Radioactive 2: Klein Mashiro {Completed✔️}

Chapter Fifteen

HINDI na ako nagpaligoy-ligoy pa nang huminto ang sasakyan dahil ilang oras na lang ang matitira at mag-uumpisa na ang Charity Ball.

Hindi na namin kasama ang apat dito dahil nagkanya kanya na sila ng pasundo when Calvin's driving directly to our mansion.

Nag-insist si Calvin na siya na ang bahala sa pagbaba ng mga gamit dahil nahalata niya ang talilis kong galaw.

Kaagad kong tinungo ang kuwarto ko saka mabilis na pumasok ng bathroom para maligo. Ayokong maging center of attention kung sakaling ma-late ako sa pagpupulong.

Pagkatapos kong maligo at minadali ko na din ang pagbibihis naramdaman ko na lang na may nag-unzip ng suot kong while slacks pants, napangiti ako lalo nang siya na din ang nagsuot sa akin ng neck tie.

"You look excited Klein, hindi mo pa sa akin sinasabi kung saan ka pupunta." aniya.

Hinarap ko siya. "Charity Ball honey and to St. Mark for children's sake. Baka, gabihin na din ako." maayos kong sagot.

She gave me a peck kiss to my lips. "Always take care, okay. Slow down when you're driving." sincere niyang sabi.

"For you I will." nakangiting sagot ko and brush my nose into her and quickly kiss her lips. "Just text me if you want something to eat or whatever, just text me or call. Okay?" I chivalrously said.

She smile and nod at me as her answer.

"I have to go." yumuko muna ako para halikan ang tiyan niya. "Bye baby, may pupuntahan lang sandali si Daddy huh." paalam ko.

"Baliw, hindi ka pa maritinig niyan." natawang sabi niya.

Muli akong umayos ng tayo. "Kahit na, ikaw rin ingat ka dito. I'll miss you, take a rest nandyan lang sila Mama at Papa sa baba, just call them kung may kailangan ka." giit ko pa.

"Oo na, sige... Baka ma-late ka na, alis na at magpapahinga na muna ako." natatawang saad pa niya.

Binigyan ko siya ng nagtatampong mga tingin saka lumakad na palabas ng kuwarto.

Mabilis kong tinungo ang sasakyan ko nang maihabilin ko na si Czarizzy sa mga Yaya at mga nagkalat na guard sa palibot ng mansyon.

Pinasadahan ko muna ng tingin ang gate bago bumusina para pagbuksan iyon.

Talilis ko ng pinasibad ang sasakyan ko nang mabuksan ang gate.

Kapagkuwan ay lilinga sa wrist watch saka sa daan, ten minutes more before the Charity Ball get started.

PATAKBO kong tinungo papasok ang loob ng isang building dahil late na ako ng isang minuto. Halos pumatak na ang pawis ko sa kamamadali.

Pinapasok ako agad ng guard ng makilala ako. "Mukhang pagod na pagod ah." anang isang boses nang makapasok na ako sa loob.

Napalinga ako sa kanya. "Oh Bright? Nandito ka din pala?" giit ko.

"Malamang wala ako doon kaya nandito ako. Tsk!" sabay lakad niya ng matawag ang pangalan niya mula sa entablado. 'Bwisit! Bibigwasan ko itong pilosopo na 'to eh!'

Napabaling na lang ang atensyon ko sa stage. Nahagip agad ng mga mata si Damascus na pilit lang ang ngiti at tila naiinis ito. 'Anong nangyari sa kanya? Kanina lang kung anong pinagdadakdak at tawa ng tawa, tapos ngayun naman nalukumos ang mukha. Tsk!'

Nakipalakpak ako ng mag-ingay sa palakpakan ang buong crowd.

"And also to the fair share of the most advance cure and medicines from Mashiro's Hospital, please give a hand to Mr. Klein Mashiro." 'Aish! Pwede namang Mr. Mashiro lang, wala naman na akong ka-middle initial dito eh, unless nandito si Calvin or Dad.'