TENİ TENİME |Yeni Özel Bölüm|

13| Beni Bekler Misin?

~Feride ve Erkan'ın Nişan Günü~

Feride evdeki koşuşturmacanın nedenini anlamayarak çıktı odasına. Hazırlıklar üst düzeydeydi, yine babaannesinin ağır misafirleri geliyor olmalı diye düşündü.

"Ah, Feride ben de seni arıyordum kızım. Biraz konuşalım ister misin?"

"Olur babaanne."

İkisi birlikte Sezen Hanım'ın çalışma odasına geçtiklerinde Feride ciddili konuşmaları hiç sevmediğinden biraz gergindi. Diken üstünde oturup ellerini dizinde birleştirdi.

"Annen ve babanı kaybettiğimiz gün, benim en acı günümdü Feride. Sen beş yaşında ya var ya yoktun, hatırlamazsın." Feride içindeki buruklukla zorla gülümsedi.

"Hayatta senden fazla kıymet verdiğim hiçbir şey olmadı. Sana hem anne hem baba oldum, elini sıcak sudan soğuk suya koydurmadım."

"Biliyorum babaanne, teşekkür ederim."

Birden öyle söyleyince mahcup olmuştu Feride. Ama haklıydı karşısındaki kadın. O olmasa ne yapardı, nasıl bir hayatı olurdu düşünemiyordu. Hem kendisini ne kadar sevdiğini hep hissetmişti. Üzerinde kurduğu baskı acı kaybından ve korkusundan, onun için endişelendiğinden olsa gerek diye düşünmüştü hep.

"Senin için hep en iyisini düşündüğümü biliyorsun. Hiç kötü sonuçları olan bir seçim yaptık mı seninle beraber?"

Feride lafın nereye geleceğini anlamaya çalışarak başını iki yana salladı. "Bugün de senden yine senin iyiliğin için bir ricada bulunacağım Feride."

"Tabii babaanne, nedir?"

Sezen Hanım gülümsedi. "Hanzade'ler bizim aile dostumuz bilirsin. Oğulları Erkan'ın senin için en uygun eş adayı olduğunu düşünüyorum. Başarılı, yakışıklı ve ailemize de yaraşır."

Kaşları çatıldı anında Feride'nin. Ne diyeceğini bilemezken ağzı açık kaldı. Bir gün başına bunun da geleceğini içten içe biliyor olduğunu fark etti.

Torununun cevap vermemesi üzerine Sezen Hanım son kozunu kullandı. "Bunu bir vefa borcu olarak görebilirsin Feride. Hayata gözlerimi yummadan senden isteyeceğim son şey bu."

Üstüne basa basa söylediği bu sözler üzerine Feride'nin omuzları düştü. Açık açık kargayı besledim, gözümü oymasın diyordu ona. Gururuna dokundu bu söz. Başını dikleştirirken hırsından doğru düzgün düşünemiyordu.

"Nasıl istersen babaanne."

"Emin misin, bir kere bu yola girdin mi geri dönüşüne katiyen müsaade etmem."

Gözlerini devirmemek için kendini zor tuttu. Sanki başka açık kapı mı bırakıyordu kendisine? Bu da ona sorulmadan önce adına alınan kararlardan biriydi işte.

"Eminim.."

•••

İlk aklına gelen o gün olmuştu. Arslan'a aşık olduğunu sonunda anladığı an, ağzından çıkan o söz en büyük pişmanlığıydı artık.

"Aşık mıyım cidden?"

"Günaydın."

Yüzünde aptal bir gülümseme oluşurken ne yapacağını şaşırdı bir an. Ne yapacaktı şimdi bununla? İçini bir korku sardı hemen. Arslan en başta duygusal hiçbir şeye müsaade yok demişti. Şimdi hislerini bilir ve anlaşmalarına uyamadığını öğrenirse buna devam etmek istemezdi.