I know what you did last Summer

Chapter 42

Chapter 42

I can't stay

"Ana!" Sigaw ni Gio sa akin. Hindi ako tumigil sa paglalakad. Hindi ko na alintana ang malakas na buhos nang ulan. Binalot ako ng lamig pero tila naging manhid na ang aking katawan. I literally can't feel anything excepts for my hearts throbbing in pain.

"Ana, Please..." Hinablot ni Gio ang palapulsuhan ko dahilan para napatigil ako at mapalingon sa kanya.

"I will explain everything. Please, pumasok muna tayo ulit sa loob. It's raining. Baka magkasakit ka." Aniya sa akin. Tumingala ako at nakita ang isang payong na dala-dala nya. Hindi ako nagsalita at pinilit na hilain ang kamay ko sa kanya pero hindi nya ako hinayaan. Hindi ko alam kong madiin lang ba talaga ang pagkakahawak nya sa kamay ko o masyado lang talaga akong nanghihina ngayon.

"Ana... Please...Sasabihin ko sayo ang lahat. Ipapaliwanag ko ang lahat. Basta pakinggan mo lang ako." Pumiyok ang kanyang boses. Dumaloy ang galit sa systema ko at buong lakas ko syang itinulak. Sa lakas noon ay nabitawan nya ang payong na hawak nya at tinangay ito nang hangin sa gitna nang kalsada. Unti-unti nading nabasa si Gio. Bumagsak ang tingin ko sa kanyang paa. He's not wearing anything in there.

Lumukot ang mukha nyang pinagmamasdan ako. Masyadong maliwanag ang gabi para hindi nya makita luhaan kong mukha. The moment I push him I know that was the moment he realized that his in a deep shit. Yes, he is. Dahil walang ibang laman ang utak ko ngayon kundi kong paano nila akong nilarong lahat. Kung paanong dinurog nya ako ngayon. Kung paanong binigay ko ang lahat sa akin sa kanya pero laro lang pala ang lahat.

"Magpapaliwanag ako." His voice cracked, almost crying.

Malakas ang tunog nang ulan pero mas malakas parin ang pagiyak ko. Umiling-iling ako kasabay nang impit ng aking iyak. Halos hindi na ako makahinga. Masyadong masakit ang dibdib ko para hindi ito iiyak lahat. Pakiramdam ko ay sasabog ang puso ko sa sobrang sakit.

"I'm sorry... I'm sorry, Ana." Sinubukan nya akong lapitan pero kaagad akong lumayo sa kanya.

"Tell me everything." Halos ibulong ko.

"Ana..." He trailed off.

"Tell me!" Sumabay ang pagpiyok ng aking boses sa pagsigaw ko. "I want answers! Ayun ang gusto ko! Gusto kong malaman kong bakit! Gusto kong maintindihan kong bakit nyo ako nagawang laruin! Kung bakit kailangan mo itong gawin sa akin!" sigaw ko.

Nakita ko ang pagyuko nya. Tumutulo ang mga butil nang ulan sa dulo nang hibla nang kanyang mga buhok. Bagsak ang balikat nya at kitang-kita ko ang panginginig noon dahil sa pagiyak.

"It... it was just a game at first. It started sa bar. Sa Chaos. After you did that fucking lap dance and left, Tadeo and Matias keeps on pissing me off. I got so annoyed... so I told them that I will make you fall on my knees. And the bet started."

Suminghap ako, tila hindi makahinga.

"It was my idea at first. I saw challenge in you. Hindi ka katulad nang ibang naging babae ko. Ayaw mo sa akin. And you have a boyfriend. Hindi ko matanggap 'yon. I just can't accept the fact that you don't have any fucking interest in me samantalang ako at halos hindi na makatulog kakaisip sayo."