Bu devirde insanlar insanları yakıyor, yangınlar değil.
Yalanlarla kül oluyor insanlar, alevlerle değil.
Sen daha çalmağın ucundaki ateşe avucunu yaklaştırırken,
Ne kadar sıcağa dayanabilirsin görmek isterken;
Sıcaktan daha çok yakabilecek bir şey v...
Öncelikle Merhaba! Biraz geç kaldım farkındayım, ama son zamanlarda sınav stresim çok büyük. Elimden geldiğince hızlı olmaya çalıştım, Aynı zamanda da kurgu bozulmasın diye kendimi zorlamamaya çalıştığımdan dolayı biraz gecikti. Ama sonunda yazabildim, iyi seyirler^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Feels Like The End, -Mikky Ekko
"Hatalıydım, Sen yalandın. Hatalıydın, Ben sana aşıktım."
Sabah kalktığınızda her zamanki gibi lavabo ihtiyaçlarınızı giderebilirdiniz. Ya da her gün belli bir saatte bir yere yetişmeye çalışabilirdiniz. Her gün ders çalışabilir, dizi izleyebilirdiniz. Ama sorun şuydu ki, her gün sevemezdik. Her gün nefret de edemezdik. Eğer her gün sevebilseydik, her gün aynı kişiye gülümseyebilirdik. Ancak sevgi, sorumlulukların aksine beyinden yönetilen bir şey değildi. Her gün nefret etseydik, her gün aynı kişiden uzak durabilirdik. Ama yapamazdık. Saatler bile sevgimizi değiştirirken her gün sevemezdik. Bizler birer yalandık ama hatalı olan bizler değildik. Hatalı olan bize söz geçiren kalplerimizdi.
Dün daha çok sevdim seni Taehyung, ama bu seni sonsuza kadar bu derecede seveceğim anlamına gelmez. Bu seni sonsuza kadar seveceğim anlamına da gelemez ki. En basitinden ruhlarımız birbirlerinden ayrılacağını düşünmek bile bunun en büyük fiziksel kanıtı. Ben seni her gün sevemeyeceğim Kim Taehyung. Ama şu an nefret de edemiyorum. Ediyorum, bana bu yaşattığından ve kendimden nefret ediyorum. Sana söylemiştim, ben fena kin tutardım.
Her gün sana kin tutacağım, bir gün daha az bir gün daha çok olacak belki ancak; Bu kinimi ruhlarımızın ayrılışı bile götüremeyecek. Çünkü bilirsin ben senin çöpe atacağın bir kumaşın üzerindeki kaleminim sadece. Ama sen çoktan aklınla çöpe atmıştın zaten, fiziksel anlama dönüştürmeye gerek kalmış mıydı sahiden?
"İyi ve kötü olduğumuzu nasıl anlarız? Sizce siz iyi birimisiniz yoksa kötü biri mi?" demişti oğlan kıza bir kitapta. Kızın cevabı ise şu olmuştu:
"Peki ya düşüncelerimiz kötüyse?"
Peki ya düşüncelerim kötüyse? İyi ya da kötü olacak olmam bile sana karşı tuttuğum kinimi öldüremeyecek işte.
"Ne güzel," diyerek arkamı döndüm. Söylediği kelimeleri içimde hazmedemiyor olmam bunu ona göstereceğim anlamına gelmiyordu. "Senin için öylesine birini çizmek kolay," Tuvali ona doğru çevirdim ve Resmi görmesini sağladım.
"Öylesine bir yabancıyı öpmek de kolay, değil mi?" Ardından ona doğru bir adım attım. Ön cebinde bir kalem vardı, tükenmez olmalıydı. Elimle yavaşça kalemi aldım, engel olabilirdi ama olmadı.
