına gerildiğimi belli etmemeye çalıştım ve kollarımı açıp onu kucakladım.

"JenJen!"

Rosalie ceza aldığından beri annesiyle konuşmamıştık. Arada özel günlerde arıyor ve küçük klasik konuşmalar yapıyordum fakat onun dışında hiç aynı ortamda bir araya gelmemiştik.