Gözlerimi, bağrışma sesleriyle araladım. Ve etrafıma bakındım. Tanıdık bir yer değildi. Bu daha çok ürkmeme sebep oldu. En son hatırladığım şey ise o yaşlı adamı görmemdi. Gerisi boş.. Kapının ardından gelen konuşma, ah pardon daha çok tartışma sesleriyle kiminle olduğumu kavrayabilmiştim. Yine oydu, beni çaresizliğimden çekip alan. Kapıya iyice yaklaşıp, konuşmaları dinlemeye çalıştım. Yabancı bir adamın sesini duydum önce,
"Kaan sen bu kadar şiddet eğilimli biri değildin. Sadece kızı koruyacaktın o kadar. Çocuğu yumruklamana ne gerek vardı?!"
"Haklısın değildim ama o Erhan iti önümde bir engel anlamıyor musun?! Mısra bayılmış, kucağımda. O hâlâ benim sevgilim havalarında! Onu önümden çekmek için yaptım. Başka birşey değil."
"Öyle mi? Peki daha önce neden dövmüştün Erhan'ı? Hani şu sokakta sıkıştırıp, tehdit ettiğin? Burnunu kırdığın olayı diyorum. Arkanı toplamak için ne kadar uğraştık haberin var mı senin?!!"
"Abi..."
"Ne abi?! Ne? Hayır bir işe yarasa birşey demeyeceğim. Sen dövdün diye vaz mı geçti Mısra'dan?" Ve sonra devam etti.
"Hayır. Hatta daha da yakınlaştılar. Kendini düşünmüyorsun hadi babanı da mı düşünmüyorsun? Bu işin asıl amacından sapma."
Kaan sükûnetini korudu. O sırada bende olanları idrak etmeye çalışıyordum. Erhan bir kavgada araya karıştığını söylemişti. Yalan mıydı yani? İş dedikleri neydi peki? Anlayamadım. Hiçbirşey... Belki biraz daha laf alabilirim diye, kapıya biraz daha yaklaştım. Ama kulaklarımı dolduran tek şey sessizlikti.... Tam kapıyı açacaktım ki Kaan'ın sesi duyuldu odada;
"Onu seviyorum."
"Sen? nE!?"
Daha fazla şey duymak istemiyordum. O yüzden kapıyı araladım, odaya girdim. Gözleri beni bulan ilk kişi 20-25 yaşlarında esmer adam oldu. Boğazını temizledi, muhtemelen Kaan'ın farketmesi içindi. Kaan'ın gözleri önce adamı daha sonra beni buldu. Gözlerinde bir endişe peydah olurken, bana doğru ilerledi;
"İyi misin?" diye sorunca anlamaz gözlerle ona baktım. Kaan'ında gözleri elimi bulmuştu. Bu sırada ben elimin sargılı olduğunu yeni farketmiştim. Ve elimin nasıl bu hâle geldiği hakkında hiçbir fikrim yoktu. Benim sessiz kalmam üzerine o yine konuştu.
"Elin... Nasıl olduğunu hatırlamıyor musun?" Allah kahretsin ki hiçbir şey hatırlamıyordum. Anlık sinirle elimi yumruk yaptığımda, fazla acımıştı. Kafamı iki yana salladım ve o sırada dolan gözümden bir damla yaş aktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Elimin tersiyle gözyaşımı silip, sordum.
"Ne oldu ki dün?" Sesim cılız çıkmıştı. Çünkü korkuyordum. O adam bana göründüğünde genelde pek hayra alamet şeyler olmuyordu. Ya yine birine zarar verdiysem diye düşünmekten kendimi alamıyordum. Kaan olumsuzca başını hareket ettirdi.
