Gözlerim dolmuştu uzun süren bir sessizlikten sonra artık göz yaşlarımı tutamıyordum. Saçımı bir yana attı ve biraz daha yaklaştı. Artık onun ne olduğunu biliyordum. O, o bir vampirdi
"Öldüler" ... Taehyung gözlerini sıkıca kapatıp açtı olanları hala idrak etmekte zorlanıyordu. Kapıyı açıp kendini dışarı attı. "Jennie?"
"Tanrım sana inanmıyorum Taehyung, nasıl kimseye haber vermeden öylece gidebilirsin!"
"Şey..."
"Durumları nasıl?"
"Onlar, onlar öldü" Jennie Taehyung'a sarılıp sırtını pat patladı.
"Sorun değil biz burdayız"
"Biz derken?" Kolların Taehyung'dan çekip yanlarında onlara ilerleyen arkadaşlarına işaret etti
"Arkadaşlar böyle günler içindir" Rosè, Jimin, Jisoo, Lisa, Jungkook hepsi gelmişti. Taehyung onun için büyük sayılabilecek, tanımayan biri için fark edilemeyecek bir gülümsemeyle onlara baktı. Genelllikle yüzünde hiç duygu barındırmaya biri olduğu için bu büyük bir olaydı onun için.
"Bir dakika o gülümsedimi, inanılmaz hemen çekmeliyim" Lisa'nin dediğiyle herkes gülmeye başladı. Bir kafede oturup bir şeyler içtiklerinde taehyung kendini kesinlikle daha iyi hissediyordu. Genelde yalnız takıldığı için pek fazla arkadaşı yoktu. Çok erken yaşta evden ayrılması gerektiği için düzgün bir çocukluk geçirememiş, küçük yaşta uzun süre sokaklarda yaşamak zorunda kalmıştı. şans eseri karşısına çıkan Jisoo olmasaydı büyük ihtimalle fazla madde alımından ölücekti. Yeni bir vampir olduğundan fazlaca kana ihtiyacı oluyordu kendini durdurmak için eroini denediğinde henüz 11 yaşındaydı. Jisoo onu ilk bir krizde bulmuştu. Onun yeni bir vampir olduğunu öğrenince ise kendisine evlerini açıp hep yardım etmişti. Onlarla yaşadığı süre boyunca Jimin hep en yakın arkadaşı olmuş, beraber büyümüşlerdi. Fakat Jisoo evine erkek arkadaşını getirdiğinden beri Jimin onlardan uzaklaşıyordu.
Rosè'den Kafeden ayrıldıktan sonra bizde Jiminle bie parkta oturduk. "Bizden ne saklıyorsunuz?"
Hepsini bir nefesde söylerlerken göz teması kurmamak için büyük bir çaba gösteriyordum "Efendim?"
"Dedimki bizden ne saklıyorsunuz!" Meraklı gözlerimi ona çevirdim. Sesim biraz yüksek çıkmış olucakki etrafta yürüyen bir kaç kişi bize dönmüştü.
"Ne demek istediğini anlamıyorum?"
"Jimin! Bana yalan söylemeyi bırak. Jungkook, Lisa, sen bizden ne saklıyorsunuz?" Jimin kısık sesle bir kaç küfür mırıldandı. Boyun damarları belirginleşmişti.
"Neden bir tanecik arkadaşına sormuyorsun?"
"Sen dememiş miydin, sana değer veriyorum."
"Bak, bunlar öyle anlatabileceğim şeyler değil!"
"O gün seni vuran kimdi?"
"Cidden mi?"
"Kimdi???"
"Seok-Jin, ablamın erkek arkadaşı." Bir süre gözlerimi pörtleterek Jimine baktım
"Genelde ikisi bir arada görülmez ama, neden ikincisi seni daha çok rahatsız ediyor gibi hissettim?"
"Öyle olduğundan olabilir" Ona dik dik bakmaya devam edince en sonunda göz devirip anlatmaya başladı.
"Off, illa her şeyi öğrenmek zorundasın dimi?!"
"Yani biraz öyle"
"Tamam, o pezevenk ablamı aldattı!"
"Yaaa, peki bunun seni vurmasıyla ilgisi ne?"
"Tabi ben onları öyle görünce biraz sinirlendim,"
"Delirdin"
"Tabi öylede denilebilir, neyse işte sonra ben olanlar ablama anlattım ama inanmadı."
"Eee?"
"Bende ayrılsınlar diye bir kaç yalan uydurmuş olabilirim belki."
"Oda sinirlenip seni mi vurdu?!!?!?"
"Aynen"
"Üzüldüm, peki Lisa'nın olayı ne?"
"Her şeyi bir günde öğrenemezsin"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Resmen bizzat kendi biasıma pezevenk dedim. Sanat için neler yapıyorum gerçekten yani demek istediğim en azından bir tanecik vote verip, birazda yorum yapsanız hiç fena olmaz yani🥺🥺🥺
