KİMLİKLERİN ARDINDA

TİMEBREAKER

UĞUR BÖCEĞİ

"Sence çiçekli mi çiçeksiz mi güzel tatlım?" "Bence çiçekli olarak daha güzel anne." "Emin misin canım?" "Eminim anne. Çiçekli çiçeksiz ne fark eder? Sen her halinle güzelsin." Annem, sıkı sıkı bana sarıldı.

O sırada babamın sesi duyuldu. "Marınnette bir gelir misin tatlım?"

"Geliyorum baba!" Koşarak aşağıya fırınımıza indim.

"Marinnette bak! Olmuş mu!?"

"Ne olmuş mu baba?"

"Bıyıklarımı taradım güzel olmuş mu?"

Bir yandan da bıyıklarını buruyordu.

"Hah!Ee evet güzel olmuş baba ama önlüğünü çıkarmalısın."

Önlüğü una bulanmıştı. Önlüğünü çıkararak kenara koydu. Mavi
t-shirt'ini düzeltti.

O sırada annem de gelmişti. İkisi beraber çok tatlı gözüküyordu.

"Kızım bugün bir adet siparişimiz vardı. Onu sen teslim edeceksin."

"Tamam babacım. Siz eğlenmenize bakın."

"Unutma ama kızım çok önemli."

"Bana güven baba"

Annem ve babam el ele tutuşarak evden çıktılar.

"20 senedir evliler Tikki. Muhteşem değil mi?"

"Bir birlerini çok seviyorlar."

O sırada telefonum çaldı. Arayan Alya idi.

"Kızım bugün Alix ile Kim'in meydan okuması vardı. Nerdesin?"

"Aa ben onu tamamen unutmuşum"

"Hadi acele etmelisin. Birazdan başlayacaklar."

"5 dakikaya ordayım"

İnanamıyorum. Nasıl unutabilirdim?

Kim, Alix'e patenleriyle bile gitse ondan daha hızlı koşabileceğini iddia etti. Bugün ise bunun yarışmasını yapacaktık. Ben pankart bile hazırlamıştım. Of nasıl unuturum?

"Yarışmanın yapıldığı yer çok uzak Marınnette. Nasıl 5 dakikaya orada olacaksın?"

"Hmmm... Benim için uzak belki ama Uğur Böceği için uzak değil.

TİKKİ BENEKLER!HAH!"

Koşarak dışarı çıktım. Yo-yomu atarak karşı binanın çatısına çıktım. Yolun yarısını bitirmiştim bile. Sonunda yarışın yapılacağı meydan göründü. Tenha biyere geçtim.

TİKKİ BENEKLER KAPANSIN!

Adrian'da gelmişti. Aaağ yine mükemmel gözüküyordu. Ah inanamıyorum Chloe ve yancısı Sabrina'da buradaydı. Adrian'ımın başına çökecekti şimdi. ADRİKİNSİM SöNi ÇoOK oZlEdİm. Iyy ne kadar da iğrenç bir tabir o. Adrikins ıyy. Bunları düşünerek ve iğrenerek onların yanına doğru yürüdüm.

Alya beni görüp yanıma gelmişti bile.

"Nerdesin kızım? On saattir seni bekliyoruz"

"Ah! Bugün annem ile babamın evlilik yıldönümü onları uğurladımda."

Konuşmamız Adrian'ın dikkatini çekmişti.

"Benim annem ile babam yaklaşık 20 senedir evlilerdi yaklaşık 4 ay önce kutlamışlardı. Zaten sonra..."

Adrian hüzünlenerek önüne döndü. Ah keşke söylemeseydim keşke söylemeseydim.

O sırada yarış başlamıştı ama Adrian arkasındaki banka oturmuştu. Üzgün gözüküyordu. Aptallık etmiştim. Yanına oturdum.