Radioactive 2: Klein Mashiro {Completed✔️}

Chapter Twenty

 Klein Mashiro

"Where is Xyllo now?" tanong ko. Naningkit ang mga mata ni Trisha saka napapangiwing nagpipigil ng inis.

"Seriously Honey?"

Napatingin ako kay Czarizzy na nagsalita at nakakunot ang kanyang noo. Napakamot ako sa batok ko.

"Kinuha nga siya ni Nyllo kanina diba! Aish! Hindi ka kasi nakikinig!" iritang sumbat ni Trisha. 'Ah, oo nga. Aish! Lutang yata ako ngayong araw.'

"And last news..." napatingin kami sa kanya ngunit naroon kay Czarizzy ang kanyang tingin. "Huwag ka sanang mabibigla sa sasabihin ko Czarizzy, hindi ko alam kung nasabi na ba ito ng parents mo." tumingin ako kay Czarizzy na inosenteng nakikinig sa anumang susunod na sasabihin ni Trisha.

Trisha take a break and took a deep breath. "Xyllo is your brother, she's your mother's son sa iba."

Tila nawalan ng gana at sigla ang mukha ni Czarizzy. She's in shock kaya tumayo ako at nilapitan siya.

"Czarizzy, he tried to protect you from his own brother pero nahuli na pala siya. Kaya huwag mong sisihin si Xyllo." giit pa ni Trisha.

Her phone clang. "Excuse me, I have to go." nagmadali siyang tumayo at animoy parang hangin sa bilis na lumabas ng pinto.

"Czarizzy..." niyakap ko siya ng mahigpit and I rested her forehead to my bare chest. "Are you okay?" nag-aalalang tanong ko. Hindi ko malaman ang gagawin ko. May ganito palang buhay si Czarizzy.

Napasinghot siya. "K-Klein..." garalgal niyang sambit.

I gently wipe her back and kiss the top of her head. "Hush..." pakalma ko sa kanya.

Hinarap ko siya sa mukha ko, nakita ko na naman ang luha sa kanyang mga mata.

Pinunasan ko iyon using my thumb. "Nandito lang ako Czarizzy... Please, don't cry." malamlam kong sabi.

"Klein..." patuloy pa rin ang pag-agos ng kanyang luha. "B-Bakit?" aniya. "Why th-they h-hide to me a-all of this?" patuloy pa rin niyang sabi habang umiiyak.

"They have a reason on why they kept it on you." sagot ko na lang. "Please... Honey, I don't want to see you crying. Hush now. Okay? Everything will be okay. Maayos ito." patahan ko sa kanya. 'Baka kasi ma-depress siya dahil dito.'

This is a big problem at alam kong hihilahin siya ng depression. 'Pero anong silbi kong Doctor kung hindi ko ito pipigilan? Isang Doctor Klein Mashiro, wala yatang palpak ito.'

Pinakalma ko lang siya habang inaalo.

"You should eat now Czarizzy." pang-iiba ko ng usapan.

"Ikaw na lang muna ang kumain Klein, nawalan na ako ng gana." 'What the hell?!'

Napailing ako. "Hindi! Kakain ka Czarizzy." matigas kong sabi.

Binagsak niya ang kanyang katawan sa stretcher. "Ikaw na lang kumain." giit pa niya. 'Aba! Ang tigas ng ulo niya ah. Hindi puwedeng hindi siya kakain!'

Kinubabawan ko siya dahilan para magulat siya. "Kakain ka." pangungulit ko.

"Hindi na nga, kung gusto mong kumain. Go! Lumayas ka nga dyan, hindi ako makahinga." asik niya sa akin.

Inismiran ko siya sabay slowly lip bite. "Kakain ka o ikaw ang kakainin ko." I used my warning bed voice.

Inirapan niya ako. "Tss, wala ako sa mood Klein." anas niya.

Tiningnan ko ang leeg niya kaya binabaan ko iyon ng mukha to sip it. 'Gusto ko siyang kasabay kumain.'

"Uhm... Klein, ano ba? Tigil nga!" inilalayo niya ang ulo ko ngunit talagang ginamit ko ang lakas ko. Humawak ako sa magkabilang edge ng soft stretcher na kinalalagyan namin. Patuloy ko lang siyang hinahalikan sa labi. 'Well, sa totoo lang. Namiss ko na siya, I want to taste her and make love with her again kahit nandito kami.'